Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih - Coğrafya Fakültesi. Nam-ı diğer DTCF. Fakülte öğrencileri dışında kimse içeriye giremediği için hepiniz için gizemli bir yer. İşte sadece DTCF'de okuyanların bildiği 12 şey:
Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih - Coğrafya Fakültesi. Nam-ı diğer DTCF. Fakülte öğrencileri dışında kimse içeriye giremediği için hepiniz için gizemli bir yer. İşte sadece DTCF'de okuyanların bildiği 12 şey:
DTCF binasının dışarıdan heybetli görünüşü sizi yanıltmasın. İçerisi küçük mü küçük bir o kadar da sevimli Ortabahçe'den ibaret
Bu fakültede en büyük sorun sandalye. Bi çay alıp gelim deseniz ya da bi arkadaşınızı görmeye iki adım öteye gitseniz bile sandalyenizi yerinde bulamazsınız.
Dil Tarih zordur, çetindir. Yazları kurak ve sıcak, kışları soğuk ve yağışlıdır. Kış aylarında dışarıda hava 0 ise DTCF'de o en az sıfırın altında 9'dur. Kampüs dışına çıkıp bi ısınayım geleyim diyebilirsiniz.
Nebi abi bu fakültenin demirbaşıdır. Rivayete göre Nebi abi oradaymış bina üstüne yapılmış. Şaka bi yana Nebi abi yaklaşık çeyrek asırdır DTCF'de fotoğrafçıdır. İlerde çoluk çocuğunuza göstereceğiniz fotoğrafları bizzat kendisi çeker.
Fakültemizin T harfinin sahipliğini yaptığı düşünülebilir ama öyle değil. İsmini T harfine veremese bile memleketin en iyi tiyatro eğitimi veren fakültelerden biridir. Bugün yazar, oyuncu ve kuramcıları ile tiyatro ve sanat tarihimize önemli isimler kazandırmışlardır. (Bölüm öğrencileri biraz havalıdır ama olsun)
Mustafa abi nam-ı diğer 'atom' temiz kalbiyle hepimizin sevgisini kazanmış fakültemizin emektarlarından biri. 'Atom her yerde!' demesiyle tanınır. Bu sözü duyduğunuzda gününüz güzel geçecek demektir.
Bu küçük ama güzel fakülte önemli şairlerin dizlerini sıralarında çürüttürmüştür. Ahmed Arif, Enver Gökçe, Can Yücel ve henüz meşhur olmamış yüzlerce şairi içerisinde barındırır.
İsminde dil yazan tek fakülte. Bünyesinde 22 dil bölümü barındırır. Dil ve edebiyat bölümlerinin hepsi, hatta adını duymadığınız diller bile bu fakültede mevcut ancak girmesi kolay, mezuniyeti zordur.
Kampüs dediysek öyle filmlerde izlediğiniz gibi bol çayırlı çimenli kampüs beklemeyin. Ama konumu itibariyle Ankara'nın göbeği Sıhhıye'de olan okulumuz kocaman bir kampüstür.
Öncelikle ilk yol sınava girip herhangi bir DTCF bölümü kazanmak. Baktın sınavla giremedin polis olup gelirsin. Hatta içerdekilere misafir öğrenci muamelesi bile yapabilirsin.
T'nin açılımının Tiyatro olmadığından bahsetmiştik. Tarih sanıyo olabilirsiniz ama aslında o tatil. Hayatında yapmadığın kadar tatil var bu okulda. Okul yönetimi meselelere kesin çözüm bulmak yerine her defasında okulu tatil eder. Öyle de elini taşın altına sokmaz, sana saldıranları şikayet edersin o tatil yaparım der, umursamaz.
Her yıl yasaklı şenlik yapılırdı DTCF'de. Davulcunun duvardan atlayarak fakülteye gelebildiği, hoparlörün ancak tellerden kampüse sokulabildiği bir şenlik düşünün. Tabi bunlar eskide kaldı. Öğrenciler şenliği de özgürleştirdi ve bu sene özgür şenlik'te halaydan tutun da Ankara havalarına kadar özgürce oynadı, özgürce eğlendi.
özledim ya o uyduruk okulu :(
Ben de bir Dil Tarih sosyoloji mezunu olarak diyebilirim ki. Dil Tarih de iklim çetindir. Hele ki orta bahçede gölgede donar, güneşte kavrulursun yaz kış fark etmez. O yüzden kendi tabirimle Allah'ın lanetlediği yer derdim =))