Son dönemde yapılan birçok araştırma tüm kuşaklar içerisinde 'kendini en yalnız hisseden' kuşağın Milenyaller yani Y Kuşağı olduğunu söylüyor.
Peki, bu nesli bu denli yalnız yapan tam olarak ne?
Son dönemde yapılan birçok araştırma tüm kuşaklar içerisinde 'kendini en yalnız hisseden' kuşağın Milenyaller yani Y Kuşağı olduğunu söylüyor.
Peki, bu nesli bu denli yalnız yapan tam olarak ne?
YouGov'un araştırmasından çıkanlar bununla da kalmıyor elbette. Milenyal neslin %22'si 'hiç arkadaşının' olmadığını, %27'si 'yakın arkadaşlarının' olmadığını ve %30'u ise 'en yakın arkadaşının' olmadığını söylüyor.
Durumun şaşılacak pek de bir yanı yok. Facebook, Twitter, Instagram kısacası sosyal medya üzerinden artan arkadaş sayıları elbette gerçek hayata her zaman tezahür etmiyor.
Eklemeler, beğenmeler, yorumlaşmalar ve etiketleşmeler üzerinden gelişen arkadaşlıklar pekişmediği gibi çoğu zaman bir tıkanmaya da yol açıyor günümüzde.
İçinde bulunduğumuz şartlar altında bu olasılık oldukça düşük durmakla beraber düzenli iletişim kurulan insanı yabancıdan öteye taşıyamıyor. Bu noktada sosyal medyada oldukça aktif olan bu neslin gerçek hayatta kendini oldukça yalnız hissetmesinde aslen olağandışı bir şey aramak zor.
daha önce tüm nesillerde olduğu gibi elbette yaş ve yaş almak.
Kişilik farklılıklarını da göz önünde bulundurmakla beraber kimi yaş sosyallik getirirken kimisi izolasyon getiriyor.
Başka bir deyişle, elin altında bulunan sayısız dizi, film, müzik vb. ulaşım imkânı insan hayatında belirli alışkanlıkların yerini kolayca almaya başladı.
Bireysel olarak güçlenmenin beraber güçlenmeyi ister istemez etkilediği bu dönemde yalnızlaşmamak neredeyse mümkün değil.
Bu neslin birçok şeyi mahvettiğini düşünenler belki de önce bu çağın bu nesli mahvediyor olduğunu da göz önünde bulundurmalı...
Siz bu konuda neler düşünüyorsunuz? Yorumlara bekliyoruz.
Çünkü sahte bir hayat yaşıyorlar.Yaşadıkları sahte hayatın içerisinde gerçek dostluk maalesef bulamıyorlar.Ayrıca takipçi sayısı fazla olan gençler kendilerini çok bir halt zannederek.Asıl yanında olan insanları görmeyip olası kuracakları dostlukları elinden kaçırıyorlar.Ben en yakın dostum ile ne zaman buluşsam anı olsun diye fotoğraf bile çekemiyoruz.Telefonu elimizden bırakıp dertleşiyoruz konuşuyoruz fikir veriyoruz vs vs.
Bana göre, öz güven ve güven eksikliği, toplum tarafından dışlanmışlık ve ezilmişlik hissi. Ailesi tarafından ilgi alaka gösterilmeyen bireylerde bu durum daha sık görülüyor ne yazık ki. Kendini yalnız hissedenlerin %90'ı küçük yaşta eline tutuşturdukları cep telefonuyla yalnız bırakılan bireyler. Zamanla o telefon onun en iyi arkadaşı, dostu, sırdaşı oluyor. Saygılar.
İletişimsizlik, toplum mühendisliği, dayatmalar vs derken yorgun, bitkin, mutsuz ve yalnızız.