Terör ve zor hayat şartları altında bir çocukluk geçiren Şırnaklı Hüseyin Buğa, okuyup beden eğitimi öğretmeni oldu. Ancak atanamayan öğretmenler arasında olan Buğa, yılmadı. Çocuklara ulaşmayı kendine görev bilen Buğa, Şırnaklı çocukların tenis oynayabilmeleri için kapıları tek tek çaldı. Önce kurumlardan destek aldı. Sonra da memleketini sokak sokak, mahalle mahalle gezdi, ailelere ve çocuklara ulaştı. Şu anda 96 çocuğa tenis oynamayı öğretiyor.
Hürriyet gazetesinden Banu Şen'in haberine göre, Buğa'nın girişimleri sayesinde Şırnak’a bir tenis kortu açıldı. Şırnak Tenis Spor Kulübü kuruldu. Kurulan kulübe kaydolan çocuk sayısı 4 yıl içinde 96'ya ulaştı. Şırnaklı çocuklar antrenmanları aksatmadan salona, korta koşmaya başladı. Malzeme bulmakta zorlansalar da tenise küsmeden aksatmadan devam ettiler. Bir avuç olan kursiyer sayısı arttıkça arttı. 6-18 yaş arası Şırnaklı çocuklar anne babalarının da desteğiyle okuldan arta kalan zamanlarında tenis oynamaya başladı. Maddi yetersizlikler nedeniyle büyük turnuvalara katılamasalar da Şırnak’ta kendi imkânlarıyla amatör turnuvalar düzenlediler.
Zor koşullarda çalışmaları sürdüren kulübün 3 de engelli sporcusu var. Hüseyin öğretmen sporcular için özel tekerlekli sandalye bir yana normal tekerlekli sandalyeleri bile olmayan bu çocukları da salondaki hakem sandalyelerinde çalıştırıyor.
Spor her zaman benim için tutunacak bir dal oldu diyen Buğa, engelli öğrencisi Musa Sevim ile İzmir'de katıldığı bir turnuvada şöyle konuştu:
''Zor şartlarda büyüdük. Ama spor benim için her zaman tutunacak bir dal oldu. Tenisi üniversitede öğrendim. Mezun olup atanamayınca ‘Elit bir spor olan tenisi neden Şırnaklı çocuklar da öğrenmesin’ diye düşündüm. Hiçbir imkâna sahip değildik. Ne bir raket ne bir kort. 'Şırnak’ta da bu sporu yayabilirim' hedefimden vazgeçmedim.''
Çocukların teröre bulaşmasını istemediğini ve bu çocukların spora yönelmesi gerektiğini belirten Buğa, hikayesini şu şekilde anlatıyor:
''Öğrencileri çocukları başka bir farklı alana çekebilirim diye düşündüm. Burada hep ailelerin çocuklar teröre bulaşmasın korkusu olurdu. ‘Başka şeylerle ilgilenmesinler’ diye anlatıp ailelere ulaştım. Sahada olsun çabalasın stresini toptan çıkarsın. Önce tenis kortu yoktu. Destekçimiz Selma Özçınar sayesinde Gençlik Spor İl Müdürlüğü’nde yapılan kortta antrenman yapıyoruz. Yine de yeterli olmuyor. Turnuvalara gitme imkânımız yok. Çok yetenekli sporcularımız var imkanımız olursa sporcu sayımızı iki katına çıkarırız.''
Ne güzel adamsın be.Helal olsun.Okuyup savcıyı odasında öldüren de var,okuyup o yetersizliklere rağmen yılmayıp etrafındakilere yardım eden de.Sizin gibilerin sayılarının artması dileğiyle.
Hep şunu düşünüyorum; çoğumuz hayatımızdan memnun değiliz, istemediğimiz şeyler yapmaya mecbur kalıyor ve hayatımızı hep bir huzursuzluk ve doyumsuzluk içinde geçiriyoruz. Belki de bu hayatta insana en fazla doyum sağlayacak ve onu yüceltecek şey başkalarının emri altında onların hayallerini gerçekleştirmek için özgürlüğünü satıp saçma sapan işlerle uğraşmak yerine, birilerinin hayatına dokunup tek bir kişi bile olsa hayata ve topluma kazandırmak için çalışmaktır. Belki de yapabileceğimiz en iyi şey dünyayı değiştiremesek bile onu bulduğumuzdan biraz olsun iyi bir şekilde bırakmaya çalışmaktır. Eminim ki dünyada bu öğretmen gibi niceleri var ve dünya onların yüzü suyu hürmetine dönüyor.
Dünyayı idealizm kurtaracak.