1. Ebeveynlik standartlarımızı düşüreceğiz. Online derslerin kontrolcü mürebbiyesi olmaya değil, çocuğumuzla ortalama bir ilişkiye ihtiyacımız var. Küçük hatırlatmalar dışında geri çekilin.
2. Hemen alınmak, duygusal triplerin hiç sırası değil. Hepimiz öfkeliyiz, zira bunca seçimsiz değişim bunu doğurur. Agrasifiz ama normaliz.
3. Hayatımızda bir süre yeni bir şey olmayacak. Eskilerle idare edeceğiz. Bu
sene de böyle olsun. Var olanlarla ilişkimizi yenileyebiliriz. Keyif ve eğlence yoksunluğu tam bu noktada can sıkıcı elbette. Şu an ne yapmayı tercih
ederdiniz, lütfen yazın. Bu bir kayıp listesi değil, durum paylaşımı. Şu an yaşadıklarımız dünya tarihine geçiyor, bunu fark edin.
4. Kısıtlanmış hissedebiliriz, haklısınız, Pandemi balayı bitti ve bu iş uzadıkça iyice sıktı. Önceden kendinizden, eşinizden, çocuklarınızdan ne bekliyorsanız tamamını yarıya indirin, indirelim. İçinde bulunduğumuz özel durumda çıldırmadan kalabilmek için, süreçle uyumlanmaya çalışmalıyız. Olduğu kadar olsun. Üstüne gitmek, sınırları zorlamak, farklı yollar denemek veya Neoliberal bir söylemle akışına bırakmak eskidendi. Diyelim ki uçağınız tribülansa girdi, planlarınızdaki aksamalara öfkelenir miydiniz? Eşine tutunmanın dışında ondan bir beklentiniz olur muydu? İnanınki yaşadığımız durum bundan çok eksik değil.