Bazı filmlerde öylesine derin diyaloglar olur ki izleyici kendini bir anlığına da olsa unutup o diyaloğun derinliğine bir yolculuğa çıkıyor. Enfes filmlerden en iyi ikili diyalog sahnelerini derlediğimiz içeriğimize buyurun...
Bazı filmlerde öylesine derin diyaloglar olur ki izleyici kendini bir anlığına da olsa unutup o diyaloğun derinliğine bir yolculuğa çıkıyor. Enfes filmlerden en iyi ikili diyalog sahnelerini derlediğimiz içeriğimize buyurun...
- Biri sigara uzattı; sen de aldın, yaktın. Dedim Saliha'ya bak! Sigara mı içiyor? Ben de yaktım bi sigara. Baktım sana uzun uzun. İçtik sigaraları. Sen atınca ben de söndürdüm. Siz okula döndünüz geri. Ben de doğru otogara. İlk arabayla da döndüm. O gün de bıraktım sigarayı.
+ Niye?
- O sigaranın üstüne sigara içilmez diye. Bir daha ağzıma gomadım. Senlen başladıydım, senlen bıraktım.
-Başından sonuna kadar hayatında olacakları bilseydin yaşanacakları değiştirir miydin?
+Belki hissettiklerimi daha çok dillendirirdim, bilemiyorum...
-Seni seviyorum.
+Beni sevdiğine dair kanıt göster?
-Kanıt inancı öldürür. Eğer kanıt gösterirsem seni sevdiğimi bilirsin. Ben 'seni sevdiğimi bilmeni' değil, 'seni sevdiğime inanmanı' istiyorum.
+Neden?
-Çünkü bilmek beyinle, inanmak kalple yapılan iştir.
- Leon sanırım sana aşık oluyorum, bu başıma ilk defa geliyor.
+ Daha önce aşık olmadıysan bunun aşk olduğunu nereden biliyorsun?
- Çünkü hissediyorum.
+ Nerede?
- Karnımda, sıcacık daha önce hep bir yumru olurdu artık geçti.
-Katırcı Bedri ne zaman ağa oldu?
+Ne yani hayvansever bir insandan ağa olamıyor mu? Böyle bir kaide mi var? Hayvanları seviyordu rahmetli.
-O amca neyi siliyor?
+Uçurtmayı.
-Uçurtmadan niye korktular İnci?
-Biriyle olmak kaderinde varsa bunu nasıl anlarsın, söyleyeyim mi?
+Lütfen.
-Çok basit. Oturup sohbet et. Bazı kimselerle konuşmak anteni olmayan bir radyoda klasik müzik dinlemeye çalışmak gibidir. İstediğin kadar ileri geri oynat, duyduğun tek şey parazittir. Ama biriyle olmak kaderinde varsa ve doğru kişi o ise öylece oturup konuşmaya başlarsınız ve bir Beethoven sonatı çalmaya başlar.
+İntihara meyilli misin?
-Sadece sabahları uyanırken.
+Sevdiğin biri var mı?
-Evet.
+Seni seviyor mu?
-Evet.
+Söyledi mi peki?
-Hayır.
+Nereden biliyorsun?
-Her seferinde kitaplarımı geri verirken içine çiçek koyuyor.
+O da insanlığı kurtarmak istiyor mu?
-Evet.
+Nereden biliyorsun?
-Altını çizdiği cümlelerden.
-Neden gözün kapalı yürüyorsun?
+Bütün yolları ezberledim.
-Ama düşebilirsin!
+Bütün düşüşleri de ezberledim.
-Neden böyle üzgün görünüyorsun?
+Çünkü sen bana kelimeler ile konuşuyorsun, ben sana hislerimle bakıyorum.
-Nu çılgınlığa son vermek için çok geç değil.
+Çılgınlık mı? Hayatım boyunca utanç verici bir şekilde peşinde koşmaktan
sıkıldım. Bu benim kaderim, benim hakkım. Hiçbir şey beni bu yoldan geri döndüremez.
-Güç peşinde koşan insanlar, geçmişte yaptıkları hatalara bakarlar, onları bir kümede toplarlar ve buna 'kader' derler.
+Ya doktor; bir insan bir başkasını cezalandırmak için hakikaten kendini öldürebilir mi, olabilir mi böyle bir şey?
-E zaten intiharların çoğu bir başkasını cezalandırmak için yapılmıyor mu savcı bey?
+Sana uzaktan vurgundum. Çok saçma biliyorum.
-Anlatmaya devam et sonra ne oldu?
+Seni tanıdım. Beni senden kurtardın.
-Neden kapını kilitliyorsun? Saklayacak neyin var ki? Neden kendini içeri kilitliyorsun?
-Ben diğerlerini dışarı kilitliyorum.
-Bence büyümek hayallerini ve umutlarını taşıyabilmektir, özlemek değil.
+Sınırlara inanmamız sadece korku ve ukalalıktan. Hiçbir sınır yoktur. Ne düşüncelere, ne duygulara.
-Kendi içine kapanıp her zaman kendi ışığında yaşıyorsun.
+Benim için müzik ne diye soracak olursanız...
-Soralım anam neymiş müzik?
+Güzel bir kadın… ve ben her zaman onunla yatıp onunla kalkıyorum.