Üreme sürecinin tıbbileştirilmesiyle birlikte yaygınlaşan sezaryeni ve Türkiye'deki durumunu konuşacağız bugün...
Not: İçeriğin bazı kısımlarında kaynak olarak Marie F. Mongan’ın HypnoBirthing: The Mongan Method kitabı kullanılmıştır.
Üreme sürecinin tıbbileştirilmesiyle birlikte yaygınlaşan sezaryeni ve Türkiye'deki durumunu konuşacağız bugün...
Not: İçeriğin bazı kısımlarında kaynak olarak Marie F. Mongan’ın HypnoBirthing: The Mongan Method kitabı kullanılmıştır.
Tanrı gözüyle bakılan kadınlar aynı zamanda büyüten, yetiştiren rolünü üstlendikleri; erkekler ise yiyecek bulmak ve ev yapmakla sorumlu oldukları için roller eşit dağıtılmıştı.
Baştan çıkarıcı olarak görülen kadınların hamile kalmaları da cinsel isteklerine yenilme ve günaha girme olarak algılandığı için hak ettiğini bulması amacıyla ebelik yasaklandı ve doğum yapan kadınlar yalnız bırakıldı.
Aristo ve Hipokrat, kadınların doğum sırasında ihtiyaç ve duygularının karşılanması gerektiğine inanıyordu ve doğum yapan kadının desteklenmesi gerektiğini savunuyordu. Rönesans’la birlikte bu düşünce yeniden ortaya çıktı ancak 18. yüzyılda doktorlar artık doğuma girseler bile bu konudaki isteklerini yitirmişlerdi.
Çünkü anestezinin evde uygulanması mümkün değildi. Standart hale gelen bu uygulamayla birlikte doğum tıbbi bir sürece dönüştü ve günümüze kadar uzanan bir ‘sektör’ haline geldi.
Julius Sezar’ın kesi aracılığıyla doğan ilk kişi olarak doğduğuna inanıldığı için onun ismiyle anılsa da tam olarak ne zaman kullanıldığı bilinmiyor. Çıkış noktası tartışmalara açık olsa da antik çağlarda annenin ölümüne kesin gözüyle bakıldığı doğumlarda uygulandığı söyleniyor. Dünyada annenin ölmediği ilk sezaryen ise 1500’lü yıllarda bir doktorun eşine uyguladığı ameliyattı.
Neydi bu farklı boyutlar? Anne adayları gezegenlerin konumu, burç seçimi, doğum günü ya da yıl dönümlerine getirme gibi sebeplerle doğumun zamanını belirlemeye başladılar. Doğum başlamadan, bebek henüz hazır değilken başlayan bu süreç birtakım sağlık sorunlarını da beraberinde getirdi elbette ama konumuz bu değil…
Zorunlu bir şekilde sezaryen olan pek çok kadın, kimseyi ilgilendirmemesine rağmen “Normal mi, sezaryen mi?” sorusunun altında eziliyor. Sorular, yargılamalar, yorumlar tabii ki bitmiyor. Gebelikten kaynaklanan göbekten tutun da sütün gelip gelmemesine kadar her şeyin suçu sezaryen olmaya bağlanıyor. Doğumu planlamasa, çocuk kendi isteğiyle gelse ya da ters bir şekilde sorunlu bir doğum olsa bile kadınlara yapılan sistematik eleştiri bitmiyor.
Gebeliğin ve doğum yapmanın ticarileştiğini tabii ki kabul ediyoruz. Bunun yalanlanacak bir yanı yok ancak bunun kadınlara yönelik bir öfkeye dönüşmesi, sezaryenle doğum yapanların ‘yarım kadın’ gibi hissettirilmesiyle sorunlarımız var.
En çok erkeklerin konuştuğu bu konu kimseyi il-gi-len-dir-mez. Tıbbi bir gereklilikse sezaryen uygulanır, hiçbir kadın da bu nedenle suçlanamaz. Yeterince kamplaşmanın yaşandığı, anneliğin toplum baskısından kurtulamadığı, kadınların yersiz endişelerle kuşatıldığı bu dönemde kadınlar olarak bir araya gelelim ve mümkünse birbirimizi yedirmeyelim. Kimse neden sezaryen yöntemiyle doğum yaptığını ya da doğumda yaşadığı komplikasyonları anlatmak zorunda değil!
doktor olarak yazıyorum, bunun kadın haklarıyla, bilmem neyle ilgisi yok, sezeryan riski çok fazla olan ve bebek hayatını tehlikeye atan bişey, gerekmedikce ve doktor tarafından belirtilen bi komplikasyon yoksa normal doğum hem anne , hem de bebek için daha sağlıklı bir yoldur
Şu bıdı bıdı konuşanlara vereceksin 5 saat suni sancı 😡 yaşamadığın şeyler hakkında konuşmak ne kadar kolay.
Ben 8 aylık hamileyim. Nasıl doğuracağımı söyleyeyim mi? Yok söylemeyeceğim. Çünkü size ne?