Kız arkadaşı ondan ayrılmak istedikten sonra onun telefonuna gelen mesajlara cevap vererek kız arkadaşı Sunny Kim gibi davrandı. Bu trajik hikâyenin tüm dünya tarafından duyulmasını isteyen, 26 yaşındaki Kim’in ailesi ve arkadaşları açıklamalarda bulundu.
Kore yasaları gereği medyada yalnızca Mr. Lee olarak anılabilen 24 yaşındaki erkek arkadaşı, polisi aradı ve şöyle dedi: “Sevgilimi öldürdüm ve cesedi de gömdüm. Sonra kendimi de öldürmeye çalıştım.”
Busan polisine teslim oldu ve Kim ile beraber yaşadıkları yere yakın olan Seul Polis Teşkilatı’nın Gwanak şubesine götürüldü. Söylediğine göre Busan’da bir otelde bileklerinin keserek intihara kalkışmış ve hapse de bilekleri kesik olarak girdi. Kim’in destekçileri bunu, “suçlu hissettiğini göstermek için numara yapmış” olarak tarif etti.
Lee hapisten çıktı ama sonra tekrar mahkemeye çıktı.
Cesedi 18 Mayıs’ta bulundu. Polis, bulunduğu yerin fotoğrafı olan yukarıdaki fotoğrafı paylaştı.
Otopsi sonuçları henüz paylaşılmadı ama polis, cesedin kötü bir şekilde zarar gördüğünü söyledi.
Lee, sevgilisinin cesedi bir bavul içinde dağlara taşıdığını iddia etmiş.
Lee Güney Kore’deki Kuzey Chungcheong ilinde bulunan Jecheon’a geldikten sonra cesedi bir metrelik çukura gömmüş ve üzerini de mezar taşıyla örtmüş.
Kim’in annesi şöyle diyor: “Yaşadığım sürece onu asla affetmeyeceğim. Kanun tarafından yargılanmayı bile hak etmiyorsun. İnsan bile değilsin. Kızım bana sonunda Kore’de güzel bir iş bulduğunu ve herkesin onu görmek istediğini söylemişti. Onun vücudunu böyle göreceğimi hiç düşünmemiştim.”
“Mesaj yazma şekli aynı kardeşimin yazma şekli gibiydi.”, dedi Kim’in kardeşi isminin verilmemesini rica etti. “Lee’nin, Kim’in bizle nasıl iletişim kurduğunu öğrenmek için onun telefonunu kurcalamış olabileceğini düşünüyoruz. Birinin yaptığı şeyi nasıl sakladığını görmek gerçekten şok ediciydi.”
Kim öldürüldüğü gün, yeni bir işi kabul etmiş ve ailesine, heyecanını ve onları yakın zamanda görmek istediğini belirten bir mesaj atmış. Sonra tekrardan Kim gibi davranan Lee, yeni işverene teklifi reddettiğini ve okumak için tekrar Amerika’ya gideceğini söyleyen bir e-mail atmış. Kim’in kardeşine göre yaptığı “izlerini saklamak” içindi.
Kim’in kardeşinin söylediğine göre işler Lee’nin istediği gibi gitmeyince Lee, Kim’i çok kötü bir şekilde dövüyormuş.
“Orda olan yakın arkadaşlarından duydum. Bir keresinde Kim diz çökmüş ve Lee’ye, onu dövmesini bırakması için yalvarmış.”. “Sanırım Kim, Lee’nin değiştiğini düşünmüş ve sonra tekrar çıkmaya başladılar, ama muhtemelen bunu sürekli tekrarlamış.”
Fotoğraflar sonra Kore TV’de yayınlandı.
Kim’in kardeşi, ailesinin uzun saatler boyunca çeşitli işlerde çalıştığını ve gelirlerinin çoğunu çocuklarının eğitimi için harcadıklarını söyledi. Yardım etmek için de Kim, kız kardeşinin okul masraflarına katkıda bulunmuş.
“Ailem her zaman bizim destekçilerimiz oldular. “, dedi kardeşi. “Biz çocukları olduğumuz için daima ne yapmak istediğimiz, ne öğrenmek istediğimizi ve nereye gitmek istediğimizi sordular.”
“Bizi Amerika’ya göndermek ve eğitimimizi karşılamak için ne kadar çok çalıştıklarını asla tam olarak bilemedim ama görünüşe bakılırsa akrabalarımızdan ve çevredeki insanlardan borç almışlar ve hala o borçları ödüyorlar.”
“Biz onun en yakın arkadaşlarıydık, hep partilerde buluşuyorduk ve beraber eğleniyorduk.”, dedi bir arkadaşı. “Yemek yapmayı, temizlik yapmayı, el işleriyle uğraşmayı, bilgisayar oyunu oynamayı, film izlemeyi ve şarkı söylemeyi severdi. Parasını materyalist şeylere yatırmaktansa sevdikleriyle beraber yediği yemeğe vermeyi tercih ettiğini söylerdi hep.”
“Hayatın küçük anlarını harika deneyimlere ve anılara çevirebiliyordu ve onları yakın olduğu insanlarla paylaşırdı.”, diye ekledi arkadaşı. “Samimiyeti başka bir sevideydi, sevgisi bambaşka bir seviyedeydi ve onu tanımış olmak gerçekten bir lütuftu.”
“Sinirliyim. O hayatta değil ve kendini anlatma şansı yok. Bizim tüm dünyaya duyurmak için bu kadar çalışmamızın sebebi şu ki bizim polisle konuşma şansımız yok ama şüphelinin var. Medya onun söyleyeceklerini yayınlayacak, bizimkileri değil.”
“Ailem tamamen yıkılmış durumda. Hepimiz adeta parçalara ayrıldık. Annem ve büyükannem büyük bir sinir bozukluğu yaşadılar. Annem uyuyamıyor ve babam onun uyumasına yardımcı olması için ona haplarını veriyor – tüm gece ağlamaktan uyumuyor.”
“Ben de yapmam gerekenlere odaklanamıyorum, günlerce gecelerce ağlıyorum. Şu an kimse, ne ülkemiz ne yasalar bizimle değilmiş gibi hissediyoruz. Kim bizim yanımızda?”