Maske takmayı öğrendik. Birçok maske üreticisinin bu durumdan bile kâr etmeyi düşünecek kadar acımasız olduğunu da öğrendik. İnsan sadece ve sadece tüketiciymiş, ölürken bile bu böyleymiş, bunu çok iyi öğrendik.
Maske takmayı öğrendik. Birçok maske üreticisinin bu durumdan bile kâr etmeyi düşünecek kadar acımasız olduğunu da öğrendik. İnsan sadece ve sadece tüketiciymiş, ölürken bile bu böyleymiş, bunu çok iyi öğrendik.
Elleri yıkamanın, sosyal mesafenin ve öksürürken ağzımızı kapatmanın ne kadar önemli olduğunu öğrendik.
Felaket ne kadar büyük olursa olsun umursamaz bir yığın insan olduğunu da öğrendik. Kurunun yanında yanan yaş gibi hissettik çoğu zaman…
Doktorlar ve sağlık çalışanları ne kadar değerliymiş, öğrendik. Kim bilir belki artık onları dövmeyiz. Bir umut işte…
Hiç tanımadığımız insanların hayatımızı ciddi şekilde etkileyebileceğini, böyle
buhran anlarında hayatımızın kontrolünün sadece bizde olmadığını öğrendik. Ve bu ‘kendi hayatımızı kontrol edememe’ bizleri çok gerdi.
Virüsün dini, dili, ırkı yokmuş, abdestle virüs uçup gitmiyormuş, öğrendik.
Adeta bir cehennem olan Venüs’te bile yaşam olma ihtimali varmış, Mars’ta
birçok başka yeraltı gölü bulunmuş, özel şirketler uzaya seyahate başlamış, Ay’ın Güneş ışığı alan yerlerine su molekülleri saçılmış ve uzayzamanı büken Einstein yine haklıymış, öğrendik.
Hâlâ akıllanmadık, doğayı katletmeye, savaşlara, cinayetlere devam ettik. Birbirimizi öldürmekten vazgeçemeyeceğimizi, taş devrinden kalma arzularımızın bugün bile yaşadığını öğrendik. Modern ve çağdaş insan bir ütopyaymış, öğrendik.
En acı gerçek ise 2020 yılında da yüzümüze tokat gibi çarptı. İnsanların ezici bir çoğunluğunun ne yaparsanız yapın bir şey öğrenemediğini, bilime en çok ihtiyaç duyulan buhran anlarında bile sahte bilimlerin altın çağını yaşayabileceğini öğrendik.
Öğrendik mi?
Umarım öğrenmişizdir…