İnternetin ve oyun servislerinin yaygınlaşmasının yanında fiziksel kopya üretme ve dağıtma maliyetleri de oyun yayıncıları için dijital platformları daha cazip hale getiriyor. Ancak ortada bir sıkıntı var. Dijital olarak aldığımız pek çok oyun aslında bizim değil!
Kaliforniya'da kabul edilen ve kullanıcıların dijital platformlardan satın aldıkları şeyin yalnızca ürünün lisansı, yani bir nevi 'oynama hakkı' olduğunun belirtilmesi gerektiğini söyleyen yasanın ardından Steam de kullanıcılara bu acı gerçeği açık açık hatırlatmaya başladı.
Bu durum yalnızca Steam için de geçerli değil. Pek çok dijital platform için aynı durum geçerli. Steam üzerinden anlatmaya devam etmek gerekirse şayet bir gün platform kapanırsa parasını verdiğimiz oyunlarımıza da sonsuza dek veda edeceğiz! Steam yasanın kabulünün ardından durumu açıkça belirtmeye başlamış olsa da bu durum platforma kaydolurken kabul ettiğimiz kullanıcı sözleşmesinde de açıkça belirtiliyordu.
Eğer bir koleksiyoner değilseniz onlarca kutulu oyunu alıp rafa dizmek bir işkence.. Üstelik oyunların %90'ı bitirildikten sonra uzunca süre tekrar oynanmıyor. Bazı şaheser oyuunlar haricinde kimse her oyunu 2. defa oynamaz. Farkında mısınız bilmiyorum ama pc'lerden optik okuyucular kaldıralı çok oluyor. Sizi bilmem ama ben evden çıkıp bir mağazaya gidip RDR 2 alıp gelene kadar en az 1 saat geçiyor bir de yarım saat kurması var kurduktan sonra yine güncelleme çekmeye çalışması var. oysa aynı oyunu şu anki net hızım ile m.2 diske indirmem yarım saat sürmüyor (119 gb) üstelik en son güncellemesi ile geliyor.. Steam battığında da oyunların uçma ihtimalini steam kullanan herkes bilir.
Günaydın. 10. nesil video oyun konsollarında disk bölümü belki de hiç olmayacak. Microsoft fiziki oyun bölümünü tamamen kapattı. Sony ise disk kısmını isteğe bağlı yaptı. İnternetin getirisi. Ya da götürdüğü.