Sakız çiğnediğinizde, ağzınızdaki tat ve basınç reseptörleri hemen harekete geçer ve bu sinyalleri beyne gönderir. Beyin, bu elektriksel sinyalleri çözümlemek için daha fazla enerji harcamaya başlar.
Bu da odaklanma ve dikkat seviyelerinin artmasına yardımcı olur.
İşte bu yüzden profesyonel futbolcular ve basketbolcular gibi birçok sporcu, sahada sakız çiğneyerek tepki sürelerini kısaltır ve daha hızlı kararlar alır.
Sakız çiğnemek sadece odaklanmayı artırmakla kalmaz, aynı zamanda stresi de azaltır. Bu eylem, beynin prefrontal korteksindeki serotonerjik nöronları harekete geçirir.
Serotonin adı verilen "mutluluk" hormonu, rahatlamayı ve stresi hafifletmeyi sağlar. Bu sebeple sporcular, büyük maçlarda stresle başa çıkmak ve baskı altında doğru kararlar verebilmek için sakız çiğnerler.
Özellikle final maçları veya şampiyonluk yarışlarında sakız çiğnemek, sporcuların kaygı seviyelerini dengelemelerine yardımcı olur, böylece en doğru pası atma ya da en iyi hamleyi yapma yetilerini güçlendirir.
Futbolcular bir maç sırasında yaklaşık 9-11 km koşarlar. Yoğun fiziksel aktivite, ağızda kuruluğa ve susuzluğa neden olabilir, özellikle de maç sırasında su molalarının sınırlı olduğu düşünülürse.
Sakız çiğnemek, ağızda daha fazla tükürük üretimini teşvik eder. Tükürük, ağızdaki kuruluğu önler ve vücudun doğal hidrasyon dengesini sağlar.
Sporcular, susuzluklarını kontrol etmek ve ağızlarının nemli kalmasını sağlamak için sık sık sakız çiğnerler. Basit gibi görünen eylem, uzun süreli fiziksel performans sırasında küçük ama etkili bir avantaj sağlar.
Kontrol dışı, sakız nefes borusuna kaçarsa, performans düşer sanırım.