Neden bu kadar hayatımızın içinde; ekmek gibi, su gibi, yürüdüğümüz yol gibi istisnasız bütün gelişim evrelerinde içine alarak artık fizyolojik bir ihtiyaç gibi.. 2 yaşındaki çocuğun saçlarını yolarak kendi kendine uyguladığı şiddetten 90 yaşında Covid olan dedenin sağlık çalışanlarının yüzüne tükürmesi gibi.. Ciddi fiziksel şiddetlere bile susulurken psikolojik düzeyde uygulananların şiddet olarak algılanmaması tam bir hayal kırıklığı, umutsuzluk ve çaresizlik. Acaba şiddetin tanımını ve ne olduğunu bilmiyor olabilir miyiz? Ya da insanlar sürekli maruz kaldığı için mi? Sistematik olarak duyarsızlaştık mı? Seyretmek, susmak, uygulamak yerine ne olduğunu anlamaya, anlatmaya bir nebzede olsun farkındalık oluşturmaya niyetlensek geçmez mi?