Kleopatra, Mısır Kraliçesi ve Eski Mısır'ın son firavunuydu. Kleopatra'nın güzelliğinin ve cazibesinin gizeminden günümüzde bile söz edilir. Yüzü, tarihsel dönem için çok nadir olan Mısır sikkelerine konmuştur. Gelin bu olağanüstü kadının hayatına ve Shakespeare Antonius ve Kleapatra oyununa yakından bakalım. İşte ünlü Mısır Kraliçesi Kleopatra'ya dair en meşhur sözler...
Saltanatından bu yana geçen yüzyıllara rağmen, Kleopatra'nın hayatı tarihçileri, hikâye anlatıcılarını büyülemiştir. Mısır'ın iç ve dış savaşlarla çalkalandığı bir çağda, Kleopatra ülkeyi bir arada tutarak ve erkek meslektaşları kadar güçlü bir lider olduğunu kanıtlamıştır. Hayatı bir Shakespeare oyununa ve sayısız filme ilham vermiştir.
Kleopatra VII, MÖ 4. yüzyılın sonlarında Mısır'ın yönetimini devralan Makedon hanedanının bir parçasıydı. Hükümdarlığı sırasında siyasi ittifaklar kurmuştur. Ünlü Mısırlı kraliçesi Klepatra'non öyküsü ve Julius Caesar'ın sevgilisi ve daha sonra Mark Antony'nin karısı olarak devam etmiştir. Mısır kraliçesi Kleopatra, tarihin en ünlü kadın hükümdarlarından biri olmayı başarmıştır.
- 'Gösterilmeyen sevgi çok kez sevgi olmaktan çıkar.'
- 'Gerçekten seviyorsan beni,
Söyle ne kadar seviyorsun, ne kadar?'
- 'Sevgide ölçü mü aranır?
Dilencilerin olsun öyle sevgi.'
- 'Ama insanoğlu, kendi bedenindeki çıbanı da
Yarmak zorunda kalmıyor mu bazan?'
- 'Ah efendim, efendim, öyle su alıyor ki gemin
Hiç birimiz kalmayacağız yanında batarken,
Bak, en sevdiğin de bırakıyor seni.'
- 'Ah, nerelere sürükledin beni, Mısırlı!
Gör, nasıl utancımı saklayıp gözlerinden
Arkamda kalan şeylere,
Şerefsizce yıktığım geçmişime bakıyorum.'
- 'Yetişeceğim sana. Kleopatra; ağlayarak da
Bağışla beni diyeceğim sana. Olmaz başka türlü,
Her soluk bir işkence bundan sonra.'
- 'Nerelere gitmişti bu yüreğim benim?
Dinle beni, kraliçe, bu dudakları öpmek için
Bir daha dönersem savaştan,
Üstüm başım kan içinde döneceğim.
Kılıcımla ben yazacağım tarihimizi.
Umutsuz değilim henüz.'
- 'Soluğu kesildi kaderimizin.'
- 'Sen kalleşin biriydin her zaman;
Ama günahlar katılaşınca içimizde, lânet olsun!
Tanrıların haklı öfkesi kör ediyor gözümüzü;
Kendi çamurumuza batırıyor aydın görüşlerimizi;
Suçlarımıza taptırıyor bizi ve gülüyor yukarıdan,
Biz çalımla yürürken belâmıza doğru.'