Fotoğraf çekmeyi birçok kişi sever. Özel günlerimizde, hatırlamak istediğimiz anıları hapsetmek için güzel bir yol olur çünkü fotoğraflar. Ancak geriye dönüp baktığımızda, her fotoğrafın ne yazık ki böyle güllük gülistanlık bir hikayesi olamayabiliyor. Gelin tarih sahnesinden çekilmiş birkaç fotoğrafa ve onların perde arkasındaki üzücü hikayelerine bir bakalım... 👇
Tarih hem yenilikleri ve ilerlemeleri kapsadığı gibi, aynı zamanda vahşet, savaş, ırkçılık ve soykırım gibi rahatsız edici gerçekleri de barındırıyor. Geçmişimizin acı gerçeklerini hatırlatan, bizi unutmamaya ve daha adil bir dünya için çabalamaya çağıran rahatsız edici geçmişe sahip birkaç tarihi fotoğrafı sizler için derledik. 👇
Otto Heinrich Frank, Hollanda ve İsviçre'de ikamet etmeden önce Alman bir iş insanıydı. Sadece sadık bir koca değil, aynı zamanda Anne ve Margot Frank için de sevgi dolu babaydı. Trajik bir şekilde, Holokost'un dehşetinden ailesi sağ çıkamadı ve kendisi kurtulan tek kişiydi. Tüm sevdiklerini kaybetmişti.
Anne'nin zamansız ölümünden sonra Otto, değerli yazılarını miras aldı. 1947'de Hollandaca'da “Het Achterhuis” olarak geçen ve “Bir Genç Kızın Günlüğü” olarak bilinen olağanüstü günlüğünün yayınlanmasını sağlamayı kendine görev edindi. Ayrıca, dokunaklı hikayesinin daha geniş bir kitleye ulaşmasını sağlayarak tiyatro ve film formatlarına uyarlanmasını da sağladı.
25 Mart 1942 doğumlu Dorothy Dot Counts-Scoggins, Amerikan sivil haklar hareketinde öncü bir figür olarak tanınıyor. Kendisi Harry Harding Lisesi'ne kabul edilmek için canla başla sarf etmiş siyahi öğrencilerden biri.
Ancak kayıt olduktan sonraki sadece dört gün içinde başına gelmeyen kalmayan Dorothy, birçok tacizle karşı karşıya kaldı. Dorothy'nin beyaz sınıf arkadaşlarının sözlü saldırılarına maruz kaldığı görüntüler dünya çapında yayıldı.
Vietnam Gazileri Anıtı, 1982'de Washington'da açıldı. Bu anıt savaş sırasında hayatını kaybeden ya da kaybolan 58 bin 200 ABD askerinin ismini taşıyor ve ziyaret edenleri oldukça duygulandırıyor.
Gainesville'deki bir KKK mitingi sırasında çekilen bu ikonik fotoğrafta, KKK cübbesi giymiş bir çocuğun, siyah bir eyalet polisi olan Allen Campbell'in kalkanına masum bir şekilde dokunduğu görülüyor.
Todd Robertson tarafından çekilen fotoğraf, ırk ilişkilerinin karmaşıklığını gözler önüne sererken ırkçılığın doğuştan var olduğu fikrine meydan okuyor.
Günümüzde toplumun akıl hastalığına karşı geçmişe kıyasla çok daha büyük bir anlayış ve şefkati var. Geçen zamanda tıp ve psikiyatri önemli ilerlemeler kaydederek bu hastanın durumunda tanık olduğumuz gibi korkunç tedavi yöntemlerini geride bıraktı. O dönemde bu şekilde çarmıha gerilme pozisyonunda beklemenin onlara iyi geleceğine inanılıyordu.
Bu karede, anlamlı yazıtlarla süslenmiş bir duvarın önünde düşünceli bir şekilde oturan bir Hırvat askeri görüyoruz. Arkasındaki duvarda ise şöyle yazıyor;
'Tanrım, eğer genç ölürsem beni cennete gönder, cehennemde zaten bulundum.'
25 Nisan 1960'ta Atlanta şehrinde, Ku Klux Klan üyeleri, Afrikan Amerikan ailelere ait çok sayıda evin önünde bulunan haçları ateşe verdi. King'in evi de onlardan biriydi.
10 Mayıs 1945'te, Idaho'nun Hunt kentindeki bir yer değiştirme merkezi kampından Seattle, Washington'daki evlerine döndükten sonra, Japon bir aile karşılaştıkları evleri ile şoke olmuştu.
Evleri ve garajları vandalizm eylemlerine maruz kalmıştı, duvarları ve pencerelerinin her yerinde Japon karşıtı grafitiler vardı.
Bebekler, yalnızca acil durumlar için tasarlanan bu gaz maskeleri test edilirken sürekli ağlıyorlardı çünkü karşılarında gördükleri görüntüden korkuyorlardı. Hiçbir bebeğe zarar gelmeden denemeler yapılsa da kullanılmamasına karar verildi.
Siyahiler ne çekti Amerikan ırkçılığından be. Köle oldular, sömürüldüler, bütük kişilik hak ve özgürlükleri ellerinden alındı yüzyıllarca ve gık diyen çıkmadı. Şimdi gerçek ırkçılık nedir bilmeden bize ırkçı yakıştırması yapılıyor Suriyeliler konusunda, ırkçılık budur. Bizim yaşadığımız sadece istila edilmekten rahatsız olduğumuzu dile getirmek.
Çok üzücü tokat gibi
Mükemmel içerik....çok teşekkürler