Kimsenin yüreğine dokunamadan ve belki de hiç sevilmeden geçip gitmiş bir ömür... 😔
Kimsenin yüreğine dokunamadan ve belki de hiç sevilmeden geçip gitmiş bir ömür... 😔
Bu içerik hazırlanırken All That Interesting, The Guardian ve Ranker kaynak olarak kullanılmıştır.
Joyce Vincent'in 38 yıllık ömrü oldukça kötü bir şekilde sonlandı, üstüne üstlük dünya üzerindeki yokluğunun fark edilmesi iki seneden fazla sürdü. Aileniz, akrabalarınız ve sözde iyi arkadaşlarınız olmasına rağmen öldüğünüzü neredeyse üç yıl boyunca kimse anlamıyor; olayın vahametini düşünebiliyor musunuz?
Televizyonu açıktı; en son BBC kanalını izlemişti Joyce. Yerde yılbaşı için göndermeyi planladığı hediye poşetleri vardı. Cesedi çürümüş ve tanınmaz hale gelmişti. Joyce’un kimliğini tespit edebilmek için polisler bir tebrik kartının üzerindeki gülümseyen fotoğrafından yararlanmış ve dişlerine bakarak cesedin ona ait olduğu anlaşılmıştı.
Peki, kiralık bir stüdyo dairede oturan Joyce Vincent'in cesedi neden yıllar sonra bulunabilmişti? İşte o kısım da yürek burkan cinsten...
Kiranın yarısını devlet karşılayacak, geri kalanını ise Joyce ödeyecekti. Joyce bu eve çıktıktan sonra her ay kiranın yarısı devlet tarafından ödenmeye devam etti ancak ölümünden sonra diğer yarısı ev sahibine iletilmez oldu.
Joyce'un cesedini bulanlar yardım kuruluşundan gelen denetmenler oldu. Komşularla konuştuklarında hiçbirinin Joyce'la bir yakınlığının olmadığı ve zaman zaman daireden kötü kokular gelse ve ortalıkta böcekler dolaşsa bile kimsenin bunu umursamadığını öğrendiler. Zavallı kadının kapısını üç senedir tek bir kişi bile çalmamıştı...
Zavallı Joyce'dan geriye ise kimisinde hafifçe tebessüm ettiği birkaç fotoğraf karesi kaldı. Umuyoruz ki, bir daha hiç kimse Joyce Vincent'ın yaşadığı bu acı kaderin bir benzerini yaşamak zorunda kalmaz.
Hayatta olduğunuz süre içinde başkalarının kalbine dokunmanız ve her daim sevip sevilmeniz dileğiyle...
3 yıl boyunca hiç kapının çalınmamış olması veya hiç kimsenin seni merak etmemesi bence gerçek ölüm bu, insanların seni unutması.
Aileyi göz ardı edersek bugün ciddi oranda insanın yalnızlık seviyesi de bundan aşağı değil aslında.
arayıp soran bir kişinin bile olmaması :(