Yine bir bombalı saldırı, yine Ankara. Her defasında yaşadığımız korkunun ve üzüntünün tarifi mümkün değil. Artık Türkiye'nin başkentinde tesadüfen yaşadığımızı düşünüyoruz. Hayatta kaldığımız için bile utancımızdan sevinemiyoruz. Biz Ankara'da yaşayan insanlar olarak terörün iğrenç yüzüyle her an karşı karşıyayız. Saldırılar sebebiyle bozulan psikolojimizin bizi getirdiği durum gündelik hayatımızın neredeyse bir parçası oldu. Bıktık, kahrolduk, lanet ediyoruz!
Ankaralı oyunu istikrara basarken öyle demiyordu ama şimdiyse sövmeye başladı insanlar sizi uyarırken yapmayın derken siz bunlar istikrarı getirecek bunlar köprü yapcak diyodunuz. Senin evladın arkadaşın gitti artık evlat hasretini köprüyle giderirsin. (bu yorum çok acımasızca olabilir haklısınız ama gerçekleri başka türlü anlamayacak insanlar var ve en iyi bu şekilde anlatılabilir.)
Evimizde bile güvende değiliz ki. Polis gelip sizi boynunuzdan vurabilir keza. Bu ülke de güven falan yok. Bu ülkede dini imanı dibine kadar kullanarak, halkı soyup soğana çevirenlere tapma var sadece.
Yeni Türkiye'de güzelim Ankara 'Bağdat' olmaya doğru ilerliyo , Hani Türkiye iyiye gidiyordu ? Ankara'nın şimdi Bağdat'dan ne farkı var ? Başkentimizi koruyamıyosan ne s*kime yararsın ey hükumet ?