Bosna-Hersek'te 1995 Srebrenica soykırımında ölenlerin anısına her yıl düzenlenen bir barış yürüyüşü olan Marş Mira'nın tarihine kısa bir yolculuk yapalım...
Bosna-Hersek'te 1995 Srebrenica soykırımında ölenlerin anısına her yıl düzenlenen bir barış yürüyüşü olan Marş Mira'nın tarihine kısa bir yolculuk yapalım...
Yugoslavya'nın çöküşü üzerine 1992 yılında Sırplar, Bosna'da başlattıkları soykırımla doğuya doğru hızla ilerledi.
Binlerce insan, savaştan önce Srebrenitsa’ya sığınmış, böylece kasabanın nüfusu 60 bine yükselmişti.
Srebrenica’da, halka silahlarını uluslararası görevlilere teslim etmesi gerektiği söylendi. BM yetkililerine güvenen Boşnaklar ise ellerindeki tüm silahları teslim etti ancak Sırpların saldırıları bundan sonra artmaya başladı.
Sırplar 10 Temmuz’da ikinci bir saldırı başlatınca BM Hollandalı Birlik Komutanı Albay Tom Karremans NATO’dan hava desteği talep etti ancak NATO uçakları Srebrenitsa üzerinde bir kaç saat uçtuktan sonra hiçbir şey yapmadan geri döndü.
Şehir düşünce, yaklaşık 25.000 kişi Srebrenitsa yakınlarındaki Potoçari köyündeki BM Hollanda askeri kampına doğru kaçmaya başladı. Bu kişilerden 6.000 kadarı kampa girmeyi başarırken geri kalanlardan bazıları kampın çevresinde toplandı bazıları da Tuzla’ya gitmek için dağlara kaçtı.
Hollandalıların Srebrenitsa’yı hiç bir zorluk çıkarmadan teslim ettiğini gören Mladiç, Albay Karremans’la yaptığı toplantıda kamptaki tüm Boşnakların bir an önce kendisine teslim edilmesini istiyor, aksi takdirde kampı bombalayacağı söylüyordu.
Bundan sonra kampta bulunan tüm Boşnaklar, Hollandalı BM askerleri tarafından silah zoruyla dışarı çıkmaya zorlandılar. Kendilerinin Sırplara teslim edildiğinde öldürüleceklerini söyleyen Boşnaklara aldırış etmeden onları zorla Sırplara teslim ettiler.
Ancak öyle olmadı.General Ratko Mladiç komutasındaki ağır silahlarla donatılmış Bosna Sırp ordusu, 8372 Bosnalıyı yollarda, dağlarda öldürdüler.
Kuşatma ve katliamdan kaçan bu insanlardan yaklaşık 6 bin kişi hayatta kalabildi.
İlk adı “Marš Smirti” (Ölüm Yürüyüşü) olan bu organizasyon daha sonra “Marš Mira” (Barış Yürüyüşü) ismini aldı.
Eğer ülke olarak birilerine sahip çıkmamız gerekiyorsa Bosna'ya sahip çıkalım . Gerçi ekonomik ve hayat standartı olarak bizden üstünler şu an ama yine de birbirimize destek olmamız gereken bir ülke. Doldurduk ülkeye kendi ülkesine ihanet etmiş suriyelileri. Bosna halkı savaşı kendi başlatmadı.BM ve sırplar tarafından zulme uğradılar.Gerçek ezilen onlar.
Zulüm bitmiş değil Sırbistanın Sandzak (Sancak) bölegesi hala ambargo içinde en basit örneği şu anda corona virüsle mücadele ediyorlar ve sırp hükümeti hiçbir şekilde ne doktor ne hemşire ne de tıbbı ekipman gönderiyor. Hükümeti başınızın çaresine bakın bu yaptıklarınız tiyatrodan ibaret diye açıklama bile yaptı. Şaka gibi dediğinizi duyar gibiyim. 200.000 binlik nufuslu olan bölgede günde 750-1000 vaka veriliyor. Ağlaya ağlaya Türkiyeden yardım isteyen kardeşlermi gördüm (Ki Türkiye hemen gönderdi) akrabalarım korku içinde bizi arayıp ölüyoruz burada diyor. Elimizden bişey gelmiyor gidemiyoruz. Doktorlar hemşireler ve sağlık çalışanlarının %80i virüs kapmış durumda ama alınan tek cevap BAŞINIZIN ÇARESİNE BAKIN. Srebrenitsa da son bulucak dedik ama psikolojik katliam hala devam etmekte.
Benim de baba soyum bosnaklardan geliyor. Buyuk dedem bu olaylar olmadan çok önce göçmüş Türkiye'ye ama bosnada bulunan kendi akrabalarindan neredeyse kimse kalmamış. Her sene yeni bir toplu mezar bulunuyor. Yazık gerçekten rakamlar inanılmaz Avrupanin ortasında böyle bir seye nasıl izin verildi? Niye hiçbir devlet yardıma kosmadi orayi savunmadi? Insanlığın en büyük utanclarindan biri. Yazık...