Facebook'taki en faydalı gruplardan biri olan 'Ben bugün bi'şey öğrendim' 'de üyeler o gün öğrendikleri bilgileri paylaşarak o bilgilerden daha fazla kişinin yararlanmasını sağlıyor. Bu güzel gruptan daha önce de bir derleme yapmıştık, şimdiyse 'iyilik' temalı bilgileri bir araya getirdik. Okurken insanlığa olan inancınız hiç olmadığı kadar tazelenecek.
İçeriğin sonunda özel bir amaç için bu bilgilere yer verdiğimizi göreceksiniz.
Gizem Y.
'Ben bugün eski köy evlerinin köşe taşları üzerindeki bu kabartmanın, köye gelen yabancılar için bir işaret olduğunu öğrendim. Anlamı ise; 'aç, susuz ve yorgunsanız, bu evde karnınızı doyurabilir ve dinlenebilirsiniz' demekmiş.
Hiç mahcubiyet duymadan, yürürken gördüğünüz bu evin kapısını çalabilirsiniz. En iyi şekilde ağırlanır, ikramlarla karşılanır ve misafir edilirsiniz.
Fotoğraf, Malatya'nın Arapgir ilçesinin Selamlı köyünde çekilmiş.'
Uğur B.
'Ben bugün, Rusya'da bir ortaokulda görevli olan Semen Bukharin isimli bir hizmetlinin, tekdüze bir işi nasıl eğlenceli hale getirdiğini öğrendim.
Bukharin, karlı havalarda dışarıdaki karları kürerken aklına bir fikir gelir ve karların üstüne kendi çapında resimler çizmeye başlar.
Her gün yeni bir fikir ile işe gelmeye başlar. Gerek okulda çalışanlar gerekse öğrenciler bu duruma büyük ilgi gösterirler. Onu bu denli özel kılan cümlesi ise benim için şu: Çocukların pencereden bakınca gülümsemesi beni mutlu ediyor.'
Nesrin E.
'Ben bugün, 1939 yılında yoksul kadınların, çocuklarına çuval bezinden kıyafet diktiği için bazı un firmalarının çuval bezlerini desenli üretmeye başladığını öğrendim. Aynı firma oyuncak taslaklı çuvallar da üretmiş.'
Bahar Ç.
'Ben bugün, Kuşadası'nda peruk üreten bir kuaförün(İstanbul Kuaför & Peruk), kemoterapi tedavisi gören herkese fiyatına bakmadan, beğendiği ve kendi isteği ile seçtiği bir peruğu hediye ettiğini öğrendim.
Bu güzel kalpli insan bunu yaymak için özellikle ricada bulunuyor. +90 532 615 2696 - Kenan Bey'in iş yerinde kullandığı telefon numarası bu imiş. İrtibata geçip yerinde de ziyaret edebilirsiniz.
Türkiye'de olsa idim sanırım gözyaşları içinde sarılırdım kendisine. İyi insanlar iyi ki varlar!'
İsmail Ş.
Ben bugün, Almanya'nın Freiburg şehrinde, bazı üniversite öğrencilerinin sık sık bir araya gelerek, atkı, bere, eldiven vb. yün işleri ördüklerini ve bunları poşetlere koyarak şehirdeki ağaçlara astıklarını öğrendim. Ne için mi? Evsizler için.
Zeynep D.
'Ben bugün, 103 yaşındaki Alfred Date'in penguenler için kazaklar ördüğünü öğrendim.
Ördüğü kazaklar, petrol sızıntısından etkilenen Avustralya ve Yeni Zelanda’ya özgü penguenlerin kurtarılmasında kullanılıyormuş.
Petrolle kaplanmış halde merkeze getirilen penguenlere, kendi tüylerini gagalarıyla temizlemeye çalışıp zehirlenmesinler diye bu minik kazaklar giydiriliyor, böylece tedavileri hızlanan penguenler kısa sürede kurtarılabiliyormuş.
Gizem K.
'Ben bugün, kargaların kendilerine yapılan iyilikleri karşılıksız bırakmadıklarını öğrendim.
Fotoğraftaki şirin kız Gabi, önce beslenmesini paylaşmış kargalarla, sonra bahçede yerlere köpek yemi serpmiş ve minik kutulara fıstık ve su bırakmış; kargalar da buna karşılık, boşalttıkları kutulara düğme, LEGO, boncuk gibi hediyeler bırakmaya başlamışlar. Gabi hediyelerin hepsini paketlenmiş ve kategorilenmiş halde saklıyormuş.'
Murat N.
'Ben bugün, Osmanlı'da, sokak hayvanları için, kedi köpek yiyeceği anlamına gelen 'manca' satan kişilerin yaptığı 'mancacılık' adında bir mesleğin varlığını öğrendim.
Dileyen, mancacıdan satın aldığı yiyecekleri hayvanlara verir, dileyen de parasını verir, mancacı onların adına hayvanları beslermiş.
Ayrıca dünyanın ilk hayvan hastanesinin 'Gurabahane-i Laklakan' yani 'Düşkün Leylekler Evi' adıyla Bursa'da kurulduğunu öğrendim.'
Nihat H.
'Ben bugün, dünyanın nasıl hâlâ ayakta durduğuna cevap olacak bir olayın daha varlığını öğrendim. Olay şu şekilde:
Adana'da seyyar satıcı bir abimiz nohut satıyor. Bir anda nohut termosu yere düşüyor ve dökülüyor. Önce bir genç, ekmeği dökülen abimize yardım ediyor. Sonra mı? Sonra herkes nohut almaya gidiyor. Termostan alan yok. Israrla 'Abi bize yerden vereceksin' diyorlar.
Ve herkes alıyor, o adamın morali düzelsin diye. Adam, 'termostan vereceğim' dese de onlar 'Biz kimsenin ekmeğini, emeğini yerde bırakmak istemiyoruz' diyorlar.'
Engin H.
'Ben bugün, organ nakledilmiş oyuncak hayvanlar olduğunu öğrendim.
Second Life Toys adlı organizasyon, Japonya'da, 'organ nakli'nin önemini çocuklara (ve tabii büyüklere de) öğretebilmek amacıyla hasar görmüş oyuncaklara başka oyuncaklardan parçalar naklediyor, onlara 'ikinci bir şans' veriyor.
Tüm dünyadan bağışçı ya da alıcı olarak katılabileceğiniz bu oluşumla siz de başka bir oyuncağa organ bağışlayabilir ya da bozulmuş oyuncağınıza 'yeni' bir organ bulabilirsiniz.
Veya en güzeli aşağıdaki linklere başvurarak kendi organlarınızı bağışlayın ki, birileri 'gerçekten' hayata tutunabilsin.'
Kendi organlarınızı bağışlamak için buraya:
'Ben bakanlığa değil de vakfa bağışlayacağım' diyenler buraya:
Tayfun E.
'Ben bugün, cam işlemesi yaparak yaşamını sürdüren ve hacca gitmek için yıllarca para biriktiren Nezahat Teyze'nin, yaş sebebiyle hacca gidemediğini ve biriktirdiği tüm parayı yeni yapılan LÖSEV Onkoloji Hastanesi'ne bağışladığını ve 'O çocukların iyileşmesi benim için çok önemli' dediğini öğrendim.'
Siz de LÖSEV'e bağışta bulunmak için aşağıdaki bağlantıyı takip edebilirsiniz;
http://www.losev.org.tr/bagis/bagis_secenekleri.html
Barış T.
'Ben bugün, Amerika’da yaşarken binlerce kilometre ötede zulüm gören insanların yanında olmak için düzenini terk eden ve 12 sene evvel bir İsrail buldozerinin iki kez üzerinden geçerek öldürdüğü Rachel Corrie'nin 12. ölüm yıl dönümü olduğunu öğrendim.
Filistin’de zulüm gören insanların yanında olmak, onlara destek vermek için yollara düşen Rachel, hiç tanımadığı insanlar için kendini feda etti. İyilik yapmayı sadece etrafımızdaki insanlardan ibaret zannedenlere inat Rachel Corrie'yi saygı ile anıyorum.
Henüz 10 yaşında Dünya Çocuklarının Durumu basın konferansında yaptığı konuşmasında bile bir sürü insanî mesajlar veren bu güzel insan için söylenecek tüm iyi sözlerin kifayetsiz kalacağını düşünüyorum.'
Hamid A.
'Ben bugün, çocuk işçiliğine karşı mücadele eden ve 12 yaşındayken öldürülen İkbal Mesih'in hikayesini öğrendim.
1983 yılında Pakistan'da dünyaya gelen İkbal Mesih, 4 yaşına geldiğinde diğer tüm akranları gibi 600 rupi (yaklaşık 16 dolar) karşılığında bir halı dokuma fabrikasına işçi olarak satıldı.
Haftanın 7 günü, günde 14 saat çalıştırıldı. Çocuk işçiliğinin yasak olduğunu öğrendiğinde fabrikadan kaçtı ancak kısa sürede yakalanarak fabrikaya geri getirildi. Fakat o tekrar kaçtı ama bu defa beraberinde üç bin çocuğu da götürdü.
Çocuk işçiliğine karşı verdiği mücadele dünya çapında ses getirince 1994 yılında 12 yaşında öldürüldü.
Küçücük bir bedenin, kocaman bir ruhun sahibi İkbal Mesih, işçi olarak çalıştırılan, köle gibi davranılan çocukların haklarını küçücük yaşına rağmen savundu.
Onun etkilediği ve mücadele etme gücü verdiği çocuklardan biri olan Craig Kielburger, onun bıraktığı yerden mücadeleyi devam ettirdi ve Free The Children derneğini kurdu ve 650'den fazla okul kurdu.'
Bütün Çocuklar Bizim Derneği'nde, 'ihtiyacı olan temel eğitim öğrencilerine giysi desteği yapmak' amacıyla bağış toplanıyor. Bağış yaparak ihtiyaç sahibi çocukları giydirmek isterseniz bu linkten bağışta bulunabilirsiniz:
https://fonzip.com/butuncocuklarbizim/ben-bugun-biiyilik-yaptim
Herkese teşekkürler arkadaşlar, yardımlarınız ulaştı.
10.760 TL'si Fonzip hesabı üzerinden, 5.878,74 TL'si EFT / havale olarak, 16.638,74 TL toplandı ve bu paranın 14.360 TL’si ile orta ve ilk öğrenimde okuyan toplam 208 ihtiyaç sahibi çocuğa, mont, atkı, bere ve bottan oluşan birer takım kışlık giysi alındı.
Topladığımız desteklerin harcama dağılımı şöyle:
Diyarbakır Çınar Bellitaş İO'ndaki 79 çocuk için > 5.330 TL.
Mardin Derik’teki 104 çocuk için > 7.280 TL.
Ağrı Eleşkirt Güvence İO'ndaki 25 çocuk için > 1.750 TL.
Geriye kalan 2.278,74 TL ve devamında gelecek destekler ise, Şırnak İdil Anadolu Lisesi’nde yatılı eğitim gören 76 kız, 68 erkek öğrencinin yaşadığı pansiyonun ihtiyaçlarını karşılamak için kullanıldı/kullanılacak. Bu pansiyonda kalan birçok çocuk, yedek çarşaf getirecek mali gücü olmadığı için yıkama günlerinde çarşafsız yatıyordu. Sizin sayenizde ihtiyaçları giderildi.
kavga, küfür, meme paylaşacağınıza bunları paylaşın okudukça okuyası geliyor insanın.
Abi nasıl bi galeri bu yüreğime su serpti yüzümde tebessüm eksik olmadı okurken yaa
kargalar gercekten hediye birakiyor , bahceme onlarcasi geliyor her gun ve kopeklerimin yemeklerine ortak olduktan sonra abidik gubidik bir suru sey birakiyorlar , dunya tatlisi canlilar <3 ayrica Osmanli zamaninda ki manca ( italyanca yemek anlamina gelen kelime ) olayi , ne muthis ne ince dusuncelilermis . Allah gani gani rahmet eylesin dusunup uygulayanlardan .