aslında sezen aksu'nun değişik duygu durumlarımıza dokunan şarkılarından bir seçki yapmak istiyordum ( ki yapacağım) ama şimdilik onun şarkılarında kendimizle yüzleşmemize sebep bir halden; gitmek ve gidememek arasındaki, kafa yorucu, arada kalma meselesine temas etmeyi tercih ettim..
tabi şarkı yazan hemen herkesin baş konularından biri olmuştur 'gitmek' eylemi.... 'git' demek, 'gitme' demek, 'gidiyorum' demek v.s ya da durdurulmak istenildiği için gelecek zaman takısıyla 'gideceğim' anonsu :)
Şunu iyi biliyorum; gidemem diyenler uzun bir süre gidemiyor ama gidebildikleri andan itibaren de dönemiyorlar, dönmüyorlar. Bazıları bunu övünerek ifade eder, sanki bir güç gösterisidir dönmemeyi başarabilmek.
Neredeyse hep bir yarışma savaşma dürtüsüyle ilerliyor tüm iletişim türleri. Oysa hepsini tamamlanmak üzere kuruyoruz. Ne oluyorsa oluyor, yakalamak istediğimiz uyumdan uzaklaşıyor, uzaklaştırılıyoruz. İnsanın bir ilişkide ve
hatta belki bir yerde kalması tek başına karar verebilceği bir şey değil. Öyle görülebilir, kolay algılanabilir ama her zaman, ne göründüğü gibi ne de kolay oluyor.
Hayat bazen en sakin, en uzlaşmacı insanı bile zorlar, elinden söz söyleme hakkını alır. Kişi içten içe sonuna kadar haklı olduğunu bilir, çok iyi tanır yürümeye zorlandığı yolu, ama herkes o haklılık peşindedir ve belki haklıdırlar da. Mesele savrulma haline izin vermekte, dönüşü olmayan yollara atılan adımlara sebep oluşturmakta.
Olumlu anlamda gelişsinler isteriz tabi. Malesef olumlu kavramı da çatışabiliyor insanına göre. Peki tamemen 'gidememek' için ne olmalı. Sanırım bakılacak adres terazinin kefeleri. Ne kadar naz, kapris, yorucu söz-ses v.s var o kefelerde ve karşı tarafta sevmek için ne kadar güçlü bir sebep.
Şunu net tecrübe ettim; sebebi ne olursa olsun, sevilmenin vazgeçilememek
sanıldığı ve bu yanılgıyla, her şeyi yapabilme hakkını görenler, karşısındakileri bir müddet arafta bırakıyor, sonra da tamamen dönüşü olmayan bir yolculuğa çıkmalarına neden oluyorlar.
Yolculuğa çıkan da oldum benzer tabloda , geride kalıp boşluğa el sallayan da. Bazen ırmaklar terse akıyor gibi olur, 'ama gerçek öyle değildi' söylemleriniz yerine ulaşamaz, yanlış duvarları yalar geçer.
Zaten asıl mesele kimin gidip neyin kaldığı değil, kimin hangi yükle hayatın orta yerinde ve sanki ısısızlıkta kalış şekli. Bu niye önemli ? Çünkü, her yük belli bir mesafe taşınıp birakılmak üzere sırtlanılmalı. Ama bin gün ama on bin kilometre.
Çünkü duvar çatlayacaksa çatlayacak, mutlaka gidiş yolunu açacak şeyler sızacaktır etrafa. Kendisiyle barışık birisi için sabır değildir gösterilen,
sevgiyi oluşturma ve büyütme halidir. Uyum yasalarına uygundur, iyice bezdirilene kadar.
Gidemem diyen o kişidir tastamam. Fiziksel olarak giden, ruhunda yaşanmış iyi şeyleri saklayabilip teşekkür ve şükür duyguları içinde olan. Bildiğiniz gerçek en büyük konfordur. Başkasına kanıtlamak zorunda değilsinizdir. Hikayelere kurban ve katil tarafından bakıldığında, gerçek başka görünebilir ama aslında bir tanedir.
Olanı biteni pişmanlıktan uzak tamamlayan ve 'ben hiç kimseden gidemem, gitmem' diyenler şanslı bu hayatta, çünkü geçmiş-şimdi-gelecek hepsi bir anda yaşanıyor...
Sözün özü; kendisini değerli bulan yaşamın getirdiklerini de değerli buluyor, her şeyin hakkını teslim edebiliyor, durup dururken değil, anlaşılamadığını hissettiği için gidiyor. Teşekkür ve şükür hissini hep hatırlayarak, gidemediği yer de orası olarak kalıyor zaten... Erdemliyse tabi.
doğrusu "ben kimseden gidemem, gitmem" olacak seçki yaparken șarkı sözlerine de dikkat etmeniz temennisiyle
Suriye'lilerin de büyük bir kısmı turist sayılıyor ve kısıtlama günü onlar adına her hangi bir yasak yok bilginiz olsun! Nereden mi biliyorum yıl sonu açıklanan ülke bazlı turist sayısında son bir kaç yıldır Suriye hep başı çekiyor 😂😂😂
Gidemediğim yer de hep orası kaldı evet... tam ihtiyacım olan anda karsima cikan bir yazi oldu, hem de cocukluk askim yazmis eline saglik 👏❤