“Yaptıklarımızdan ötürü isimlerimiz hep birlikte anıldı. İş bitirici, iki zihnen güçlü insan… bazı şeyler söyler, ama saygı hiçbir zaman kaybolmaz. Ama iş çizgilerin içine ve kazanmaya geldiğine, o ve bendik, bu bizim işimizdi.
Artık onun Hall of Fame seremonisinde şakalaşamayacak olmamız, ‘Senin 4, benim 5 (şampiyonluk) var diyemeyecek olmamız… Beraber kalsak 10 kez şampiyon olurduk diyemeyecek olmamız. Bunlar geri gelmeyecek şeyler. Babamı ve kız kardeşimi kaybetmemle birlikte… Tek dileğim bu olurdu, onlara bir şeyler söyleyebilmek.
Böyle bir şeyi hayal bile edemiyorum. Böyle bir şey hiç görmedim. Tüm basketbol idollerim, hepsi yaşlandı… Dünyanın en harika basketbol oyuncusunu kaybettiğimiz düşüncesi… İnsanlar zamanla geçecek diyor ama benim için çok zor olacak.”
Kobe'yle yumruklaşmaları. Anlaşamamaları. Atışmaları. Hepsi aslında ikisi içinde kariyerlerinin şeklini çizen olaylardı ama bunlar bir yana hayatın bir anlık "puf" olduğunu unutmayıp eski dostunu böyle yad etmesi çok hoşuma gitti.
Bizi de ağlattın be koca adam...
Öyle bir sporcu düşünün ki, öldükten sonra binlerce insan toplanıp anısına böyle törenler düzenlesin. Gerçek bir efsaneydi Kobe... RIP MAMBA