Geçen haftaki yazım ses getirmiş olacak ki TÜSİAD yöneticileri de yazımı okuyup toplumun gittiği yönle ilgili kaygılarını dile getirdi. Şaka bir yana, benim gibi işi gücü eğitim olan ve sadece eğitime odaklanmayı arzulayan birisi bile işsizlik, çalışma şartları ve işe alımla ilgili yazmak zorunda hissediyorsa, herkesin durup bir daha düşünmesi gerekir.
Birçok genç, sebebini açıklayamadığı başarılar için “şans” demeyi tercih ediyor. Böyle demek belki de kendisinin henüz sahip olmadığı bazı becerilerden dolayı çektiği ıstırabı azaltıyor, belki fırsat eşitsizliğine olan öfkesi ve bunun neden olduğu güvensizlik nedeniyle başarılı olanların şanslı hergeleler olduğunu düşünüyor, belki de dünyada zorlukları aşmak zorunda kalan tek kişinin kendisi olduğunu düşünüyor. Kim bilir. Her durumda da yanıldığı kesin. Fırsat eşitsizliği ülkemizde maalesef çok belirgin şekilde var. Sosyoekonomik olarak daha üstün olan ailelerin çocuklarının başarılı olma ihtimali daha fazla. Ancak bu, o çocukların ders çalışmadığı, ödev yapmadığı, günlerce uykusuz şekilde hem kardeşlerine bakıp hem harçlığını kazanıp hem de okulunda başarılı olmadığı anlamına gelmez.
Ayrıca başarılı insanlar nefret edilecek insanlar değiller. Ülkemizin temelleri Atatürk’ten beri başarılı insanların üzerinde kurulu. Ülkemizdeki eşitsizlikleri düzeltmek için emin olun başarılı insanlar ellerini taşın altına koymuş durumdalar. Geldikleri hayatlarını unutmamış ve bunu toplumla paylaşan vicdanlı insanlarla dolu ülkemiz. Ben de bir vakıf yönetiyorum ve her gün bu böyle insanların samimi katkılarıyla, en son sorununun dil edinmek olduğu düşünülen ücra yerlere gidip dil edinerek hayatlarını değiştirebileceklerini anlatıyoruz. Onlara bunun için ilham olmaya ve imkanlar sağlamaya gidiyoruz. Ve bu tür her etkinliğime de başarılı bir insanı beraberimde getirmeye çalışıyorum. Çünkü ben başarılı bir insanla tanışmayı çok ilham verici buluyorum. Özellikle yaşadıkları zorluklar ve bunları aşmak için yaptıkları üzerine sohbet etmek çok eğitici oluyor.
Hayat tüm hataları yaparak öğrenmek için çok kısa, o nedenle başkalarının hataları ve çözümlerini öğrenmek çok değerli. Ben başarılı olmak için ödediğim bedelleri biliyorum, insanlar uyurken çalıştığım geceleri ve sabahları. Ve belki de bu yüzden en tahammül edemediğim şeylerden birisi başarılı insanlara “şanslı” denmesi. Eğer fırsatını bulabilirseniz başarılı insanlarla uzun sohbetler yapmaya çalışın. Az konuşup çok dinleyin. Dönüm noktalarını sorun, nasıl motive oldukları gibi özel sorular sorun. Ben başarılı insanlardan oluşan bir çevreden öğrendiklerimi hiçbir kitaptan öğrenemezdim.
İnsanlar bazen sorunu bilseler bile çözümle ilgili olarak gerçekçi olamazlar. İşte bu anlarda yaratıcı ve düşünen beyinler hayatlarımıza dokunurlar ve her şeyi değiştirirler. Buna en güzel örneklerden biridir onun sözü: “İnsanlara ne istediklerini sorsaydım, daha hızlı atlar derlerdi.” Daha hızlı ve dayanıklı atlar yapmak mümkün değildi, o da araba yaptı. Ve bunu geniş halk kitlelerinin alabileceği bir fiyatla devrimci bir üretim tesisiyle yaptı.
Kısacası, başarılı insanlarla kavga etmek ve içinde bulundukları şanssızlıklardan onları sorumlu tutmak bir çözüm değil. Daha yaşanılası bir ülke yaratmak için iş birliği yapmamız ve ortak endişemiz olan geleceğe odaklanmamız lazım. Ortak zenginliğimizi yaratmamız ve paylaşmamız lazım. Yani sefaletin değil zenginliğin paylaşıldığı ve imrenilen bir ülkeyi hep birlikte yeniden inşa etmemiz lazım.