Ondan kalan tişörtleri koklamaktan ciğerleri onunla dolan bir insanım ben...
Birinin kaybetmenin acısını yaşayan bilir. Bir yanın toprağın altına girer onunla birlikte, bir yanın yaşamaya devam etmeye çalışır. Giden nasıl hisseder ya da hisseder mi kimse bilmez ama kalan olmak bu dünyadaki en büyük sınavlardan biridir.
Twitter'daki bu arkadaşımız işte kalan olmanın zorluğunu böyle anlattı kendi kelimeleriyle...
Hayat çok ama çok kısa. Saniyeler içerisinde sahip olduğunuz güzellikler elinizden kayıp gitmiş olabiliyor. Kimse yaşamasın bu acıyı ama şunu bilin ki hayattayken sevdiklerinize sarılmak harika bir şey. Bunun için hiç vakit kaybetmeyin!
Babam öldükten 10 gün sonra daha önceden başvuru yaptığım işe kabul edildiğim bilgisi gelmişti. ilk yaptığım babamı aramak oldu..Tabi sonrası malum..Yumruk boğazda...gözler musluk...
Babaannem büyüttü beni. Yağmurlu havaları çok severdi. Ben küçüktüm o zamanlar, birlikte camın önüne gider, yağmuru izlerdik pencereden. Onu kaybettiğimden beri yağmura hiç tahammülüm yok.
1 yaşındaki kızımı 2. Kalp ameliyatından sonra kaybettik. Sabahları beni o uyandırırdı. Gözlerimi açana kadar sessizce beklerdi. Sadece gözlerimi açınca sesli bir şekilde gülerdi ve gel diye işaret ederdi. Sabahları gözlerimi açmadan önce hep bunu düşünüyorum.
Babam öldükten 10 gün sonra daha önceden başvuru yaptığım işe kabul edildiğim bilgisi gelmişti. ilk yaptığım babamı aramak oldu..Tabi sonrası malum..Yumruk boğazda...gözler musluk...
Babaannem büyüttü beni. Yağmurlu havaları çok severdi. Ben küçüktüm o zamanlar, birlikte camın önüne gider, yağmuru izlerdik pencereden. Onu kaybettiğimden beri yağmura hiç tahammülüm yok.
1 yaşındaki kızımı 2. Kalp ameliyatından sonra kaybettik. Sabahları beni o uyandırırdı. Gözlerimi açana kadar sessizce beklerdi. Sadece gözlerimi açınca sesli bir şekilde gülerdi ve gel diye işaret ederdi. Sabahları gözlerimi açmadan önce hep bunu düşünüyorum.