Bilim adamları deneyleri ile bilime birçok katkı sağlamış olsalar da zaman zaman bu işi psikopatlığa kadar götürmüşlerdir. İşte o akıllara zarar deneylerden bazıları;
Bilim adamları deneyleri ile bilime birçok katkı sağlamış olsalar da zaman zaman bu işi psikopatlığa kadar götürmüşlerdir. İşte o akıllara zarar deneylerden bazıları;
1933'te psikoloji profesörü Clarence Leuba, gıdıklamaya verilen tepki olan gülmenin, öğrenilen bir reaksiyon olup olmadığını kanıtlamak için yeni doğmuş oğlunu gıdıklarken kimsenin gülmemesini istedi. Yedi ay süren deney sonucunda çocuk gıdıklandığında gülüyordu. Böylece gülmenin gıdıklamaya karşı istemdışı bir tepki olduğunu tespit etti.
1954'te Sovyet cerrah Vladimir Demikhov, bir köpek yavrusunun başını, ön ayaklarıyla birlikte bir Alman kurt köpeğine naklederek çift başlı köpek elde etti. Her iki baş da ayrı ayrı süt içebiliyor hatta birbirlerinin kulaklarını ısırabiliyordu. köpekler bir aydan az yaşadı.
Sarı Humma'nın bulaşıcı bir hastalık olmadığını ispata çalışan stajyer doktor Stubbins Ffirth, bu hastalığa yakalanan bir kişinin kusmuğunu gözlerine, kendi yarasına sürdü ve sonunda da içti. Doktor sağlığını kaybetmedi çünkü sarı humma bulaşıcı değildi. Daha sonra bu hastalığın ancak virüs taşıyan sivrisineklerin ısırığıyla bulaştığı kesinleşti.
Robert Cornish 1930'larda tahtıravalliye benzer bir düzenek kullanarak ölü hayvanları canlandırmaya kalkıştı. Yeni ölen bazı köpeklerin damarlarına adrenalin ve anti-pıhtılaştırıcılar enjekte etti. Bazı denekler bir süreliğine ağır beyin hasarı ve körlükle hayata döndü.
1960 ta Lan Oswald, insanların her koşul altında uyuyup uyuyamayacaklarını tespit etmek için gönüllülerin göz kapaklarını açık kalacak şekilde yapıştırdı, gözlerine 50 santim öteden yanıp sönen ışıklar tuttu. Elektroşoka ve yüksek sesli müziğe maruz kalan üç denek de 12 dakika içinde uyudu.
Evrensel yüz ifadelerini tespit etmek isteyen psikolog Carney Landis, deneklerinin yüz kaslarının hareketini takip etmek için yüzlerine yanık bir mantarla hatlar çizdi. Daha sonra deneklere amonyak koklatıldı, caz dinletildi, porno izlettirildi, elleri kurbağa dolu bir sepete sokuldu.
En sonunda tüm denekler canlı bir farenin kafasını kesmeye ikna edildi. Bu eylem sırasında çekilen fotoğraflarda denekler 'Deneyin Büyük Tanrısı'na kurban adayan garip bir tarikatın mensuplarına benzer yüz ifadelerine sahipti.
1960'larda 10 askeri taşıyan bir uçakta 'Motorumuz bozuldu, iniş takımlarımız da çalışmıyor. Okyanusa acil iniş yapacağız.' anonsu yapıldı. Ardından son anlarını yaşadıklarını düşünen askerlere 'Ordunun, ölümlerinde kusuru olmadığını' ilan eden bir sigorta formunu doldurmaları istendi. Askerlerin tamamı formu doldurdu. Deneydeki amaç stres yönetimiydi.
1962'de Tusko isimli bir file, tipik bir insan dozundan 3 bin kat daha fazla olan 297 miligram LSD enjekte edildi. Kendi çevresinde dönen fil bir saat sonra öldü. Deneydeki amaç, LSD'nin geçici bir deliliğe neden olup olmayacağını öğrenmekti.
Hindilerin seks yaşamını araştıran iki bilim adamı, dişi bir hindi maketini erkek hindilerin önünde parçalara ayırdılar. Modelden geriye bir tek çubuk kaldığında bile erkek hindiler arzuluydu.
Lawrance Sheean, tırnak yiyen bir grup erkek çocuğunun uyuduğu odada her gece defalarca 'Tırnaklarım çok acı' cümlesini tekrarladı. Yaz tatili sonunda biten deneyde çocukların yüzde 40'ının tırnak yeme alışkanlığına son verdiği tespit edildi.
'Das Experiment' filmine de konu olmuş bir deney, denek gruplarının mahkum ve gardiyan şeklinde hapishanede rollere bürünmesi şeklinde gerçekleşecekti. Gardiyanların rollerini abartıp sadistik davranışlar göstermesi ve mahkumların fiziksel ve ruhsal olarak çok eziyet çekmeleri sonucu deney erken bitirildi.
Deneklere çoğu zaman Lsd ve diğer uyuşturucular verildi. Özellikle Cia’in denekleri bulma yöntemlerinin illegal olduğu çok açık ve net. 1973 yılında Mkultra projesine ait bütün belgeler yok edildi ve araştırma yapılmasını imkansız kıldı.
Bu zehir labovatuarı Sovyetler zamanında kuruldu. Sovyetlerin amacı, otopside bulunmayacak, tatsız, kokusuz bir zehir bulmaktı. Bunun için de gulag hapishanelerinde bulunan mahkumları denek olarak kullandılar. Bütün bu istekleri içeren C-2 başarıyla üretildi, uygulanan mahkum 15 dakika içerisinde hayatını kaybediyordu.
1937 – 1945 yılları arasında insanlar üzerinde kimyasal silah geliştirme amacıyla Japonya’da yapılan deneyleri yapan birlik.
Alev silahına, bombaya dayanıklılık testleri, vücuttan koparılan parçaların başka yerleri dikilmesi, mahkumların uzuvlarının dondurularak tedavi edilmeyen kangrenlerin sonuçlarını izleme ve türlü türlü caniliği yapan birliğin lideri 67 yaşında boğaz kanserinde hapishanede çok yaşamadan öldü.
Canilikte Nazilerin eline kimse su dökemez. Mengele’nin ikizler üzerinde yaptığı genetik araştırmalarda 1500 ikizden sadece 200 tanesi hayatta kaldı.
Başka bir deneyde, hipotermi araştırmasında, mahkumlar 3 saat soğuk suda bekletiliyordu.