Gayet doğal , ben 55 yaşındayım , bizim zamanımızda bir şeye benzeme yada birileri gibi olma baskısı yok denecek kadar azdı. Sosyal ilişkiler yüz yüze ve düzeyliydi , birini yada bir şeyi beğendiğimiz zaman sözlerle ve nedenleri ile anlatırdık , kızdığımız zaman ana avrat dümdüz gidemezdik çünkü yumruğu burnumuzun üstüne yerdik. Arkadaş , sevgili , hatta düşman bile gerçekti , şimdi koskoca sanal bir dünyada yalnızlığı yaşayan , ulaşamayacakları ikonlara benzemeye çalışan tazı gibi tek başına koşturuyor insanlar , ve beğenilmeme sıkıntısı ile geriliyorlar. Yalnız , beğenilmeyen , hedeflerine ulaşamayan gergin insanlarda ruh hallerini yansıtan kızgın , üzgün şarkıları tercih ediyor doğal olarak.
amerikada kuruldugu tarihden bu yana ilk defa bir kusak bir onceki kusakdan daha az gelire sahip. bir kac istisna disinda gelismis ulkelerde bile genc issizlik orani cok yuksek. ispanyada italyada ciddi oranda genc hala aileleri ile yasiyor, kendi yasamini kuracak gelire sahip degil. turkiye gibi gelismekde olan ulkelerde durum cok daha vahim. takdir edersiniz ki gecim kaygisi, gelecek endisesi olan insnalar 70lerin amerikasindaki avrupasindaki gibi vur patlasin cal oynasin eglenemiyecektir.
Aynı fikirde değilim , ben 55 yaşındayım , bizim zamanımızda ne cep telefonu , ne bilgisayar , ne sosyal medya , ne renkli televizyon , ne de yüzlerce kanal vardı. Şu an toplum tüketim manyaklığı yaşıyor ve bunu bir varlık sebebi gibi görüyor. Ebeveynleri ile yaşayan bir sürü evli çift vardı ama bu dert edilmezdi , hani iç güveysi denilen. Şu andaki gençler aslında dert etmemeleri gereken şeyleri ciddi bir sorunmuş gibi görüyorlar. Sosyal ilişkileri konuşmak üzerine değil , like etme ya da küfür etme üstüne ve ortalama sohbet saniyelerle kısıtlı. 150 karakterde kendini anlatmak gibi bir baskı dünyasında yaşıyorlar. Muhtemelen ben gençliğimde sizin tükettiğinizin ancak onda birini tüketiyordum ama mutluydum , arkadaşlarla mahallede sohbet eder , uzun yürüyüşler yapar , aşık olduğumuz kişilerle duyguları paylaşırdık , yatağı değil. Çok hızlı tüketip kendinizi boşlukta hissediyorsunuz.
Gayet doğal , ben 55 yaşındayım , bizim zamanımızda bir şeye benzeme yada birileri gibi olma baskısı yok denecek kadar azdı. Sosyal ilişkiler yüz yüze ve düzeyliydi , birini yada bir şeyi beğendiğimiz zaman sözlerle ve nedenleri ile anlatırdık , kızdığımız zaman ana avrat dümdüz gidemezdik çünkü yumruğu burnumuzun üstüne yerdik. Arkadaş , sevgili , hatta düşman bile gerçekti , şimdi koskoca sanal bir dünyada yalnızlığı yaşayan , ulaşamayacakları ikonlara benzemeye çalışan tazı gibi tek başına koşturuyor insanlar , ve beğenilmeme sıkıntısı ile geriliyorlar. Yalnız , beğenilmeyen , hedeflerine ulaşamayan gergin insanlarda ruh hallerini yansıtan kızgın , üzgün şarkıları tercih ediyor doğal olarak.
amerikada kuruldugu tarihden bu yana ilk defa bir kusak bir onceki kusakdan daha az gelire sahip. bir kac istisna disinda gelismis ulkelerde bile genc issizlik orani cok yuksek. ispanyada italyada ciddi oranda genc hala aileleri ile yasiyor, kendi yasamini kuracak gelire sahip degil. turkiye gibi gelismekde olan ulkelerde durum cok daha vahim. takdir edersiniz ki gecim kaygisi, gelecek endisesi olan insnalar 70lerin amerikasindaki avrupasindaki gibi vur patlasin cal oynasin eglenemiyecektir.
karamsar falan degil de....tam bir ucuzluga, sacma sapan sozlere , bunlarla birlikte acilip sacilmanin mecbur!!! oldugu kliplerle birlikte...rezillige gidiyor....millet dinliyor.