Karşındaki kişiye aşık mısın? Yoksa bu sadece bitmek bilmeyen bir takıntı mı? Takıntı ile aşkın belirtileri birbirine çok benzese de dikkatli olduğunda bunun tam olarak ne olduğunu fark edebilirsin. Bakalım seninki takıntı mı yoksa gerçek aşk mı, hadi öğrenmeye!
Aşkta kendini olduğun gibi ifade edebilir, bireyselliğini ve özünü koruyabilirsin. Aşk seni geliştirirken besler. Takıntıdaysa o özgürlüğü hissedemezsin. Kıskançlık, kısıtlama ve kontrol daha ön plandadır. Nefes almak yerine boğulduğunu ve sıkıştığını hissedersin.
Gerçek aşkta iki taraf da birbirine karşı hisseder. Ama takıntı sadece senin zihninde büyür. Karşındaki kişi bunu hissetmez ya da senin kadar yoğun yaşamaz. Karşılık göremediğinde de incinirsin çünkü aslında tek başınasındır.
Aşık olduğunda içini bir güven kaplar. Onu düşündüğünde kalbin ısınır, rahat hissedersin. Kalbin ve zihnin rahattır. Ama takıntı seni sürekli acaba sorularıyla yorar. Aklın durmaz, kalbin sıkışır. Durmadan en kötü kısmı düşünürsün. Takıtnıların arasında kaybolursun.
Aşkta duygular yavaş yavaş büyür, sabredersin. Takıntıda ise hemen ilgi, hemen cevap, hemen bağlılık beklersin. Bekledikçe gerginleşirsin. Bu da seni zaman içinde yıpratır. İstediğin bir şey olmadığında delirmeye çok yakınsındır ama aşkta beklersin, sabredersin.
Aşık olduğunda işin, arkadaşların, hobilerin ve hayatın bir yandan devam eder. Ama takıntıda her şey onun etrafında döner. Günün onunla başlar, onunla biter. Kendi hayatını ikinci plana atarsın. Onunla bir şey yapmak için planlarını ertelersin. Her şeyi ona göre ayarlarsın.
Aşık olduğunda onun kusurlarını bile kabul edersin çünkü onu gerçeğiyle ve olduğu haliyle seversin. Takıntıda ise onu idealize edersin, hayalindeki gibi görürsün. Gerçek yüzünü gördüğünde hayal kırıklığı yaşarsın çünkü sevdiğin kişi o değil, senin yarattığın versiyonudur.
Aşk enerjini yükseltir, yüzünü güldürür. Takıntıysa seni aşağı çeker, bitkin hissettirir. Ne yapsan yetmez gibi gelir. İçten içe yorulursun ama duramazsın. Bu yüzden bu ilişkide güçleniyor musun yoksa yoruluyor musun ona karar vermelisin.
Aşkta karşı tarafın alanına saygı duyarsın ama takıntılı olduğunda, sürekli yazmak, takip etmek, merak etmek istersin. “Sadece sevdiğim için yapıyorum” desen bile bu davranışlar sınır ihlalidir. Ve zamanla seni de, onu da rahatsız eder. İkinizin arasında bir sınır kalmaz.
Onun ne istediğine kulak verirsin, seçimlerine saygı duyarsın. Ama takıntı olduğunda hep senin istediğin olsun istersin. Ne giyeceğine, kimle konuşacağına karışmaya başlarsın. Bu, sevgi değil zarar verici bir denetimdir. Öyle ki karşındaki kişiyi veya o seni kontrol etmeye çalıştıkça yıpranırsınız.
Aşıkken hem onunla hem kendinle ilgilenirsin. Takıntıda ise tüm enerjini ona yönlendirirsin. Kendini, hobilerini, arkadaşlarını ihmal etmeye başladıkça yalnızlaştığını fark edersin. Ama bunu fark ettiğinde de pek çok şey için artık oldukça geç olmuştur...
Aşıkken ne hissettiğini anlatırsın, konuşursun, çözüm ararsın. Ama takıntı seni susturur ve bekletir. Bir köşede beklersin ki o anlasın, hissetsin, karşılık versin. Ama kimse seni sen söylemeden anlayamaz. Böylece bu döngüde sıkışıp kalırsın.
Aşk ne kadar saçma bir şey
Takıntıymış Anladım👍😃
Sevgili boş iş