Semai, divan edebiyatında kullanılan bir nazım biçimidir. Semai, beşer dörtlükten (beyit) oluşur ve her dörtlükte genellikle 10 veya 11 hece kullanılır. Bu nazım şekli, genellikle aşk, ayrılık, sevgili özlemi ve tabiat güzellikleri gibi temaları işler.
Semai, özellikle gazel ve kaside gibi diğer nazım biçimleriyle birlikte kullanılır. Şiirin başında gazel veya kaside nazım birimleri yer alırken, semai nazım birimiyle devam eder. Bu şekilde, bir nazım birimi diğerini tamamlar ve şiirin anlam bütünlüğünü oluşturur.
Semai, dilin estetik kullanımını ön plana çıkarır. Şairler, semai şiirlerinde dilin zenginliğini, uyumunu ve ses uyumunu vurgular. Semai aynı zamanda müzikal bir yapıya da sahiptir. Şairler, semai şiirlerini musiki eserlerine dönüştürerek seslendirmişlerdir.
Divan edebiyatının önemli şairlerinden Baki'nin semai türündeki şiirleri diğer şairlere de örnek olmuştur. Semai, dilin ifade gücünü artırarak şiirin estetik değerini yükseltir ve edebi eserlere derinlik katar. Günümüzde de semai nazım biçimi kullanılmaktadır, ancak genellikle divan edebiyatının geleneğine bağlı kalınarak icra edilir.