Tuaregler, Kuzey Afrika Berberilerinin bir kolu. 1000 yılı aşkın süredir Sahra Çölü'nde göçebe olarak yaşıyorlardı. Şimdi ise yarı göçebeler. Nüfusları ise yaklaşık 1,5 milyon. Kendilerini İmuhar (özgür adam) olarak adlandıran Tuaregler, Müslümanlar ve birbirine sıkı geleneksel bağlarla bağlı kabileler halinde yaşarlar.
Onları farklı kılansa, kadınlara verilen önem...
Eğer biten bir evlilik olursa da, çocukların veyaleti ile birlikte tüm mal varlığı kadınların oluyor.
Aileler, kızlarının yaşamlarına bazı kurallar dışında karışmıyorlar. Evde yaşayan kadınlar, geceyi bir erkekle geçirdiğinde bunu görmezden geliyorlar. Tek bir şart var: Sabah olduğunda, erkeğin devesi ile birlikte orayı terk etmiş olması gerekiyor.
Bir erkeğin cinsel ilişki yaşamadığı bir kadının çadırında yemek beklemesi, büyük bir kabalık ve kadına yapılmış ağır bir saygısızlık olarak kabul ediliyor.
Toplumun okur-yazarlık seviyesinin de yüksek olduğunu söylemek gerekiyor. Erkeklerin okur-yazar olduğu toplulukta, kadınlar da yine annelerinden öğrendikleri alfabeyi kullanıyor.
Bu parti ile aile, kızlarının yeniden bekar kaldığını kutlayarak tüm kabileye duyuruyor.
Tuareg erkeklerinin taktığı peçeler, onların “Sahra’nın mavi adamları” olarak bilinmesine sağlamış.
Erkekler, kadınlara verilen güzelliğin gizlenmemesi gerektiğine inanıyor. Tuareg erkekleri bunun nedeni soran antropologlara şu cevabı veriyor: “Güzel olan kadınlar. Yüzlerini görmek istiyoruz.”
Boşanma sonrasında her şeylerine kadınlara bırakan Tuareg erkekleri, yalnızca develerini alma hakkına sahipler.
Erkek çocuklar, üveyanneleri ile birlikte yemek yediklerinde, saygısızlık olarak görülüyor.
Her şeyi birlikte yapmamalarına hatta yemekleri de beraber yememelerine rağmen, Tuareglerin üstün kişileri, anneler.
Ancak soyluların ve köylülerin değer yargılarında hiçbir farklılık yok.
Politik yaşamda yerleri yokmuş gibi görünse de, aslında siyaseten atılan adımların çoğu kadınların fikri veya altlarında onların imzası var.
Bunun yanı sıra, misafir oldukları evde asla sorulmadan su istenmiyor. Susuzluktan yansalar dahi, ev sahibi sormadan su istemeleri ayıp karşılanıyor.
Yemek yapmak, misafirleri hoş tutmak, topluluk için çok önemli.
Müslüman bir topluluk olmalarına rağmen, kültürleri ve gelenekleri dolayısıyla İslam aleminde kabul edilmiyorlar.