Sezaryen doğum yapan annelerin tavsiyelerini BuzzFeed'den derledik.
1. "Keşke abdominal bant isteseydim, böylece bağırsaklarım dışarı fırlayacakmış gibi hissetmezdim. Ayrıca acıyı azalttı, dik durabilmeme yardımcı oldu ve uyuyabilmemi sağlayan tek şey oldu."
2. "Keşke bebeğin doğumunu görebilmek için perdeyi indirmelerini isteyebileceğimi bilseydim."
3. "Normal doğum yapmamış olsam da vajinamda kanama ve pıhtılaşma olacağını tahmin etmiyordum."
4. "Keşke sonrasında ev işlerinde yardım isteseydim. Evi süpürmeye çalışırken kesik açılıverdi, değmez."
5. "Birçok hastane operasyondan hemen sonra bebekle ciltten cilde temasa izin veriyor. Yalnızca sormanız yeterli. Kesiğe dikiş atılırken bir hemşire bebeğimi tutmama yardımcı olmuştu."
6. "Keşke operasyon sırasında her şeyi hissedeceğimi bilseydim! Acı hissetmedim ama inanılmaz baskı hissettim ve dünyadaki en beklenmedik ve rahatsız duyguydu."
7. "Keşke doğumdan sonraki ilk kakanın hayatımdaki en dehşet verici deneyim olacağını bilseydim. Laksatifler en iyi dostunuz."
8. "Operasyondan sonra mümkün olduğu ilk anda ayağa kalkıp yürüyün. Ne kadar canınız acısa da yürümek iyileşme sürecinin çok daha rahat geçmesini sağlıyor."
9. "Keşke omurilikten su aldığımda partnerimin odada olamayacağını bilseydim. Yalnız kalmaya hiç hazır değildim ve çok korktum."
10. "Keşke hemşirelere teşekkür etmek için hediye getirseydim. Her şey için onlara bağlı olacaksınız."
11. "Sezaryen doğumdan sonra bebeğinizi emzirmek için en iyi pozisyon 'futbol topu tutuşu'. Böylece karnınızdaki yarığa baskı uygulamamış oluyorsunuz."
12. "Keşke iyileşme sürecinin bir yıldan bile fazla sürmesinin normal olduğunu bilseydim."
13. "Keşke ilaçların kontrolsüz titrememe sebep olacağını bilseydim."
14. "Keşke hastaneden ayrıldıktan sonra ağrı kesicileri acının dayanılmaz hale gelmesini beklemeden zamanında alsaydım."
15. "Keşke insanların ne kadar yargılayıcı olacağını bilseydim. Gerçek bir anne olmadığım ve tembel olduğum söylendi. Öte yandan diğer sezaryen anneleri tarafından inanılmaz destek aldım. Keşke daha önce onlara ulaşsaydım."
16. "Keşke hastanede kalırken çocuk yuvasını kullansaydım, böylece biraz dinlenir ve iyileşirdim."
17. "Sezaryenle de doğum planlamanız olabilir. Normal doğum yaparkenki gibi planlamak vücudumun kontrolü elimdeymiş gibi hissettirdi."
18. "Keşke evdeki onca tatlı iç çamaşırımı sezaryenden sonra giyemeyeceğimi bilseydim. Kendinize yüksek belli, ekstra yumuşak çamaşırlar alın. Böylece yaranıza baskı yapmamış olacaksınız."
19. "Keşke sezaryen doğumdan sonra os*rmanın bu kadar zor olacağını bilseydim."
20. "Odadaki metal objelerin yansımalarına dikkat edin. İç organlarınızı görmek istemiyorsanız bunların en başta birer ayna gibi olduğunu hatırlayın."
21. "Karnınızdaki gazın yukarı çıkması sonucu operasyon sırasında göğüs ağrısı çok yaygın. Ben kalp krizi geçiriyorum sanmıştım."
22. "Öksürdüğünüzde, hapşırdığınızda ve güldüğünüzde acı hissetmemek için kesiğin üzerine yastık koyun."
23. "Keşke tuvalete gidip gelmenin 5 kilometre koşmuş gibi hissettireceğini bilseydim. Neredeyse hiç kas kontrolü olmadan oturmaya çalışınca klozetin ne kadar alçak olduğunu anlıyorsunuz."
24. "Keşke operasyondan sonra hayatımda hiç kaşınmadığım kadar kaşınacağımı bilseydim. Korkunçtu."
25. "Keşke operasyon sırasında bir şeyler doğru hissettirmediğinde konuşabileceğimi hatırlasaydım. Sessiz kalarak çok fazla hataya izin verdim. Sorular sorun, fikriniz olsun ve bilgi isteyin."
26. "Operasyondan sonra çişinizi asla tutmadığınızdan emin olun, yoksa mesanenizdeki sıvı dikişlerinize baskı yapar ve iyileşme sürecinizi yavaşlatır."
27. "Operasyon bitince doktorlar size dikiş atarken partneriniz bebekle beraber odayı terk edecek. Bu süreçte yanınızda biri olsun istiyorsanız bir kişi daha getirin."
28. "Önceden bacaklarınızdaki kılları alın. Bacaklarınıza taktıkları o bileklikler aksi takdirde işkence gibi geliyor."
29. "Kesiğin olduğu bölgedeki hisleriniz asla geri gelmeyebilir. Benim sezaryenim 3 yıl önceydi ve hala yaranın olduğu bölge hissiz."
30. "İkinci sezaryen her zaman ilkinden daha kolay olacak. Daha hızlı iyileşeceksiniz, daha çabuk araba sürmeye başlayacaksınız ve her şey daha çok kontrolünüz altında olacak."
31. "Yara o kadar da kötü değil. Özellikle içinden çıkan o kadar şeye rağmen oldukça küçük."
çok samimi yazıyorum soğuk terler döktüm ve yarıda okumayı bıraktım (bir erkek olarak) gerçekten hanımefendilere yaşamlarında sabır, akıl ve mantık dilerim ve umarım kendilerini anlayabilecek nazik ve akıllı bir hayat arkadaşı bulabilirler !
Ben hala sezaryen diyorum. Devlet hastanelerinde normal doğum yapın, felçli gibi yatağa sabitlenin. Aralarındaki perde asla kapanmayan 10 yataklı sancı odasında saatlerce bekleyin. Bu esnada mahremiyet duygunuzu sikip atsınlar. Sonra tekrar konuşalım. Yan yatağımdaki kadın 3 gündür sancı odasındaydı. Nasıl bir travmaya dönüştüyse bende doğum, güle güle sevinerek gittiğim hastaneden yaşasın kürtaj diyerek çıktım. Bir daha doğum mu? Özel hastanede özel şartlarda, benden başka 9 kadının vajinasının ta içini görmeyeceğim şartlarda, sezaryen sezaryen sezaryen diyorum. Sanki normal doğumda çatır çatır kesmiyorlar da dikiş atmiyorlar. Ameliyat yarası iyileşir, psikolojim sağlam kalsın yeter ki. Tüm zorlamalara rağmen bu yüzden sezaryen oranı düşmüyor ülkede. Hastane ekibinden Allah razı olsun, ellerinden geleni yaptılar ama şartlar bu. Şartlar iyileşmeden normal doğum diye zorlayıp durmanın anlamı yok.
Devlette, doğuma eşimin hamileliği boyu kontrollerini yapan doktoru değilde o gün hangi doktor nöbetçiyse o doktorun gireceğini öğrendiğimizde ve kuzenin hanımının aynı devlet hastanesinde doğum yaparken çektiği sıkıntıları dinlediğimizde doğumu özel hastanede ilçemizde meşhur olan doktor'un yaptırmasına karar vermiştik.
sezeryan sirasinda yukarıdaki lambaya yansıyordu karnim ve çaktırmadan tüm islemi izledim :) neşterle kesilişi, içeriden fışkıran su, bebegin çıkışı, dikme işlemi. hatta bebek gittikten sonra onlar kesigi dikerken cok uzun sürdüğü için, bi beceremediler hala dikmeyi diye soylenmistim içimden. en büyük hayalim bebegin dogdugu anda yanağıma temasıydı. sezeryan olmaya mecbur kalınca üzülmüştüm bunu yaşayamayacağım diye. ama epidural olunca cok sukur hayalim gerçek oldu. o ilk bebege kavusma, ilk temas, dünyanın en güzel hissiydi 😍 sezeryanin oldugu günün gecesi baya zordu. yataktan ilk kalkış berbatti. tansiyonum düştü nerdeyse bayılacaktım. ve acayip acıyordu ameliyat yerim. ama yürümek zorundaymışım, mecburen ağlaya sizlaya yürümeye gayret etmistim. ama ertesi gün hemen toparladim. sonraki günlerde hemen ayaklandim şükür. anestezi sebebiyle baş ağrısı da yaşamadım. cok cabuk iyileştim ve cidden memnun kaldim sezeryandan. korkulacak bir sey yokmus yani :)
çok samimi yazıyorum soğuk terler döktüm ve yarıda okumayı bıraktım (bir erkek olarak) gerçekten hanımefendilere yaşamlarında sabır, akıl ve mantık dilerim ve umarım kendilerini anlayabilecek nazik ve akıllı bir hayat arkadaşı bulabilirler !
Ben hala sezaryen diyorum. Devlet hastanelerinde normal doğum yapın, felçli gibi yatağa sabitlenin. Aralarındaki perde asla kapanmayan 10 yataklı sancı odasında saatlerce bekleyin. Bu esnada mahremiyet duygunuzu sikip atsınlar. Sonra tekrar konuşalım. Yan yatağımdaki kadın 3 gündür sancı odasındaydı. Nasıl bir travmaya dönüştüyse bende doğum, güle güle sevinerek gittiğim hastaneden yaşasın kürtaj diyerek çıktım. Bir daha doğum mu? Özel hastanede özel şartlarda, benden başka 9 kadının vajinasının ta içini görmeyeceğim şartlarda, sezaryen sezaryen sezaryen diyorum. Sanki normal doğumda çatır çatır kesmiyorlar da dikiş atmiyorlar. Ameliyat yarası iyileşir, psikolojim sağlam kalsın yeter ki. Tüm zorlamalara rağmen bu yüzden sezaryen oranı düşmüyor ülkede. Hastane ekibinden Allah razı olsun, ellerinden geleni yaptılar ama şartlar bu. Şartlar iyileşmeden normal doğum diye zorlayıp durmanın anlamı yok.
sezeryan sirasinda yukarıdaki lambaya yansıyordu karnim ve çaktırmadan tüm islemi izledim :) neşterle kesilişi, içeriden fışkıran su, bebegin çıkışı, dikme işlemi. hatta bebek gittikten sonra onlar kesigi dikerken cok uzun sürdüğü için, bi beceremediler hala dikmeyi diye soylenmistim içimden. en büyük hayalim bebegin dogdugu anda yanağıma temasıydı. sezeryan olmaya mecbur kalınca üzülmüştüm bunu yaşayamayacağım diye. ama epidural olunca cok sukur hayalim gerçek oldu. o ilk bebege kavusma, ilk temas, dünyanın en güzel hissiydi 😍 sezeryanin oldugu günün gecesi baya zordu. yataktan ilk kalkış berbatti. tansiyonum düştü nerdeyse bayılacaktım. ve acayip acıyordu ameliyat yerim. ama yürümek zorundaymışım, mecburen ağlaya sizlaya yürümeye gayret etmistim. ama ertesi gün hemen toparladim. sonraki günlerde hemen ayaklandim şükür. anestezi sebebiyle baş ağrısı da yaşamadım. cok cabuk iyileştim ve cidden memnun kaldim sezeryandan. korkulacak bir sey yokmus yani :)