Türk insanı olarak çoğu zaman samimiyetin dozunu abartıyor ve çevremizdeki insanları bazen bilerek, bazen de fark etmeden rahatsız ediyoruz. Hepimizin iyiliği için bir an önce vazgeçmemiz gereken davranışları sizler için derledik.
Türk insanı olarak çoğu zaman samimiyetin dozunu abartıyor ve çevremizdeki insanları bazen bilerek, bazen de fark etmeden rahatsız ediyoruz. Hepimizin iyiliği için bir an önce vazgeçmemiz gereken davranışları sizler için derledik.
Elbette bilerek yapmıyoruz ama samimiyetin dozunu da çoğu zaman abartıyoruz. Sıra beklerken önümüzdekinin dibine kadar giriyoruz, farkında olmasak da aşırı rahatsızlık veriyoruz. Öne geçmeye çalışanları burada es geçiyoruz tabii, onlar bambaşka bir içeriğin kanıtı...
Bizi hiç ama hiç ilgilendirmeyen bir şey için yanımızdakini rahatsız ediyoruz. Ne okuyor, neye bakıyor diye meraktan çatladığımız için çaktırmadan yandan yandan bakıyoruz. Bir de bunun ayakta olup oturanı sürekli darlayanı var tabii...
Bankamatikte beklerken önümüzdekinin işlemine sürekli bakıyoruz. Çok büyük bir kısmımızın kötü bir amacı yok, işlemi ne zaman bitecek diye sabırsızlanıyoruz ama bu ne acele, di mi?
Sakızın üzerindeki diş ya da tükürük izlerinin herhangi birini rahatsız edeceğini düşünmüyoruz. İçimizden geldiği gibi davrandığımız için bir türlü sınırları çizemiyoruz.
Aaaaay çok soğuk, üşüyecek yavrucuk, bu kadar minik bebek dışarı çıkarılır mı? Emiyor mu? Biz de büyüttük canıııııım...
Karşımızdakinin hiç ilgilenmediğini bile bile sürekli konuşuyoruz. Bebeğe dokunarak, onu öperek mikroplarımızı geçiriyoruz, anne ya da baba karşı çıkarsa da azarlıyoruz.
İnsanların kendi içine çekilerek oturmak zorunda kaldığını fark etmeden, bacaklarımızı açarak rahat rahat oturuyoruz. Başkalarının sınırlarına saygı göstermediğimiz gibi, her şeyin bize hizmet ettiğini düşünüyoruz.
Bunu sadece saygısızlıktan değil, kendimizi çok önemli gördüğümüz için de yapıyoruz. Herkesin bizim aşırı önemli meselelerimizle ilgilenmesini, sadece bizi dinlemesini, kendilerini unutmasını istiyoruz.
Metroda insanlara dıptıs-dıptıs-dıptıs işkence ediyoruz, rahatsızlıklarını belirttiklerinde de surat asıyoruz. Asla sınır nedir bilmiyoruz.
Üstelik koktuğumuzu bile bile o kolu kaldırıyoruz, ayakkabılarımızı çıkarıyoruz, aynı kıyafeti üst üste giyiyoruz. Kimseye olmadığı gibi kendimize de saygı duymuyoruz.
Bize böyle bir şey yapıldığı anda da carlıyoruz elbette...
Özellikle bayramlarda seyranlarda hiç sormadan bir dolu tabağı ellerine tutuşturuyoruz; bitirmezse küsüyoruz, bitirirse tekrar koyup komaya sokuyoruz.
Solda yürümek, sağda ise durmak gerektiğini bilmiyoruz, öğrenemiyoruz, öğrenmeyi de istemiyoruz.
Tiyatroda cep telefonumuzla sevdiğimiz oyuncunun fotoğrafını çekmeye çalışıyoruz, flaş patlatıyoruz, sinemada hatır hutur mısır yiyoruz, enstelasyonları anlamayıp abuk subuk konuşuyoruz.
iyi de bunlar sadece turklere ozgu degil ki.
bunu çılgınlık adı altında masum göstermek bu ayıpları yapmaktan da beter. Çılgın değil, görgüsüz insanlarız teşhisi doğru koyalım
Bu hareketleri Türklere özgüymüş gibi göstermek çok yanlış, dünyanın her tarafında bunlarla karşılaşabilirsiniz çok rahatlıkla. Bu içeriğin başlığı “Gün içinde mutlaka karşılaştığımız yanlış/görgüsüz hareketler” gibi bir şey olabilirmiş.