BBC, kadınların kazanımlarını tehdit eden Taliban'ın ardından hakları ve özgürlükleri ellerinden alınan Afgan kadınlarının Nobel ödüllü eğitim aktivisti Malala Yousafzai, moda ikonu Halima Aden ve Amerikalı futbol yıldızı Megan Rapinoe gibi ünlülerle yazışmalarını yayınladı.
Biz de BBC aracılığıyla bu mektupları sizlerle paylaşmak istedik.
Sevgili Malala,
Her sabah 'okula geç kaldım' diye uyanıyorum ama sonra okulumun kapalı olduğunu hatırlayıp üzülüyorum. Tuktuk (bir ulaşım aracı) erkek kardeşlerimi alıp götürürken, ben geride kalıyorum.
Yakınımdaki okulların açıldığını, arkadaşlarım ve öğretmenlerimle görüşebileceğimi duymak umuduyla haberleri izliyorum. Sırf kadın olduğumuz için en temel eğitim hakkından yoksun kalmamıza öyle üzülüyorum ki...
Eski kadın öğretmenlerimi merak ediyorum. Ailelerinin tek geçim kaynağı onlar ve aylardır bir maaş almadılar.
Kendi kendime bir şeyler öğrenmeye çalışıyorum ama öğretmen olmayınca çok zor. Laboratuvarda deney yapmayı ve bir zamanlar olduğu gibi hitabet yarışmalarına katılmayı özlüyorum.
Çocukken babam bendeki öğrenme merakını geliştirmek için İngilizce çizgi romanlar getirir ya da televizyonda bilim programları izlettirirdi.
Umarım dünya bizi unutmaz ve yıllarca süren çabalarımızın heba olmasına izin vermez. Umarım bizi savunur ve Afganistan'da kız çocukları ve kadınların haklarına kavuşmalarına yardım ederler.
Sevgili Megan,
Ben büyük hayalleri olan bir Afgan futbolcuyum. Taliban gelince her şey durdu, çünkü hepimiz biliyorduk ki değişmemişlerdi ve artık özgür olamayacaktık. (Taliban'ın daha önce iktidarda olduğu 1996 - 2001 yılları arasında kadınların spor yapması yasaklanmıştı.)
Futbol benim için sadece bir spor değil, bir tutku. Oynadığım üç yıl boyunca, taktikler ve hareketler hakkında pek çok şey öğrendim. Futbol ailemiz, yani arkadaşlarım ve antrenörlerim büyük bir takımdı. Taliban Kabil'i kontrol altına alınca, oynamaya son vermek zorunda kaldım ve çok üzüldüm. Formama, futbol ayakkabılarıma ve topa bakınca bile ağlıyordum. Kendi kendime hep 'bütün bu gençlerin umutları ve düşlerine ne olacak' diye soruyordum.
Hep Taliban'ın bana ve aileme saldıracağı korkusu içindeydim. Bu gece iyi uyusam bile, uyanabilecek miyim diyordum. Bazen korkunç gürültüler ve silah sesleri duyuyorduk.
Afganistan'da kalan kadın futbolcular için endişe ediyorum. Dünya, Afganistan'daki kadın sporcuların tehlikede olduğunu bilmeli. Lütfen onlara yardım edin.
Ailemin benimle gurur duyması için eğitimime devam etmek istiyorum. Gelecek için bir sürü umudum ve hayallerim var. Başarılı olayım ki, kimse kızlar futbol oynayamaz demesin.
Sevgili Halima,
Farklı renkleri görmek beni hep mutlu etse de siyahı daha çok severdim - ta ki siyah giymeye mahkum edilene kadar. Bir düşünsene, kıyafetinin boyuna ya da rengine karar veremesen ne hissederdin? Kendini bağımsız göremezdin.
Konu sadece eteğimizin boyu değil, bu noktaya gelinceye kadar feda ettiğimiz hayatlar ve uğrunda mücadele ettiğimiz haklar.
Özgürlük mücadelesine devam ederken, nasıl giyineceğimize karar vermek sahip olduğumuz en temel hak. Başörtüsüne karşı değilim, başörtüsünü seviyorum, ama açılmanın da kapanmanın da dayatılmasına karşıyım.
Giyim tercihi hakkı olmaması, Afganistan'daki kadınların yaşadıklarının sadece ufak bir parçası. Bugünlerde Afganistan'da herkes ölüm kalım savaşı veriyor, ekmek alabilmek için kızlarını satanlar var. Sana bunları yazarken, halkım ve vatanım için kalbim sıkışıyor.
Burada ABD'de, güvende olduğumu bilmeme rağmen, ruhum kahroluyor. Kalbim Afganistan için, Afgan halkı için ve ailem için çarpıyor.
Şu haberi etrafınızda körkütük şeriatı savunan kadınların gözüne sokun, Laiklik Cumhuriyet olmazsa böyle olacaklarını, evden burunlarını çıkaramayacaklarını esir olacaklarını anlatın, kapalı kapılar ardında tecavüze uğrayıp tecavüz edenin değil de kendisinin öldürüleceğini anlatın.
Bu haber ve görselleri bizdeki dişi kargalara gösterin