Nokia 3310'u neden bu kadar özlüyoruz, yoksa o güzel zamanları hatırlamanın bir yolu mu oldu?
Nokia 3310'u neden bu kadar özlüyoruz, yoksa o güzel zamanları hatırlamanın bir yolu mu oldu?
O dönem alternatifleri yeni şeyler denese de bir türlü tutturamadı, hatta Nokia bile 3310'dan sonra yaptığı modelleriyle ilgi çekemedi bir türlü. Piyasadan silinmenin eşiğine geldi, bu efsane model kadar ilgi çekeceğine inandığı şeyler piyasaya sürdü. Hatta 3310'u da yeniden piyasaya sürdü.
Kuş kadar hafızası, WhatsApp gibi elimiz ayağımız haline gelen uygulamaların yokluğu derken bu yenilik pek bir işe yaramadı. Çok az satış yapıldıktan sonra hiçlikte kayboldu, gitti.
Peki, Nokia 3310'un öncesinde ve sonrasında hiçbir telefonun bu telefon kadar çok satmaması, bu kadar ilgi görüp efsaneleşememesi neye bağlıydı?
Çok sık bahsedilmese de özenle tasarlanmış bir telefondu. Kapağını renk renk modellerle değiştirdikten sonra yepyeni bir telefona dönüşmesi, tuş hissinin net ve o dönem üretilen diğer telefonlardan daha stabil olması, bunun yanında tasarımında kullanılan gece mavisinin yarattığı 'klas' duruş ilgiyi çekiyordu.
Mesajlaşma fonksiyonunun özelliği sohbetleri klasörleme, birbirinden ayrı yerlerde tutabilme ve tek bir mesajda kullanılacak karakter sınırının arttırılmış olmasıydı. Böylece Türkçe karakter kullanarak rahatça mesaj atabiliyorduk.
Yılan oyunundan bahsetmeye gerek yok, bugün elimizden bırakamadığımız birçok oyundan daha büyük tutkuyla saatlerce oynuyorduk. Yılan'ı kaç kere bitirmiştim, hatırlamıyorum.
Koskoca 20 yıl ve o dönemde yapılan bir araştırmada toplumun büyük bir kısmının cep telefonu yoktu, bundan altı yıl sonra yapılan araştırmada ise telefon sahipliği oranı üçte bir artmıştı. Gençler, ilk telefonunu alanlar, hemen hepsi 3310'la tanıştı. Böyle heyecan verici bir ilki unutmak kolay mı?
O dönem bir telefon sadece arama, mesajlaşma ve ara sıra oyun oynama aracıydı. Başka hiçbir özelliği yoktu, çok vaktiniz varsa telefon melodinizi notalarıyla girip yaratıyordunuz ya da ilkel emojiler oluşturmaya çalışıyordunuz. Twitter yoktu, akan tweetleri sürekli takip etmiyorduk, WhatsApp yoktu, hızlı ve sürekli akan mesajlar gelmiyordu. Zaten herkesin de sınırsız SMS'i yoktu.
Hepsini bir araya koyun, telefona bağımlılığımız yoktu. En çok satan telefonlardan biri olarak Nokia 3310, bu özelliklere sahip olmamanın simgesiydi, yani 'telefona bağımlı olmadığımız, hayata odaklandığımız' dönemi anlatan bir hatıra. Bugün sürekli elimizde olan, durmadan kontrol ettiğimiz telefonlardan sıkıldıkça o günleri hatırlıyoruz, o günlerden bize kalan teknoloji de o eski dost, 3310.
Yani Nokia 3310'u sağlamlığı, yenilikçi özellikleriyle değil, bize sunmadıkları yüzünden özlüyoruz. Sadece ve sadece bir telefon olduğu için.