NASA'nın, gerek nefes kesici uzay fotoğrafları gerekse ilginç görsel ve video görüntülerinin yer aldığı 'Günün Astronomi Görseli' albümünde yaptığı paylaşımları sizler için bir araya getirdik.
Görsel bilgileri ODTÜ Amatör Astronomi Topluluğu , Bulutsu sitelerinden derlenmiştir.
Yuvarlak bir yıldız nasıl olur da köşeli bir bulutsu meydana getirebilir? Bu bilmece, IC 4406'ya benzer gezegenimsi bulutsular incelenirken gündeme geldi. Kanıtlar, IC 4406'nın içi boş bir silindir olduğuna ve köşeli görünümünün de bizim bakış açımızdan silindiri yandan görmenin bir sonucu olduğuna işaret etmektedir. Eğer IC 4406 tepeden görülebilseydi, büyük bir ihtimalle Halka Bulutsusu'na benzeyecekti.
Evrensel bir fırça ile yapılmış bu gökyüzü natürmordunun sol tarafında, tozlu bulutsu NGC 2170 parıldıyor. Yakınlardaki sıcak yıldızların ışığını yansıtan NGC 2170'e başka mavimsi yansıma bulutsuları, küçük bir kırmızı salma bölgesi, koyu renkli soğurma bulutsularından oluşan bir akıntı ve renkli yıldızlardan oluşan bir zemin eşlik ediyor.
Dünya'nın güney yarı küresinin bir bölümünde görünür durumda bulunan Ay, parçalı güneş tutulması sırasında Güneş'in bir bölümünü kapattı. Fakat bazı bölgelerde, nadir görülen ve halkalı güneş tutulması olarak adlandırılan bir parçalı tutulma türü ortaya çıktı. Ay Güneş'in tamamını kapatabilmek için Dünya'dan çok uzakta olduğundan, Güneş ışınları Ay'ın kenarlarından akarak bir 'ateş çemberi' oluşturdu.
Bundan 30 yıl önce, 1987 yılında, yakın tarihimizdeki en parlak üstnova patlaması Büyük Macellan Bulutu'nda meydana geldi. Yukarıdaki resmin merkezinde duran nesne, o şiddetli yıldız patlamasından kalanların tam ortasında yer alıyor. Merkezin çevresini ise darmadağın olmuş bir '8' rakamına benzeyen ve daha önce benzeri görülmemiş bu dış halkalar çevreliyor.
Siz de böyle bir gece göğü görebilirsiniz. Çünkü bu birleşik görüntünün oluşturulduğu İspanya'daki Monfragüe Milli Parkı, olası ışık kirliliğinden etkilenmemesi için yakın zamanda resmi olarak koruma altına alındı.
Şaşırtıcı bir şekilde gözlemler gösteriyor ki, UGC 12591 saniyede yaklaşık 480 kilometrelik bir hızla dönüyor. Yani Samanyolu'ndan iki kat daha hızlı ve şimdiye kadar ölçülen en hızlı dönüş oranına sahip. Bu kadar hızlı dönen bir gökadayı bir arada tutabilmek için gerekli olan kütle Samanyolu Gökadamızın kütlesinin birkaç katı kadardır.
Ay'ın safhalardan geçmesi gibi, Venüs'ün aydınlık yarıküresinin görünürlüğü de artar ve azalır. Yukarıdaki birleşik görüntü, batıda akşam yıldızı olarak görülen, en iç gezegen Venüs'ün 20 Aralık 2016'dan 10 Mart'a kadar, bir yandan büyürken diğer yandan ince bir hilale dönüşmesini gösteriyor. Dünya ve Güneş arasındaki iç yörüngesinde gezinen Venüs; Dünya'ya yaklaşması nedeniyle bu süre boyunca büyüyor, Güneş'i görüş açımıza doğru yaklaştığı için de hilal izi daralıyor.
Uçsuz bucaksız ve bize yakın bir yıldız oluşum bölgesi olan Avcı Bulutsusu, tüm bulutsular içinde belki de en meşhur olanıdır. Bizden yalnızca 1500 ışıkyılı uzaklıkta yer alan çok geniş bir yıldızlararası molekül bulutunun kenarında bulunan bu bölgede, sıcak genç yıldızlar ışıldayan gaz ve kararlık toz şeritleriyle çevrelenmiştir.
Kızılötesi ışık altında görünen oldukça dikkat çekici bu şey, Satürn'ün kuzey kutbunu çevreleyen sıra dışı altıgen bulut desenidir. Bu koyu renkli altıgenin her bir kenarı yaklaşık olarak Dünya'nın genişliği kadardır.
Bunların hepsi yıldızlararası toz bulutları olup Barnard'ın karanlık bulutsuları nedeniyle arka plan yıldızlarından gelen ışığı engellemekte. vdB 31'deki toz, gömülü kalmış sıcak, değişken yıldız AB Arabacı'nın mavimsi yıldız ışığını kısmen yansıtıyor.
Bu kaya sadece gerçek üstü değil, gerçeğin ta kendisi. Daha meşhur olmamasının sebebi ise, belki de, tahmin edildiğinden daha küçük olması; asılı duran bu kapak taşı sadece birkaç metre boyutunda.
Bu net evren portresinin merkezine yakın bir konumda, yani Avcı Bulutsusu'nun merkezinde Yamuk Kümesi adıyla bilinen dört büyük kütleli ve sıcak yıldız yer alır. Yarıçapı yaklaşık 1,5 ışıkyıllık bir bölge içerisinde bir arada bulunan bu dört yıldız, yoğun Avcı Bulutsusu Yıldız Kümesi'nin çekirdeğine hakim durumdadır.
Işıldayan hidrojen gazının oluşturduğu evrensel fırça darbeleri içerisindeki bu güzel gökyüzü manzarası, Büyük Yarık'ın kuzey ucuna yakın Samanyolu Gökadamızın düzlemi ile Kuğu Takımyıldızı'nın merkezini gözler önüne seriyor.
Su buharı ve buz fışkırtan fıskiyeler Satürn'ün yörüngesindeki Cassini uzay aracı tarafından 2005 yılında tespit edilmişti. Başlangıçta bu fıskiyeleri besleyen suyun asıl kaynağı bilinmiyordu. Bu keşiften sonra, Enceladus'un gelgit esnemeleri ile ısınan derin bir yeraltı denizi barındırdığına dair kanıtlar birikmeye başladı.
2014'te meydana gelen güçlü bir patlama, yeryüzünde bulunan 'Süpernova Patlamaları için Otomatikleştirilmiş Tüm Gökyüzü Araştırması ASAS-SN' adlı projenin robot teleskopları ve ardından da NASA'nın Dünya'nın yörüngesindeki Swift uydusu tarafından kaydedildi. Patlamanın neden olduğu salmaya ait bilgisayar modellemeleri, bir yıldızın yakınlardaki dev bir kara delik tarafından parçalanması ile uyumlu görünüyordu. Böyle bir çarpışmanın sonucu bir sanatçı tarafından yukarıdaki gibi resmedilmiş.
Yıldızlararası bir çatışmanın parçası olmayan bu lazerler, gözlemevinin çok büyük teleskoplarından olan UT4 tarafından Avcı'yı gözlemek için bir görüntü netleştirici uyarlanabilir optik sistemin teknik bir testinde kullanılıyor.
Tek hücreli bir bitki olan 'kokolitofor (coccolithophore)' ile daha küçük, elmas şeklindeki 'kokolitovirüs (coccolithovirus)' adını alan virüsler arasındaki savaş milyonlarca yıldır devam ediyor. Bu mücadeleye yardımcı olması amacıyla kokolitoforlar atmosferden karbondioksit alarak kendi tebeşirli zırhını oluşturuyor. NASA'nın Aqua uydusu tarafından 2012 yılında çekilen bu görüntüde, Karadeniz'in gerçekleşen kokolitofor patlamasından dolayı açık mavi renge büründüğü görülüyor.
Yukarıda gördüğünüz tozlu bulutsu karmaşası, bizden yalnızca 450 ışıkyılı uzaktaki yer alan Boğa molekül bulutunun kenarında bulunuyor. Bu uzay manzarası içerisinde yıldızlar oluşuyor. Yaklaşık 40 saatlik görüntü verisinden oluşan 2 derece genişliğindeki görüş alanı, sağ tarafta, doğdukları bulutların kalıntılarına gömülmüş bazı genç T-Boğa sınıfı yıldızları da içeriyor.
İtalya'nın Sicilya kentinde bulunan ve yüzbinlerce yıldır çevresine dehşet saçan Etna Yanardağı, patlamaları sonucunda yüksekliği bir kilometreyi aşan lav çeşmeleri üretiyor. Etna Yanardağı, gezegenimizin en etkin yanardağlarından biri olmasının yanı sıra, 50 kilometreyi aşan taban boyutu ve 3 kilometre yüksekliği ile aynı zamanda en büyük yanardağlardan biridir.
NGC 1275'teki iplikçikler, gökada çarpışmaları sonucunda yok olmaları gerektiği halde varlıklarını devam ettiriyorlar.
Halkaların arasındaki ışık noktası ise, 1,4 milyar kilometre uzaktaki Dünya. Dikkatli bakacak olursanız, gezegenin hemen solunda ufacık bir nokta olarak Dünya'nın büyük uydusunu bile görebilirsiniz.
Kırmızı ötesi dalga boyunda çekilen bu büyüleyici görüntü, kaçan yıldız Zeta Yılancı'yı evrensel denizlerde zorlukla ilerleyen bir gemi gibi kavisler çizen şok dalgaları veya bir başka deyişle darbe eğrileri yaratırken gösteriyor. Yapay olarak renklendirilmiş olan bu görüntüde, karenin ortasında yer alan ve Güneş'ten yaklaşık 20 kat daha büyük bir kütleye sahip olan mavi renkli Zeta Yılancı sola doğru saniyede 24 kilometre hızla ilerlerken görülüyor.
Kuğu ikmal gemisi bir hafta önce Uluslararası Uzay İstasyonu'ndaki astronotlar için hoş bir karşılama manzarası sundu. Üç gün önce Canaveral Burnu, Florida'dan United Launch Alliance Atlas V ile fırlatılan Orbital ATK şirketinin Kuğu uzay gemisi, arkasında resmedilmeye değer bir Dünya manzarasıyla Uluslararası Uzay İstasyonu'na yaklaştı.
Kayıtlara NGC 6537 olarak geçen iki loblu bu simetrik gezegenimsi bulutsu, şimdiye kadar gözlenmiş en sıcak beyaz cüceye ev sahipliği yapmaktadır.
Burası bir zamanlar antik Mars'taki bir plajdı. Yatay olarak sıkıştırılmış, 360 derecelik bu panoramik görüntü, Curiosity robotu tarafından kızıl gezegenin keşfi sırasında çekildi. Kanıtlar gösteriyor ki; Dünya'daki eşinin adını alan Ogunquit Plajı çok uzun zaman önce sular altındayken, diğer zamanlarda ise tarihi bir gölün kenarındaydı.
Renkleri belirginleştirilmiş yukarıdaki X-ışını görüntüsünde, bu uzay girdabı ve parlayan devasa sıcak gaz deposundaki dev dalgaların çalkalanması görülüyor. Fotoğraf karesi, 240 milyon ışık yılı uzaklıktaki Kahraman Gökada Kümesi'nin merkezinde 1 milyon ışık yılını kapsıyor.
Bu yıldız gruplaşması, büyük bir ihtimalle gelmiş geçmiş tüm nesillerin gördüğü ve bundan sonra da görebileceği ender şeylerden biridir. Büyük Kepçe'nin kendisi bir takımyıldız değildir.
Kayıtlara Sharpless 2-240 olarak geçen ve Spagetti Bulutsusu adıyla da bilinen kalıntı, Boğa ve Arabacı takımyıldızlarının sınırında yaklaşık 3 derecelik veya bir başka deyişle 6 dolunay büyüklüğünde bir yer kaplamaktadır.
Yılın belli zamanlarında, iç güneş sisteminde güneş ışığını yansıtan bir toz şeridi, gün doğumundan önce belirgin bir şekilde yükselir ve burçlar ışığı adını alır. Bu tozlar çoğunlukla soluk Jüpiter-ailesi kuyruklu yıldızlarından kaynaklanmakta ve Güneş'e doğru yavaşça sarmal bir şekilde hareket etmektedir. Görüntüde, burçlar ışığının önünde Colorado Nehri'ndeki At Nalı Kıvrımı'nın muazzam manzarası gözler önüne seriliyor.
Bu nefes kesen görüntüde, 71P/Clark Kuyrukluyıldızı uzay bulutlarının önünden kayıp gitmekte.
360 derecelik bu etkileyici görüntüde yer alan yol, Dünya gezegeninde, İsveç'in Jämtland şehrindeki merkezden uzak bir dağlık bölgeden geçiyor.
Sağ üstte görülen en alışılmadık çukur ise, 100 metre genişliğinde olup daha derinlere inmektedir. Bu çukurun niçin var olduğu ve neden dairesel bir krater kalıntısıyla çevrili olduğu tartışma konusu olsa da, başta gelen varsayım bir meteor darbesiyle oluştuğu yönünde.
Gizemli olmalarının yanı sıra inanılmaz derecede kısa süren kırmızı periler, büyük fırtınaların üst kısımlarında oluşurlar. Bu dans eden, şimşek benzeri oluşumlar; Dünya'nın alçak yörüngesinden ya da yükseklerde uçan uçaklar tarafından kayda alındıkları sırada, kuzey Fransa'daki bir dağın tepesinden çekilen video karelerinde yakalanmış.
Parlak yıldızlar Vega, Deneb ve Uçucu (Altair), kuzey yarımkürenin ilkbahar sabahlarında ve sonbahar akşamlarında gökyüzünde yükselen büyük bir üçgen oluştururlar. Üçgen, yaz aylarında ise gece yarısına doğru, neredeyse tam tepede, gökyüzünün en parlak üç yıldızı olarak karşımıza çıkacaktır.
Uluslararası Uzay İstasyonu; gezegenimizden yaklaşık 400 kilometre yukarıda, kutup ışığı gösterilerinin üst bölgesinde yer almaktadır. Kutup ışıkları düşük yoğunluk ve aşırı yüksekliklerde uyarılmış molekül ve atomların özgün renklerine sahiptir. Bu manzaraya ise oksijen atomlarının salması hakim. Görüntüdeki ürkütücü parıltı alçak irtifalarda yeşil görünür; ancak daha nadir olan kırmızı şeritler istasyonun ufkunun üzerine doğru uzanmış.
Bu tip içeriklerde artış olsun lütfen :) İnanılmaz güzel bir galeri
Bayılıyorum böyle içeriklere... Bilim güzeldir.
şeyma yayınlayacağınıza bol bol böyle şeyler yayınlayın :)