19. yüzyıldan önceki UFO gözlem raporları gerçek olmayan bilgilerle doludur. Daha gerilere gittikçe, üzerinde çalışmaya değer data giderek azalır ve araştırmacı ya da okuyucu spekülasyonlara zorlanır. 19. Yüzyılın ilk yarısında, özellikle I. Dünya Savaşı dönemlerinde akademik niteliği olmayan kimseler tanımlanamayan ya da akıl erdiremedikleri tüm göksel olayları birer dinsel(mistik) deneyim olarak yorumlama eğilimi sergilemişlerdir.
Dünya dışı varlıklarla ilk yakın teması kuran kişi olarak bilinen Adamski’nin, bu varlıklarla teması 1952’lerin sonlarında başlamıştır. 20 Kasım 1952’de piknik yapmak için Kaliforniya’daki Mohave Çölü’ne giden Adamski ve arkadaşları, bu sırada, askeri jetler tarafından takip edilen puro şeklinde bir cisim gördüler. Bu aracın bölgenin biraz uzağına indiğini gören Adamski ve arkadaşları diskin yanına gitmeye karar verdiler. Uçan dairenin bulunduğu yere giden Adamski, burada tek parça bir kıyafet giymiş bir “adam”ın kendine yaklaştığını gördü. Adamski, kendisiyle zihinsel olarak iletişim kuran bu varlıktan, dünya dışından geldiklerini öğrenmiştir.
İddiaya göre Adamski’nin uzaylı varlıklarla olan teması bu olaydan sonra da devam etmiş, bu insan benzeri varlıklar Adamski’yi gemilerine alarak uzaya ve gizemini halen sürdürmekte olan Ay’ın karanlık yüzüne götürmüşlerdir.
Mantık ve sağduyu ile bakıldığında elde olan bazı UFO olayları büyük yara almaktalar. Bir başka gariplik daha var; Uzaylıları gören tanıkların çoğu onların duvarlardan geçtiklerini, birden ortaya çıkıp, yok olduklarını anlatmaktalar sanki bir başka boyuttan gelir gibiler. O zaman da ortaya uzayda yolculuk değil, boyutlar arası ilişki alternatifi çıkmaktadır.
Eğer UFOlar başka bir boyutun eserleri ise, bize gelmeleri için güneş sisteminde başka bir gezegende yaşamaları gerekmez. Sadece zaman – mekan aşmaları da gerekmez. Cismin (bizim boyutumuzda) belirmesi, sadece bir geçiş, kayboluş ise diğer boyutta belirmesi olarak gerçekleşecektir. Başka bir çekici fikir, belki de birçok diğer boyutlar olduğudur.
Bu sonsuzluk deryasının içindeki ancak bir toz zerresi kadar yer kaplayan Samanyolu galaksisinde, yine bir toz zerresi kadar yer kaplayan gezegenimizdeki; medeniyetle yeni tanışmış, iletişim sistemlerini yeni ilerletmiş… insanoğlunu, bu evrenin en akıllı varlığı olarak kabul etmek, ne kadar mantıklıdır?
Son dönemlerde UFO ve dünya dışı varlıklar için kabul edilen sonuç: Onların var oldukları fakat bilmediğimiz bir neden yahut sebepten dolayı gizli tutuldukları. Dahi film yönetmeni Steven Spielberg tüm zamanların en iyi UFO filmi olan “Üçüncü Türden Buluşma”yı çektikten sonra, yoğun biçimde nasıl bu kadar gerçekçi olduğu sorusuyla karşılaşmıştı. Ama en önemli soru, nasıl olup da ABD Hükümeti´nin desteğini bu boyutta, nasıl aldığıydı. Spielberg, gülümsemiş ve MTV´de yayınlanan söyleşide “.. filmde ayrıntılar dışında her şey gerçek olabilir, her şey danışılarak yapıldı ve eğer varsalar ancak böyledirler…” şeklinde gizem dolu bir konuşma yapmıştı.
Bunun birçok sebebi olabilir. İnsanlık olarak bizler karınca kolonileri ile iletişime geçmeye çalışıyor muyuz? Sadece onları gözlemlemekle yetiniyoruz. Yani bu olasılıklardan biri, bizden gelişmiş bu canlılar bizi 'şimdilik' gözlemliyor. Bu konudaki akla gelen bir başka soru ise, acaba evrende ahlak görece mi yoksa evrensel mi? Yani daha işin içine yaratıcıyı katmadan (burada yaratıcının olup olmaması tartışılmıyor) bizden %50 ihtimalle üstün olduğunu tahmin ettiğimiz dünya dışı varlıklar aynı zamanda ahlaki olarak gelişmiş, evrenle bütünleşik bir ahlaka ulaşmış mıdır, yoksa varolma içgüdüleri devam ediyor mudur? Eğer var olma içgüdüleri devam ediyorsa dünya onlar için bir yaşam kaynağı mıdır, değil midir? Eğer ki ahlaki olarak evrenle bütünleşmişlerse (ki bu durumda bizden gelişmiş olmaları daha ihtimal dahilinde) bizim yolumuzu bulmamızı bekliyor olabilirler.
Unutmayın, biz doğduğumuzdan beri yaşamın bu şeklini kanıksamış olsak da felsefi olarak kendi türünü sebepsizce öldürmek zihinsel olarak aşağılığın en alt türü olmak demektir. Bunu gören gelişmiş bir tür bunun yanlış olduğunu bize anlatamaz! Yani yüzleşme vakti gelmemiştir diyebiliriz.
Konuyu bir bilim adamı olan Douglas Vakoch'ın SETI projesi kapsamında, tüm evrene dünyanın yerini gösteren sinyaller, haritalar ve şarkılar gönderilmesi üzerine söylediği bir söz ile kapatalım:
'Neden uzaylıların barışçıl olduğunu düşünüyoruz. Uzaya müzik yayını yapmak, dünyanın tam yerini ele veriyor. NASA’nın böyle konuları tartışmaya açması gerekir. Uzaya, dünyanın galaksideki adresini gösteren haritalar ve bilgiler gönderilmesi, gelecek nesiller için büyük tehlike yaratabilir. Dünyaya karşı yapılacak bir uzay saldırısından sağ kurtulmamız mümkün olmaz.''
Konuya son noktayı ünlü gökbilimci Carl Sagan koyuyor:
'Evrende yalnız olduğumuzu düşünmek, okyanustan sadece bir bardak su alıp ve bu suya bakıp balinalar yok demekle aynı şey.'
böyle içerikler hep gelsin
Uzaylılarn olmayacağını ya da olsa bile karşılaşma ihtimalinin yok denilecek kadar az olduğunu anlatmaya çalışacağım. güneşten çıkan ışınların sn 300.000 km hızla dünyaya gelmesi yaklaşık 8 dk sürmektedir. samanyolu galaksisinin çapı da yaklaşık 100.000 ışık yılıdır. https://tr.wikipedia.org/wiki/I%C5%9F%C4%B1k_y%C4%B1l%C4%B1 yani ışık hızı ile gidilse bile bir uçtan diğeri 100 bin yıl süreceği anlamına geliyor. samanyoluna en yakın galaksi andromeda da yaşayan bir uzaylı kardeşimizin hanım ben bir dünyaya gidip geliyorum demesi 2*2 x eşittir 4 milyon yıl sürer. 4 milyon yıl sonra ne hanım kalır ne gezegen. sonsuz evrende iki yanyana galaksiden bahsediyoruz. eğer solucan deliği ya da kara deliğin bir ulaşım şekli ya da uzay zamanda sıçrama, boyut atlama gibi şeylere yaramadığını ve hiç bir şeyinde ışık hızına ulaşamayacağını var sayarsak güneş sisteminde yalnızız.
Nedense şu konu hiç ilgimi çekmemiştir.