Herkesin bildiği, tanıdık olduğu korku hikayeleri vardır. Listeye yenilerini eklemeye hazır olun. Duyabileceğiniz en kısa ve ürkütücü hikayeleri BuzzFeed'den derledik. Her hikaye iki cümleden oluşuyor. Bizi korkutmaya yetti.
Herkesin bildiği, tanıdık olduğu korku hikayeleri vardır. Listeye yenilerini eklemeye hazır olun. Duyabileceğiniz en kısa ve ürkütücü hikayeleri BuzzFeed'den derledik. Her hikaye iki cümleden oluşuyor. Bizi korkutmaya yetti.
Onu yatağa yatırırken bana 'Yatağımın altında bir canavar var baba.' dedi. Yatağın altına baktım, onu titrerken gördüm, ondan bir tane daha vardı ve fısıldadı: 'Baba yatağımda biri var.'
Kızım sabaha kadar ağlamaya ve çığlık atmaya devam ediyor. Mezarına gidip ona susmasını söylüyorum ama yardımı dokunmuyor.
Uzun bir günün ardından kız arkadaşımı bebeğimizi beşiğe yatırırken buldum. Hangisi daha korkunç bilmiyorum: ölü kız arkadaşımı ve ölü doğan bebeğimizi görmek mi yoksa birinin daireme gizlice girip onları oraya koyduğunu bilmek mi?
Bir eliyle çığlıklarımı susturup diğeriyle uzun ve iğrenç tırnaklarını göğsüme geçirirken son hatırladığım saatin 12:07'yi göstermesiydi. Nefes nefese kalktığımda sadece bir rüya olduğu için rahatladım ama saatin 12:06 olduğunu fark ettiğimde gardırobumun kapısı gıcırdayarak açıldı.
Annenin seni aşağı çağırdığını duyuyorsun. Tam merdivenlerden inecekken dolabın içinden bir ses: 'Ben de aynısını duydum hayatım, aşağı inme sakın.' diyor.
Üzerimde en sevdiğim pembe elbise ve boş, anlamsız porselen gözlerle rafta oturuyordum. Neden ölü doğmak zorundaydı ki?
Sen uyanırsın. O uyanmaz.
Canavarlardan korkmayın, onları arayın. Sağınıza bakın, solunuza bakın, yatağınızın altına bakın, gardırobunuzun arkasına ya da içine, ama asla yukarı bakmayın çünkü görülmekten nefret ediyor.
Sırıtan surat penceremin ötesindeki karanlıktan bana bir süre baktı. 14. katta yaşıyorum.
Bu büyük evde yıllarca yalnız yaşadıktan sonra ürkütücü bir şekilde aydınlandım. Bu süre içerisinde açtığım kapılardan çok daha fazlasını kapatmışım.
Cama tıklama sesiyle uyandım. İlk başta pencereden geldiğini sandım meğer yine aynadan geliyormuş.
Kedi ve köpeklerle büyürken kapında tırmalama sesiyle uyumaya alışıyorsun. Asıl sıkıntı veren kısım ben artık yalnız yaşıyorum.
Saatlerdir beni izliyor... Bazen bilgisayar ekranından yansımasını yakalıyorum ama dönmeye cesaret edemiyorum.
Sonunda onu karanlıkta yakaladığımda yüzeye geri yüzdüm. Su yüzeyinin ne kadar çabuk donabildiğini unutmuşum.
Büyük annem ölüm meleğini görebilmenin bir armağan olduğunu söylerdi. Ben de öyle sanırdım, her evin önünde görmeye başlayana kadar.
Ormandaki kulübede portreler sadece yıpranmış ve lanetlileri gösterdiği için gözüme uyku girmedi. Artık hiçbir zaman uyuyamıyorum çünkü uyandığımda portreler yoktu, yerinde sadece pencereler vardı.
Mankenleri balonlu naylonda getirdiler. Şimdi de içeriden patlama sesleri geliyor.
Carol koruyucu gözlüklerini hiç takmazdı. Artık ihtiyacı yok.
'Seni aptal!' diye bağırdım beni raylara bağlarken, 'bu hattın yıllardır kullanılmadığını bilmiyor musun?'. 'Tabii ki biliyorum.' dedi sırıtarak uzaklaşırken: 'Buraya kimse gelmez.'
Kız kardeşim onu annemin öldürdüğünü söylüyor. Annem de bir kız kardeşim olmadığını.
'Ölmeden önceki geçen sefer de sen annemdin.' diyor kız tiz bir sesle elindeki yapboz parçasını yerine koyarken. Bir dakika sonra gözlerindeki ışık sönüyor ve fısıldıyor: 'Bu sefer daha çok acıyacak.'
Ne kadar giydiysem o kadar üzerime yayıldı. Hoş bir cildi vardı kızın.
halüsinasyonlar da bizi görecek mi
Bu saatte okunacak en son şeymiş aq
Niye okudum ki bunu gece-gece?)