Son günlerin zam ana gündem maddesinde şeker var. Hafta bazında hatta gün gün de değişen gündem başrollerinde malzeme bolluğu sürerken, yağ, şeker, un gündem olunca etki alanı da büyük oluyor. Bu ürünlerin etkilemediği gıda ürünü olmazken, birine gelen zam marketteki neredeyse tüm rafları, sonra faturayı en sonunda da bütçemizi etkiliyor. Dün TMO tarafından un fiyatlarında artış yapıldığı duyurulurken, bugün de günlerdir yılan hikayesine dönen şekerde yeni gelişmeler yaşandı.
Sözcü'den Deniz Ayhan haberine göre, Cumhuriyet'in ilk kurulduğu yıllarda Atatürk tarafından yapılan ekonomik atılımlarla İzmir İktisat Kongresi'nde alınan kararlar çerçevesinde kurulan şeker fabrikaları 2018 yılında iktidarınca tarafından 'özelleştirildi'.
Türkşeker'in 25 fabrikasından 10'u özel sektöre devredilince işler biraz karıştı. 2018'e kadar yıllık üretim 2 milyon 36 bin olurken, özelleştirmeler sonrasında bu üretim miktarı 1 milyon 176 bin tona düştü.
2018 yılına kadar bünyesindeki 25 şeker fabrikasının yıllık şeker üretim kapasitesi 2 milyon 36 bin ton olan Türkşeker'in kapasitesi 2018 yılında 10 şeker fabrikasının özelleştirilmesi ile yıllık 1 milyon 176 bin tona, günlük pancar işleme kapasitesi ise 114 bin 200 tondan 66 bin tona düşmüştür. 2002-2003 yıllarında toplam pancar şekeri üretiminin yüzde 74'ü Türkşeker tarafından üretilirken, fabrika sayısının azalması ile bu oran yüzde 30'a gerilemiştir.
Uşak farikasını Alpullu, Eskişehir, Turhal, Adapazarı, Amasya, Konya, Kütahya, Burdur, Susurluk, Kayseri, Erzincan, Erzurum, Elazığ, Malatya Şeker Fabrikaları izlerken, 1962 yılı sonrasında da Ankara, Afyon, Muş, Ilgın, Bor, Ağrı, Elbistan, Erciş, Ereğli, Çarşamba, Çorum, Kars, Yozgat, Kırşehir, Çumra, Aksaray ve Boğazlıyan şeker fabrikaları kuruldu.
2004 yılında başlayan ki özelleştirmelerde 'babalar gibi satarım' söylemiyle ünlü merhum bakan Kemal Unakıtan döneminde Kütahya ve Adapazarı fabrikaları elden çıkarıldı.
33 fabrikanın 15'i halen devletin çatısı altında bulunurken, 12 fabrika özel sektörde, 6 fabrika da kooperatiflere ait üretim yaparken, Türkşeker'in yıllık üretim kapasitesi ise bu süreçlerin arından 2,3 milyon tondan 1,1 milyon tona geriledi.
Devlete ait şeker fabrikaları sadece marketlere şeker vermesi dolayısıyla üreticilerin ve toptancıların, özel fabrikaların insafına bırakıldığına dikkat çeken Aydın, TBMM'ye de bu konuyla ilgili bir araştırma önergesi verdiğini açıkladı.
Zamanında ''fabrikalar özel sektörlere satılıyor faturası ağır olacak'' dedik, beyefendi ''babalar gibi satarım'' dedi çomarlar alkışladı. Hadi babanız kurtarsın sizi şimdi.
sırf özelleştirme deyip atarsan sorunun üstünü kapatmış olursun. asıl mesele şu şekeri üreten çiftçinin ne kadara satacağını devlet belirliyor. çiftçinin parasını belirlerken ne masrafları ne de enflasyonu hesaplıyorlar. çiftçi de bu tarz devletin belirlediği ürünleri ekmekten kaçınıyor. şeker ekmezsin gider bir çiçek ekersin yurtdışında kozmetik sektörüne satarsın. çiftçinin amacı da sonuçta para kazanmak. türkiye de ki sorun şu çiftçi artık yenecek ürün üretmiyor ya da iç piyasaya çalışmak istemiyor. yurtdışına satabileceği ürünlere yöneliyor.