Şizofreniye dair filmler izledik, kitaplar okuduk fakat bu rahatsızlıktan muzdarip insanların gerçek hikayelerinden çoğumuz haberdar değiliz. Dünyayla, gerçeklikle bağlantı kuramama hali, deneyimlenen olayların somut ve herkesin şahit olduğu bir gerçeklik olduğunu iddia etme hali olan şizofreniye dair soruları bu hastalığı yaşayan bir kişi yanıtladı.
Benimle yaşayan üç kişi var. İsimleri “Boşluk' “Küçük” ve “Şeytan”. Boşluk ve Küçük, iki kadın ve sadece seslerini duyabiliyorum, onları henüz görmedim. Şeytan'ı ise hem görebiliyor hem de duyabiliyorum. Zaten benimle en çok uğraşan da o.
Çoğunlukla onu görmezden geliyorum fakat bunu fark ettiğinde çığlıklar atmaya başlıyor ve dikkatimi çekmeye çalışıyor. Tüm bu sesleri sadece ben duyabiliyorum ve yalnız kaldığımda onların varlığını kabul edip onlarla sohbet ediyorum. Fakat toplum içerisindeysem onları görmezden geliyorum.
Benim dışımda hiç kimsenin hayali arkadaşları olmadığını öğrendiğimde fark ettim aslında. Bu da anaokuluna gittiğim yıllara tekabül ediyor. Herkes benden kaçıyordu, hatta aynı masaya bile oturmuyorlardı. Hiç arkadaşım yoktu. Şeytan bu durumdan memnundu, hoşuna gidiyordu yalnızlığım.
Ortaokula geçtiğimde ise okula gitmedim, eğitimimi evimde almam tercih edildi. Daha sonrasında hastalığım ve benim gibi insanlar hakkında araştırma yaptığımda terapi görmeye başladım fakat bir yardımı olduğunu söyleyemem. Giderek yalnızlaştım, depresifleştim.
Şu an ise beni anlayan bir erkek arkadaşım var ve hayat onunla daha iyi bir hal aldı diyebilirim.
Onlarla tanıştığımda 2 yaşımdaydım. Eski evimizde olağanın dışında, farklı olarak niteleyebileceğim sesler duyduğumu hatırlıyorum. Küçük’ün sesi ona adını verecek biçimde küçük bir kız sesiydi, Boşluk ise biraz daha büyük bir genç kız sesiydi. Şeytan’ın karanlık ve heybetli bir görüntüsü vardı.
Aslında bunu ben de sık sık düşünüyorum. Sanırım onları kaybedersem özlerim, hatta Şeytan’ı bile. Çünkü küçük yaşlardan beri onlar hep benimleydi, onlarla çok şey paylaştım.
Öyle ki bir sabah uyandığımda burnumu ve kulaklarımı kaybetmiş gibi hissettirir bu ayrılık, benden bir parçayı alıp götürmüşler gibi olur.
Ayrıca belirteyim, Şeytan benden nefret ediyor, ondan duyduğum tek şey bu.
Resim konusundaki yeteneğimin de tüm özelliklerim gibi tam anlamıyla umutsuz vaka olduğunu söylüyor. Ama bu yorumu ciddiye almıyorum, bu resim kesinlikle ona benziyor.
Şeytan'ın isteği basit, cehennemde ölmemi istiyor.
Küçük ise, mor ve pembe bir midilli ile kendisine ait bir beden istiyor.
Boşluk ise lüks bir araba, bir milyon dolar para ve yine kendisine ait bir beden istiyor.
Şeytan bana sürekli kendimi öldürmemi söylüyor. Aslında diğer ikisi de bir şeyler söylüyor fakat her ne derlerse desinler dediklerini yapıp yapmamak bana kalmış. Bu konuda özgür irademle seçim yapıyorum.
Küçük gerçekle halüsinasyon arasındaki farkı anlamayacak kadar 'küçük' ve gerçekten saf. Boşluk ise gerçek olmadığının farkında.
Şeytan gerçek olduğunu, uydurma olmadığını ve benim kabusum olduğunu sürekli haykırmakla meşgul.
Şeytan benimle doğduğunu, bu yüzden yanımdan ayrılamadığını söylüyor. Ne denli umutsuz, başarısız bir yaşam geçireceğimden emin olmak için yanımdaymış. Kendimi öldürene dek yanımdan ayrılmayacağını söylüyor ama kendimi öldürmem gibi bir şey asla gerçekleşmeyecek.
Yüzdüğüm zamanlarda Şeytan beni takip etmiyor, sahilde bekliyor. Yüzerek ondan ve yorumlarından biraz da olsa uzaklaşabiliyorum, rahatlamak için suyun altına dalıyorum.
Küçük oldukça üzgün çünkü ben büyüyorum o ise hep aynı yaşta. Benimle birlikte büyümeyi çok istiyor ama büyüyemeyeceğini de çok iyi biliyor. O eskiden en iyi arkadaşımdı ve onu halen çok seviyorum, önemsiyorum.
Küçük, benim küçük kız kardeşim gibi.
Küçük bu tip şeylerden pek hoşlanmıyor. Saklanıyor ve ağlamaya başlıyor fakat biliyor ki bu doğal bir şey ve zamanla da kabul edecek bu durumu.
Boşluk’un pek de umurunda değil, hatta umursamıyor.
Şeytan durmadan bağırarak işlediğim bu günahtan dolayı cehenneme gideceğimi söylüyor.
Ben onları görmezden gelmeyi tercih edip erkek arkadaşıma odaklanıyorum. Çünkü o özel anlar onlara ait değil.
Aslına bakarsanız Şeytan ben de dahil herkese sadece bağırıyor. Küçük ve Boşluk'a gelirsek, bazen kendi aralarında konuştuklarını duyuyorum.
Şeytan zaten herkesin ondan nefret ettiğini biliyor. Amacı da bizlerde bu nefret duygusunu yaratmak zaten.
Soruna gelirsem, defalarca denedim bunu fakat mümkün olmadı. Hatta elime geçen tek şey onun bana daha fazla bağırması ve daha güçlü bir şekilde beni etkilemesi oldu. Onunla tek başıma mücadele edebileceğimi düşünmüyorum. Zaten onun söylediklerini umursamamayı öğrendiğim günden beri varlığı çok da sorun olmamaya başladı.
Bence suda yaşamanın bir yolunu bulmalı. Çok zor bir hayat. Allah yardım etsin. Ben çok aklı başında gördüm bu şizofreni.Aşmış durumunu sanki.
Bayat bir içerik. Aylar önce sosyal medyada yayınlandı bu.
içerik bulamayınca internette ne varsa koy gitsin , iyiymiiiş