Gelenek ve görenekler kültürden kültüre değişiklik gösteren ve bazen de bizi şaşkınlığa uğratan şeyler. Örneğin Mohana halkı kuş adamları ile meşhur! Kuş kılığına girerek avlanmak kulağa garip gelebilir ama işe yarıyor gibi görünüyor. Sukkur antik kenti yakınlarında İndus Nehri'nin sakin sularının içinde yaşayan bu eski nehir göçebeleri modern hayatın getirileri ile yok olmak üzereler. Kendilerini kuşa dönüştürmeleri ile ünlenen kabilenin hayatına gelin yakından bakalım... 👇
Tarihçiler, Mohana'nın kökenlerini 5 bin yıl önce Pakistan ile Hindistan arasındaki bu bölgede ortaya çıkan nehir uygarlığına dayandırıyor. 7. veya 8. yüzyılda yazılmış kaynaklarda bu toprakları fetheden Arap İmparatorluğu'nun yükselişi ile birlikte onlardan bahsediliyor.
Köyleri yüzen evler olarak tanınıyor. Tıpkı Güney Hindistan yerlileri gibi koyu tenli siyah dalgalı saçlı ve gaga burunlu olmalarıyla tanınıyorlar. Her şeyden önce insanlar burada nehre ve kuşlara yürekten bağlılar.
Yüzen evlerinin şu anda sadece 10 tanesi aktif olarak kullanılıyor. Onlara atalarından miras kalan kendilerine özgü balıkçılık ve avlanma teknikleri mevcut. Sadece balıklarla değil kuşlarla da iç içe yaşıyorlar.
Bu fotoğraftaki kuşun gerçek olduğunu düşünüyorsanız yanılıyorsunuz! Kendilerini kuşlara dönüştürdükleri bu avlanma tekniği ile kuş gibi davranarak onlara yaklaşıyor.
Kuş kuklalarını takıyor ve çamurlu sulara dalıyorlar. Kıyıların yakınında yüzen kuşlara dikkatlice yaklaşarak onları yakalıyorlar. Bu süreçte sessiz oluyorlar ve bir kuş gibi davranıyorlar.
Avcı suyun içine tamamen dalıyor ve başı dışarıda kalacak şekilde sanki kuş yüzüyormuş gibi görünüyor. Göçmen kuşlar da sakin bir şekilde yüzen bir kuş olduğunu düşünerek yaklaşmaktan çekinmiyor.
Kabile kültürlerini yaymak için çok çabalıyorlar. Pakistan'ın içini her seyahat ettiklerinde insanları onların yaşadığı bölgeye gelmeye teşvik ediyorlar. Mohana Kabilesi oldukça cana yakın. 2021'de yaşadıkları yere oldukça fazla turist gelmiş.
Birçoğu hala toplumlarındaki kast sistemi ile yönetiliyor. 3 gruba ayrılıyorlar: Balıkçılar, tekneciler ve denizciler. Sindh Eyaletindeki diğer etnik gruplar gibi Mohanalar da Sindice konuşuyorlar ve çok sayıda alt grupları var.
Müslüman oldukları bilinen kabilede kadınların özgürlükleri var ancak kendileri genellikle evlenmeyi tercih ediyor. Başka kabilelerden kişilerle evlenememek gibi bir yasakları yok. Her ne kadar hala balıkçılık ve avcılıkla bağlantılı bazı animist törenler yapsalar da dinlerine oldukça bağlılar.
Mohana din adamları kurban edilmiş bir ördeğin kanını nehre sunuyorlar. Nehirlerin, göllerin, balıkların ve su kuşlarının koruyucularını beslemenin Mohana dünyasında dengeyi korumanın anahtarı olduğuna dair bir inançları var. Fakat yaşadıkları bölge gittikçe çoraklaştığı için bu ritüeli yapıyorlar. Avladıkları kuşları esir olarak tutmuyorlar. Ancak kuşlar onlara çoğu zaman geri dönüyormuş.
Tekne hayatına o kadar alışmışlar ki, alışveriş yapmaya şehrin içine geldikleri zaman insanların yaşamlarını garipsiyorlarmış. Sadece teknede yemek pişirirken yangın veya teknede bir arıza olduğu zaman nehirden ayrılıyorlar. Nehir dışında bir barınakları yok. Teknelerini ise en az avlanma teknikleri kadar eski yöntemlerle yine kendileri yapıyor.
Kurnangar adını verdikleri tekneleri üreten tekneci sınıf üyelerinin sayısı gittikçe azalıyor. Yakın çevrelerinde olan ve feodallik sistemi ile yönetilen topluluklara vergi ödemek zorunda kaldıklarından gelirlerinin yarısı oraya gidiyor. Geriye kalan paraları da son zamanlarda oldukça artan soygun vakaları ile gasp ediliyor.
Son olarak Pencap ile Güney Sind arasında, yaşadıkları bölgede inşa edilen yeni baraj yaşam bölgelerini işgal etmekte. Hem ticaret yollarını kapatmış hem de balıkların ölmesine sebep olmuş olan bu baraj sebebiyle Mohana halkının birçoğu her ne kadar geleneklerini terk etmek istemese de oradan gitmek zorunda kaldı...
10 yaşındaki çocuğu görücü usulü evlendiren kabile bi zahmet yok olsun amk
bunlar Basra bedevileri gibi bir halk sanıyorum; onlar Basra körfezinden başladıkları yolculuğu dicle fırat boyunca sürdürüyorlar, belirli mevsimlerde (temel besin döngüleri, yani doğanın zamanına riayet ederek) gidiş ve geliş olarak -göçmen kuşlar gibi. Coğrafyanın sığ, derinliksiz kilometrelerce uzanan sulak yapısı buna yol açıyor çölün de suyun da dağın da kendi bedevisi (göçeri) var.