Emin olun bu meslekleri duyduğunuzda kendi işinizi daha çok seveceksiniz...Tarih boyunca en şanssız kişilerin yaptığı bu meslekleri gelin birlikte inceleyelim.
Emin olun bu meslekleri duyduğunuzda kendi işinizi daha çok seveceksiniz...Tarih boyunca en şanssız kişilerin yaptığı bu meslekleri gelin birlikte inceleyelim.
VII. Henry döneminde uygulanan ve ancak 1901'de VII.Edward tarafından kaldırılan 'tuvalet bekçiliği' görevi, hükümdarı tuvalete götürmeyi, orada ne olup bittiğini kontrol etmeyi ve ardından altını temizlemeyi gerektiriyordu. Bu görev, sarayın en prestijli görevlerinden biri olarak kabul ediliyordu çünkü tuvalet bekçisi, hükümdarın en yakın yardımcılarından biri oluyordu.
Bu görevin gerçek olup olmadığı konusunda bazı şüpheler var, ancak bazı hikayeler prensler veya genç yaşta kral olan çocuklar ile büyüyen ve prenslerin cezalarını üstlenen erkek çocuklardan bahseder. Bazı kaynaklar, babalar veya öğretmenler soylu erkek çocuklara vuramadıkları için bu cezanın bir 'şamar oğlan' tarafından üstlenmesi gerektiğini açıklar.
Viktorya dönemi sırasında Londra'da, lağım avcıları, kaybedilen değerli herhangi bir şeyi kanalizasyonda arayıp bularak geçimlerini sağladılar. Lağım avcısı olmak yasa dışıydı ve tüm gün boyunca ayak bileklerine kadar lağımda değerli eşyalar ararlardı ancak bu işten epey kazanç sağlayan bazı avcılar bulunuyordu.
18. ve 19. yüzyıllarda tabakhaneler, kitap ciltleri için deri kurutmanın en iyi yolunu aradılar. Çözümleri yepyeni iş olanağı yarattı. Tabakhanelerin aradığı 'saf' köpek dışkısıydı, bu yüzden dışkı bulucunun işi mümkün olduğu kadar çok dışkı toplamaktı. İnsanlar bu işin epey kazanç sağladığını anlayınca, köpek dışkısı için rekabet kızıştı.
Orta Çağ zamanında yün, İngiltere ekonomisinin gelir kaynağı haline geldi. 1300 yılında İngiltere'de muhtemelen 15 milyon koyun vardı ve bu sayı ülkedeki insanlardan bile fazlaydı. Yünün işlenmesi için yünün temizlenmesi ve yağdan arındırılması gerekiyordu. İşte burada 'dolgunlaştırıcı' devreye giriyordu. Bu sıkıcı ve yorucuydu ama kiri ve yağı çıkarmak ve yünü beyazlatmak için mükemmel sıvı insan idrarıydı. Bütün gün süren koşuşturmaya bir de idrar eklenince dolgucunun ayakları idrarla sırılsıklam olurdu işte Avrupa'nın en iyi kumaşının bedeli buydu.
Günah yeme uygulaması en çok Galler'de ve İngiltere'nin Galler sınır bölgesinde yaygındı, ancak Avrupa'da da benzer gelenekler görülür. Bu meslek, genelde yakın zamanda ölmüş bir kişinin göğsüne konulan bir parça ekmeği yemekten ibaretti. Ancak bunu yaparken günah yiyen kişi, hayatını kaybeden kişinin günahlarını üstlenirdi ve bu da ölen kişinin ruhunu rahatlatırdı.
1665 yılında veba, Londra'da yaklaşık 69.000 kişinin ölümüne neden oldu. Hükümetin koyduğu kurallar, cesetlerin gece toplanmasını ve gömülmesini emretmişti. Yetkililer, gece vakti sokaklarda dolaşıp ölüleri toplayan ve onları kilise avlularındaki toplu mezarlara atan veba taşıyıcıları tuttu. Gecelerini veba kurbanlarının ve çürüyen cesetlerin yanında hayatlarını riske atarak geçirdiler. Ayrıca tüm günlerini aynı cesetlerle çevrelenmiş kilise bahçesinde geçirdiler çünkü başka insanlara bulaştırmamak için orada yaşamaları gerekiyordu.
Kireç birçok kullanım alanına sahiptir. Ezilmiş ve birkaç gün boyunca yaklaşık 800 dereceye kadar ısıtılmış kireçler, boyacılar tarafından kullanılan sönmemiş kirece dönüştürülmüştür. Sönmemiş kireci suda ıslatmak, harç ve badanada yararlı olan sönmüş kireci oluşturur. Sıcağın yanı sıra, bir kireç ocağı korkunç derecede tehlikeliydi. Sönmemiş kireç yakıcıdır ve suya şiddetli tepki verir. O kadar tehlikeliydi ki, bazen bir düşmana fırlatılarak gözlerde, ağızda veya terle temas ettiği her yerde ağrılı yanıklara neden olan bir silah olarak kullanılırdı.
Petard kelimesi, osurmak anlamına gelen Fransızca 'péter' kelimesinden türemiştir. Petardlar genellikle barutla doldurulmuş ve ahşap bir tabana sabitlenmiş çan şeklindeki metal cihazlardı. Taban, kuşatma altındaki bir kalenin duvarına veya kapısına iliştirildi ve patlama maksimum hasara odaklanırdı. Petard cihazını kontrol edenler, bu son derece tehlikeli ve dengesiz cihazları çalıştırıyordu. Düşmanın kalesine zarar vermek kadar kendilerini öldürme ihtimalleri de vardı.
Modern kanalizasyon sisteminden önce, şehirde artan nüfusun atıkları büyük bir sorundu. Birçok şehir gibi Londra da sokaklara umumi tuvaletler koydu ancak 14. yüzyılın sonlarında yaklaşık 30.000 kişilik bir nüfus için on altı tane tuvaet vardı. Sadece geceleri çalışmasına izin verilen ve aynı zamanda 'gece adamları' da denilen kanalizasyon temizleyicileri, lağım çukurlarındaki tüm insan atıklarını kazıp çıkarmakla görevlendirildiler. Bazıları hastalıktan öldü veya boğuldu.