24 Temmuz 2011'de aramızdan ayrıldı kalbimizin sol tarafına şiirler yazan kadın. Hayatını bir kelebekle takas edip gitti buralardan. Bir şiirin dizesine saklanan ruhu ve bir kedinin bakışları kadar narin olan bedeni dayanamadı kansere. 41 yaşında; bizi şiirlerine, şiirlerini bize emanet edip dönüştü beyaz bir kelebeğe.
İşte 'Kaybımızın 4.Yılında Hayatını Bir Kelebekle Takas Eden Şair Didem Madak'tan 24 Alıntı'
'..Bak küfrün sokaklarında lambalar yandı.
Ben sesleri birbirine uyduğu için yalnızca perşembeleri endişelenen bir şair değilim. Bilesin ki devamlı endişeliyim. Bilhassa pazarları.'
'...Protez bacaklar taktılar ruhuma ince ve beyaz. Gıcırdaya gıcırdaya dolaştım şehri. Protez bacaklarıma bile ıslık çaldılar. O ara içimde çiçeklerden oluşmuş bir silahsız kuvvet ablukaya alındı. Sinemalarda da 'orgazm gıcırtıları” oynuyordu. Kaçmaya çalıştım. Olmadı. Bu nedenle, çiçekli şiirler yazmayı ruhum açısından faydalı buluyorum bayım. Neyse işte ben her filmi hatırlarım. Sinemaların hiç bitmeyen gecesine sığındığım çok oldu. “Sofi'nin tercihini” seyrederken çok ağlamıştım. Öpüşen Guramilerle ilgili bir film yapsalar Onu da mutlaka hatırlardım. İnsan içinde çevrilen bir çıkrığın sesini unutur mu? Hem sonra ben hatırlamaya alışkın bir “eşya toplayıcısıyım” bayım.“
'...Küsmek gibi bir şey.
Bir çeşit gölge fesleğeni.
Bir çeşit olmayan hayat.
Zaten hiçbir şeyi kararında bırakamamak ve ortasını bulamamak gibi bir sorunum var benim.
Epeyce göçebe yaşadım, sadece iki valizim oldu…
Bir yığın insan tanıdım.
Ama hep yalnızdım.”
'...Aman umutsuz bir yer olmasın!
İki kendim varmış maviş anne
Biri benmişim biri mutsuz
Ben ölürsem maviş anne, mutsuz için
Dünyanın bütün sabahlarına bir bilet al.
Ben ölürsem mutsuza iyi bak!”
'...Kaç metredir benim yokluğum?
Benden daha çok var sanmıştım.
Benim yokluğumdan dünyaya
Bir elbise çıkar sanmıştım.
'...Bilirim kırılmış dizeleri tamir etmez zaman
Yorgunum oysa
Durmadan kendime bir tunç uyak aramaktan.'
'...Bilmiyorsunuz..
Darmadağın gövdemi çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum.'