Sanırım hepimizin özel hayatında aşık olmadığı halde hayatında olsun istediği, kimi zaman oyaladığı, kimi zaman yedekte tuttuğu kişiler olmuştur ya da bu kişi kendimiz olmuşuzdur. Bir taraf ilişkiye başlamak ister, diğer tarafsa ilişki istemez, kaba tabiriyle 'takılma' arzusuyla yanıp tutuşur. Ve çoğunluğa bakacak olursak, bu durumdan yakınan taraf genelde kadınlardır. Erkeklerin onlarca bahanesi arasında sıkışıp kalırlar.
Evet en büyük klişe ile başlayalım. Yalandan ölen yok değil mi?
Özgeçmişimi göndereyim?
Dert sende, derman ben de canımcım.
Hazırlık öğretmeniyim ben, haberin yok mu?
Evlenelim demedik, sevgili olacağız.
Kısasını yaşarız belki?
Ben ikisini de yapabiliyorum.
Bi' denesen diyorum.
Meslekten men edelim seni.
Ergen geldin, ergen gideceksin...
Canım, sen Erkin Koray'ı çok dinlemişsin. Geçer...
Olsun, mazoşistim ben zaten.
Canıııııım... Ne kadar da madursun. Gel bir sarılayım(!).
Günde kaç kez besliyorsun?
Toplum yerine ben dayatayım diyorsun yani?
Gay olduğunu neden baştan söylemedin?
Kürk giyerim tatlım, ne olacak.
Tabi canım, üçümüz birlikte takılırız. Hatta nikah şahidin de olmamı ister misin?
Modemi açıp kaparsan düzelir bence.
Zoru severim tatlım.
Kaç karat?
Sevgililer Günü'ne daha çok var, gel sen.
Sıfatlara takılayım o zaman.