Daha önce kullanılamaz, istenmeyen veya kırılmış olarak kabul edilen malzemeden ortaya çıkarılan bir sanat olan ileri dönüşüm, son yıllarda daha da ilgi çeken bir sürdürülebilir sanat biçimi haline gelmiştir.
Daha önce kullanılamaz, istenmeyen veya kırılmış olarak kabul edilen malzemeden ortaya çıkarılan bir sanat olan ileri dönüşüm, son yıllarda daha da ilgi çeken bir sürdürülebilir sanat biçimi haline gelmiştir.
Dünyanın büyüyen plastik sorununa bağlı olarak, sanatçılar eserlerini oluşturmak için kullanılmadığı takdirde çöplüklerde olacak malzemeleri kullanıyorlar. Şimdi sürdürülebilir sanatın ülkemizdeki en iyi temsilcilerinden Deniz Sağdıç'ı biraz tanıyalım!
Fakültedeki ikinci yılında Mersin’de kendi atölyesini kurdu. Daha öğrencilik yıllarında kendi atölyesinde resim eğitimleri verdi ve çeşitli kurumlarda sergilere katıldı.
Mezuniyet başarısının getirdiği tüm akademik davetlere rağmen, sanatını, ülkenin sanat başkentinde sürdürmek üzere atölyesini İstanbul’a taşıdı.
Çok genç yaşta olgunlaştırdığı kendine özgü plastik üslubu, kısa zamanda sanatçının imzası haline geldi.
Pentürün dışında video, fotoğraf, yerleştirme yöntemleriyle ürettiği çalışmaları ile son dönemde çeşitli mekanlara özel ürettiği üç boyutlu çalışmalar da dikkat çekicidir.
Bugüne dek uluslararası ve ulusal birçok projede yer alan genç sanatçı, başarı bursuyla kabul edildiği Doğuş Üniversitesi Sanat Tasarım Fakültesi’nde yüksek lisans eğitimine devam etmektedir.
Başka boş zamanlarında da soluğu halasının terzi dükkânında alıyor, onunla dikiş dikiyordu. Kumaş nasıl dikilecek, kalıplar nasıl alınacak… Hepsinde de bir çizim hikâyesi ve tasarım süreci vardı ki bu durum Sağdıç'ı hep çok heyecanlandırmış.
Daha sonra insanların günlük hayatta kullandığı ve çok tanıdık objeleri malzeme olarak kullandığı bir proje geliştirdi.
Bu malzemelerden biri de kot (denim) kumaşıydı. Herkesin üzerinde var olan tanıdık bir eşyaydı. Kot kumaşlarıyla denemeler yapmaya başladı ve denerken de inanılmaz bir şey fark etti; kot, dünyanın her yerindeki insanın; ırk, din, dil fark etmeksizin yaşlı, genç herkesin tanıdığı, kullandığı belki de tek eşyaydı. Ve bu nesne o kadar güzel bir hammaddeydi ki her şeyi nötrlüyordu.
''Bu kumaşın çok enteresan özellikleri var; yıpratabiliyorsunuz, eskitebiliyorsunuz, kesebiliyorsunuz dikebiliyorsunuz size o kadar çok imkân tanıyor ki aynı hayat gibi… '' Böyle tarif ediyor Deniz Sağdıç kot hakkındaki bakış açısını.