Sabah işe gelirken arabamın tekerinin altına saklanmış hasta bacağı ile serilmiş yatan köpekçik. Yanına yaklaşır yaklaşmaz öyle ürkerek uyandı ve koşmaya çalıştı ki aklıma gelince istemsiz gözlerim doluyor hala. Onun ürkekliğinde bütün yaralar kanadı. Bacağını toparlayıp koşmaya çalışırken insanın yaralarından kaçmaya çalışıyordu kendi kendine... Ürküp derhal uyanıyorsan da koşup kaçamıyorsun. Hayvan topalladıkça ve uzağa gidemedikçe ne çok şeyle hesaplaştım. Hangi hallerim aklıma geldi bilmiyorum. Ama köpeğin o hiç ses çıkarmayan acısı benim kulaklarımda çınladı. Bazen siz kıyamazsınız bir şeye-birine, mesela bu köpek belki de hiç kimseye saldırmamıştır ama bacağındaki o yara merhametsiz bir karşılık olur bazen. Hâlbuki yaralanır yaralanmaz kaçıp en uzağa gitmek isterken köpek bir adım bile öteye gidemiyordu. Tıpkı insanın uzaklara giderek kaçamadığı yaraları gibi.
Biz insanoğlu önce hayvana ve bitkiye ait olan bütün alanlara saldırdık; hiçbir hayvanın öyle bir insana saldıramayacağı kadar büyük bir aç gözlülükle. Sonra topraktan yürüyecekleri yolları asfaltla kapladık toprağın nefesini kese kese. Yetmedi şimdi o asfaltların üzerinden yine bir hızla gidemeyeceği bir hızla giderek hayvanlara çarpıyoruz yahut onların yaşamına farklı yollarla göz koyuyoruz. Ne yazık ki insan olmak bazılarında kaplama gibi duruyor zira çarpıldıktan sonra hayvanları öylece bırakıyoruz, ya da bu ve benzeri şekilde çeşitli işkenceler yapıp yara-bere içinde öylece ölüme terk ediyoruz… Yerinden kalkamayan o hayvan.. Ben yanına yaklaşınca can havliyle uzaklaşmak istedi. Evet bence de taşlanmıştı çünkü ürkekliği bundandı. Hiçbir hayvanın olamayacağı kadar korkunç olmak, bu nasıl bir duygu?
Böyle bir duruma gülme emojisi atacak kadar orospu çocuğu olmayın, sözüm atanlara.
Sabah işe gelirken arabamın tekerinin altına saklanmış hasta bacağı ile serilmiş yatan köpekçik. Yanına yaklaşır yaklaşmaz öyle ürkerek uyandı ve koşmaya çalıştı ki aklıma gelince istemsiz gözlerim doluyor hala. Onun ürkekliğinde bütün yaralar kanadı. Bacağını toparlayıp koşmaya çalışırken insanın yaralarından kaçmaya çalışıyordu kendi kendine... Ürküp derhal uyanıyorsan da koşup kaçamıyorsun. Hayvan topalladıkça ve uzağa gidemedikçe ne çok şeyle hesaplaştım. Hangi hallerim aklıma geldi bilmiyorum. Ama köpeğin o hiç ses çıkarmayan acısı benim kulaklarımda çınladı. Bazen siz kıyamazsınız bir şeye-birine, mesela bu köpek belki de hiç kimseye saldırmamıştır ama bacağındaki o yara merhametsiz bir karşılık olur bazen. Hâlbuki yaralanır yaralanmaz kaçıp en uzağa gitmek isterken köpek bir adım bile öteye gidemiyordu. Tıpkı insanın uzaklara giderek kaçamadığı yaraları gibi.
Iyi insanlar iyi ki varlar :)