'Tabe lan, unutulur mu Kuzey kardeşim?' dediniz mi fotoğrafı görünce? Nasıl unutalım, her şeyiyle dört başı mamur bir diziydi. Kıvanç Tatlıtuğ, Buğra Gülsoy, Öykü Karayel, Zerrin Tekindor, Rıza Kocaoğlu, Bade İşçil ve daha birçok iyi oyuncu ile karakterleri hayatımızda bir iz bıraktı. Nasıl başardılar peki?
Birbirlerine gece ve gündüz, kuzey ve güney kadar zıtlar.
Mutlu olsun istedik...
Şu tutuş, Kuzey'in kendine has konuşması, Handan'ın bakışları, Gülten'in gülüşü...
Öyle ki, ne olursa olsun bizim de seyirci olarak hiç tadımız tudumuz kalmadı. Her şey o kadar eksikti ki, meyhanede tek başına oturan Kuzey gibi düğümlendi boğazımız.
Fedakarlıkları, dürüstlükleri, kıskançlıkları, birbirlerine sahip çıkışlarıyla dolu dolu bir aşktı. O yüzden kavuşana kadar da sabırla bekledik, hiç sıkılmadık.
Niye unutulmayıp sevildiğini söyliyim, karakterler halk tebaasındandı. Kasıntı karakterler yoktu. Kendini zengin kaslı gözde bekar koca adayına sevdirmeye çalışan bi adet beceriksiz saftirik 1.85 boylarında manken fizikli dünyalar iyisi esas kız karakteri barındırmıyodu. Tek derdi kaslarını daha fazla şişirmek ve ultra pahalı arabasına binip gece kulüplerinden topladığı kızları eve atmak olan kasıntı mı kasıntı, duygusuz mu duygusuz, aşırı karizmadan ölmek üzere olan bi esas oğlan karakteri barındırmıyodu. Aksine, duygularını dibine kadar yaşayıp bunu göstermekten çekinmeyen, bazen "rezil olan", en dipte, en çaresiz, en "kaybeden" bi esas oğlan vardı dizide. Kısaca kaybedenlerin hikayesini anlatıyodu. Kaybedenlerin hikayesi de her zaman daha bizden ve gerçektir. Çünkü hepimiz birer kaybedeniz.
Kıvanç Tatlıtuğ mankenden oyuncu olur mu olmaz mı kısımına nokta koymuş tek jöndür bence
bak o farata söyle benim manyak olduğumu unutmasın