Kafamızdaki mitleri yıkma vakti. Toplumdaki en yanlış bilinen rahatsızlıklardan biri olan şizofreniden bahsedeceğiz bugün.
Kafamızdaki mitleri yıkma vakti. Toplumdaki en yanlış bilinen rahatsızlıklardan biri olan şizofreniden bahsedeceğiz bugün.
Yazarlık yapan, herkes gibi hayatına devam eden bir şizofren olan Allie Burke, yalın bir dille hastalık ve onun sosyolojik boyutuyla ilgili bilgiler verecek.
Politik doğrucular şaha kalkmadan şerhimizi koyalım: Burke, kendisine şizofren demeyi tercih ediyor. Ona göre bu, hayatını doğrudan tanımlayan bir kondisyon ve bu yüzden “şizofrenisi var, şizofreniden mustarip” gibi kalıplar yerine bunun daha doğru ve isabetli olduğunu düşünüyor.
Allie Burke sitemli, çünkü toplumdaki yanlış ve abartılmış şizofreni algısına karşı mücadele veriyor. Elbette şizofreniyi küçümsemiyor, onu önemsiz bir rahatsızlık gibi tanımlamıyor. Sadece gerçekleri anlatıyor, biz de dinliyoruz:
O zamandan bu yana yalnızca rahatsızlığın korkutucu semptomlarıyla değil, aynı zamanda insanların bana ve kültür içinde farklı anlamlar kazanan bu hastalığa olan yaklaşımıyla da mücadele ediyorum.
Psikoloji alanında hiçbir yeterliliği olmayan bir muhabir de, saldırganı anında şizofren ilan edebiliyor.
Şizofren biri 10 yıllık düzenli iş yaşamına sahip olup ödüller de kazanabilir.
Bipolar bozukluk diyince aklımıza Carrie Fisher ve Demi Lovato geliyor. Depresif biri Kristen Bell ile özdeşleşebiliyor ve şizofren biri mutlaka Akıl Oyunları’ndaki John Nash oluyor.
Kafanızdaki sesler, klavyenizden çıkan sesler, dışarıda duyulan konuşmalar, arkanızdan gelen ayak izleri, telefonunuzun titreşimi…
Bu ilaçlar çoğunlukla aknelere, depresyona ve ishale sebep oluyor ve vücudumu neredeyse işlevsiz hale getiriyor.
Tüm şizofrenler benim gibi yazar değil ve seslerini duyuramıyorlar. Çoğunlukla zorbalığa ve ayrımcılığa maruz kalıyorlar. İnsanları ne kadar telkin etsem de “Hiç şizofrene benzemiyorsun” diyorlar. Pardon, bir şizofren neye benziyor ki?
Pek çoğumuz herkes gibi Fortune’un 500 listesinde yer alan firmalarda çalışabiliyor. Hatta, bir araştırmaya göre şiddet vakalarının %10’undan azı şizofren insanlar tarafından gerçekleştiriliyor.
Ben bir şizofrenim. Bu benimle bağlantılı bir şey ve asla gitmeyecek. Yaratıcı olmamı ve küçük başarıların ardından koşmamı sağlıyor. Beni ben yapan şey şizofreni. Ve ona sahip olduğum için minnettarım.
Şizofreni baş edilmesi çok zor bir hastalık ve tamamen söküp atabilecek bir tedavi neredeyse yok... Bu yüzden bu hastalığı hafifleştirmemek adına insanların değişken ruh halleri gibi küçük durumlarda adından bahsetmemesini ve özellikle geyik konusu olarak kullanmamasını rica ediyorum. Nasıl bir kanser hastası ile dalga geçmek affedilemezse bu da öyle. Her insanda değişik bir şekilde baş göstermesi de tedavi sürecini olumsuz etkiliyor. :( Ve 12 senedir bu hastalıktan muzdarip biriyle aynı evi paylaşan biri olarak söylüyorum, ne zaman geleceği belli olmuyor ve yukarıdaki kadının bahsettiği gibi ilaçlar insanın vücudunu mahvediyor. Abim yaklaşık 4 yıldır xeplion isimli iğneyi kullanıyor ve ayda bir vurulduğundan eski ilaçlarına göre çok rahat etti. Yorum yapma sebebim de xeplion isimli ilacı diğer hastalara duyurabilmekti. Bu ilacı bir yakınımızdan tesadüfen duyduk ve abim doktorunun onayıyla kullanmaya başladı. Her gün ilaç kullanmak zorunda olmak berbat bir şey,
Ruhu da zihni de alışmış bu duruma yakında güzel bir roman yazar(:
Şizofreni kendi cehennemine ve arafına olduğu kadar kendi cennetine de sahiptir. Normal ve sağlıklı dediğimiz bir zihnin tahayyül bile edemeyeceği kadar.. Ve şizofreni popülasyonunda saldırgan olanların oranı sadece %2 'dir. Edebiyat dünyasının, içi doldurulmamış şekilde diline pelesenk etmeleri de bu hastalık hakkında ne kadar az bilgiye sahip olduklarının göstergesidir.