'Rüyamda canavarlar, karanlık yerler görüyorum', 'Annemi, kardeşlerimi, amcalarımı kaybettim'...
Bunlar Suriye'deki savaştan kaçabilmiş olan ama savaşın bedensel ve psikolojik yaralarını taşıyan çocukların sözleri.
'Rüyamda canavarlar, karanlık yerler görüyorum', 'Annemi, kardeşlerimi, amcalarımı kaybettim'...
Bunlar Suriye'deki savaştan kaçabilmiş olan ama savaşın bedensel ve psikolojik yaralarını taşıyan çocukların sözleri.
Küçücük çocukların yaşadıkları bu şeyler o kadar ağır ki şu an bizim bile kaldıramayacağımız şeyler. Onları kötülemeden veya ırkçılık yapmadan önce onların sadece bir 'çocuk' olduklarını göz önünde bulundurun. O gülen emojiyi işaretleyen kim varsa Allahtan tek dileğim kendisine vicdan vermesi. Onda ve onun gibi ırkçılarda vicdan olsaydı dünya daha yaşanılır olurdu. O yaşta ailemi kaybetsem şahsen delirirdim. Allah sabır versin bu miniklere. Her ne kadar olmayacağını bilsem de umarım, bir gün tüm bu şeyler son bulur ve umarım bir gün yüzünüz güler küçük adamlar, küçük kadınlar.
'Ülkemizi kaybettik' Ne kadar acı bir cümle bu. Allah yardımcıları olsun. Düşünsenize bizim de evlerimizden olduğumuzu, ailelerimizin katledildiğini, Yunanistan'a, Avrupa'ya sığınmaya çalıştığımızı, kendimizi sığıntı gibi hissettiğimizi. Çok kötü bir şey bu. Sanırım ülkenin çoğu bunları yaşamak yerine çocuklarını güvenli bir yere bıraktıktan sonra savaşmaya giderdi. En azından kendim öyle yapardım. Çocuğum yok ama en azından ailemi güvenli bir yerde bırakıp sığıntı olmamak için savaşırdım. Allah o günleri göstermesin. Vatan hainlerinin, onları besleyenlerin hazırladıkları bombalar, tedarik ettikleri silahlar ellerinde patlasın inşallah. Bu savaşın kazananı elbet biz olacağız. Şu Avrupa'da medet ummalarımız da bitse keşke. Kuzey Kore gibi ülkeyi kapatmak lazım uzun bir süre.
bir şey yapmalıyız ilerisi için çocuklarımız için çünkü bu duruma çok uzak değiliz