Ülke, şehir fark etmeden her sinema salonunda bulunan ve film keyfimizi baltalayan bu tipleri (tanımaz olaydık ama) yakından tanıyalım.
Ülke, şehir fark etmeden her sinema salonunda bulunan ve film keyfimizi baltalayan bu tipleri (tanımaz olaydık ama) yakından tanıyalım.
Film izlemeye değil de adeta rahat rahat telefonla uğraşmak için salona gelmiştir. Mesajlara girer çıkar, son aramalara bakar, internete girip gelen 3 yeni tweeti okur, hop geri döner whatsapp'tan birisiyle yazışır, sinemadayım der ama yazışmaya devam eder, bitmez telefonla işi. Bir de telefon ışığıyla arka sıralarda oturan insanların gözlerini dağlayan bu saygısız insana çıkışta filmi sorsanız beğenmedim der. Ulan hiç izlemedin ki?!
Sinemanın karanlık ortamı ve rahat koltuklarının büyüsüne kapılan bu insan, eğer pek de istemeyerek geldiyse koyverir, kaptırıverir ve horlamaya bile başlar. Filmi izlemek istiyorsa da uyumamak için kendisiyle amansız bir savaş verir. Sık sık daldığı minik uyku seanslarından öne düşen kafasını ani bir hareketle geriye atarak çıkar. Yanınızda oturuyorsa bu anlarda gözünüze takılan bu savaşçı size korku dolu anlar yaşatır.
Son derece mekan sıkıntısı çekmekte ve bir o kadar da birbirleriyle oynaşma isteğinde olan bu çiftler en arka sırayı tercih eder. Kanı daha çok kaynayanlar nispeten tenha olan film ve seansları seçer ve filmle alakaları yoktur. Abartıp fazla ses çıkardıkları zaman imalı öksürükler sayesinde keyiflerini kaçırabilirsiniz.
Eğer bonus ise geçmiş olsun, sizin için film izleme eylemi 'sinema tutulması'na dönüşür. Ekranı tam görebilmek için koltuğunuzda acayip bir şekilde oturmanıza ve gözünüzde perdenin bir kısmının yenmiş gibi gözükmesine sebebiyet verir.
Arkadaşlarıyla veya sevgilisiyle falan gelmiştir çünkü tek başına gelse komik sahnelere bile gülmez. Bir şekilde ben burdayım havası estirmeye çalışır niyeyse. O sahnelerin nesine güldüğünü kimse çözemez ve diğer seyirciler tarafından 'hmm salak galiba' şeklinde notu verilir.
Beğenmediği filme karşı tavır koyar, mağrur bir havaya bürünmek istese de aslında kibirlidir. Çünkü filmin yarısında çıkmaz, ilk veya ikinci yarısında film devam ederken çıkar. Tüm salon onu çıkarken görsün ister. Amacı 'bilete mısıra o kadar para verdim ama görüyorsunuz umrumda bile değil' şeklinde hava atmaya çalışmaktır. Bravo harikasın. Bir de kız arkadaşı çıkmak istiyor diye istemeye istemeye çıkan adamın dramı vardır, yürek burkar. Çıkarken 'benim için de izleyin :(' tadında tüm salona Emrah bakışı atar.
Belli ki ailesine evde çok çektirmektedir ve bir süre olsun susar ümidiyle sinemaya getirilmiştir. Fakat plan ters teper. Çocuk filmle ilgilenmez, izlese de anlamaz, koltuğunda tepinir, gürültü eder, anasını babasını pişman ve rezil eder. Genelde beğenirler umuduyla bu çocuklar sükseli aksiyon filmlerine götürülür, bu cinslere pek rastlamamak için bu tür filmlerin ilk seanslarından biraz uzak durmakta fayda vardır.
Cümbür cemaat gelmişlerdir ve ellerinde belki de Afrika'daki açlığı bitirecek kadar erzak vardır. Reklamlar ve fragmanlar sürerken film başlamadan her şeyi yiyip bitirmeleri için dua edersiniz ama sesiniz duyulmaz. Hışırtı, çıtırtı ve patırtılar içinde tüm keyfinizi yerle bir ederler. Bu modelin daha fenası ise film arasında erzakları tazeleyen ailedir.
Onun da elinde yiyecek bir şeyleri vardır ama 'insanlar etkilenmesin aman gürültü etmeyeyim' diyerek besin öğelerini yavaş yavaş tüketir, cips yiyorsa kaplumbağa hızıyla ısırır, haliyle sesi hem uzatır hem gerilim katar. İyi bir şey yaptığını zanneder ama aslında yaptığı şey işkenceyi uzatmaktır. En sonunda 'YE İŞTE YEEE, YE BİTİR ŞUNLARI BE!' diye yüzüne bağırmak istersiniz. Madem düşüncelisin en başta alma arkadaşım.
Bir şekilde geç kalmıştır ve yerine olaşabilmek için en uzak en çetrefilli yolu seçer. Özür dileye dileye, ayaklara basa basa 1-2 saniyelik maksimum darlama yaşatır, ardından yanınızda oturuyorsa bir süre daha yerleşmeye çalışırken darlar, filmin o dakikaları sizin için de kaçar. İyi lan yanım boş diye düşünürken sevinciniz hüzne dönüşür.
Fenadır, düşman başınadır. Genellikle tam arkanıza oturur ve koltukların arasına ayağını sokup hızlı bir ritmle sallar. Yetmez koltuğunuza diz atar. Kesmez tekme atar. Film mi izliyorsunuz dayak mı yiyorsunuz anlamazsınız. En başında sertçe uyarmak etkili çözümdür, devam ederse de sizden günah gider, dilediğiniz gibi dalın.
Bu tipin neredeyse tamamı kadındır ve çoğu orta yaşlıdır. Yanındaki insana 'aaa gördün mü adamı vurdular', 'bak bak o kız gelir şimdi kesin' gibisinden ortaklaşa izledikleri filmi anlatır. Ya tamam biliyoruz? Biz de izliyoruz? Ne yanındakine ne size huzur verir. Kendisine doğru dönüp 'cık cık cık cık' diyin, utanması varsa susar, yoksa fısıltıyla devam edip tekrar eski haline döner.
Filmin kader anlarından biridir ve tüm seyircilerin içine su serpen, duygusal olarak yükselten sahneden sonra alkış sesi yükselir. Allahtan bu sese destek veren çıkmaz ve garip homurtular edilir ki alkışlayan kişi anında sindirilir. Lakin bu kişi filmin sonunda beğenisini belli etmek için yine alkışlayacaktır.
Film izlerken başrollere teknik direktör edasıyla taktik verir, ne yapıp ne yapmamaları gerektiğini sesli şekilde söyler. Oyuncuların gerçekten kendilerini duyduğunu sanıyor olmalılar ki hala var bunlardan.
Güzelim yere para vererek sahip olmuşsunuzdur ama kimse gelmez diye düşünerek yerinizi gaspeder. 'Eh be kardeşim kendi yerine otursana' ses tonuyla 'pardon orası benim yerim' dedikten sonra mırın kırın ederek kalkan yüzsüz modelleri de yok değildir. Koltuğunuz oturan biri tarafından ısıtılmıştır, tadınız en başta kaçar.
Yerinize oturan münasebetsiz kadar olmasa da can sıkar. Yanında taşıdığı devasa çantalarını, o gün yaptığı tüm alışverişleri, paltosunu ıvırını zıvırını ne yoksa yanındaki koltuğa yığar. Ve ne yazık ki o koltuk sizindir. 10 saat eşyaların kavimler göçü bitsin diye beklersiniz. Film bi başlasın, bi boş olduğuna tam kanaat getir sonra koy onları be tatlı kıs.
Ciğerini sinema salonuna çıkarmaya ant içmişcesine öksürür, bir türlü dinmez. İnsanları rahatsız etmeyeyim diye içine içine öksürür fakat bu ona daha kötü gelir ve ardından haykırırcasına öksürür. Konsantrasyon falan bırakmaz insanda. Halbuki zaten o an izleyemiyorsun, çık dışarı nefeslen, normalleş, geri gel. Yannış mıyım?
Kaliteli bir dram izlemektesinizdir ve film epey hoşunuza gitmektedir. O sıralarda daralan bu şahıs oflamaya puflamaya başlar. Film yapısı gereği gürültüsüz olduğundan net duyarsınız. Sıkıldığını iyice belli edip sizin de moralinizi bozar. Oysa ki mis gibi filmdir, bu neden ofluyordur ki şimdi diye düşündürür. Film arasında arkadaşına dönüp çok sıkıcı der, çıkalım mı der ama teklifi kabul edilmez. Tek başına çıkmak da istemez ve bir yarı daha oflayıp puflayarak geçirir. Aksiyon filmleri dışında sinema salonlarına girmemesi gerekendir.