Yaşam tarzları ve gelenekleri bir yana dursun sadece saçları ve ten renkleriyle bile fazlasıyla dikkat çeken bir kabile Himbalar. Onları biraz daha yakından tanımaya ne dersiniz?
Yaşam tarzları ve gelenekleri bir yana dursun sadece saçları ve ten renkleriyle bile fazlasıyla dikkat çeken bir kabile Himbalar. Onları biraz daha yakından tanımaya ne dersiniz?
Himba kadınları aşı boyası, tereyağı ve topraktan elde ettikleri karışımla boyadıkları saçlarını uçlarına keçi kılından ek yaparak örüyorlar. Ergenlik döneminden geçmekte olan kızların saçları erkeklerin dikkatini çekmemek için yüzlerini kapatacak şekilde örülürken, evlenme çağına gelen kızlarda saçlar arkaya doğru örülür.
Otjite(keçi sütü yağı, aşı boyası) adını verdikleri maddeyi her gün ciltlerine sürüyorlar. Bu onlar için bir tür süs makyajı. Aynı zamanda onları güneş ışınlarından da koruyor. Kırmızı renk Himba kabilesinde bereketi ve kana benzemesi sebebiyle de insan hayatını sembolize ediyor.
Bekar erkekler saçlarını tek bir saç örgüsü halinde kullanırken, evlenenler ise bu saç örgüsünü bir kumaş parçasıyla sarıyorlar. Sadece cenazelerde saçlarını tekrar açabiliyorlar ve saçlarını kazıyorlar.
Kabile kadınları genellikle otlak aramak ve keçileri sağmak gibi işleri üstlenmişler. Keçilere yapışan keneleri temizlemek gibi saatler süren işleri de yine kadınlar yapıyor. Sıcak ve kurak hava şartlarında oldukça ağır olan bu işlere bazen çocuklar da yardım ediyor. Ayrıca evlerin yapımı ve köye su taşımak gibi işler yine kadınlardan soruluyor.
Kabile erkekleri keçileri ve inekleri otlatmanın yanı sıra daha çok idari meselelerle meşgul oluyorlar. Genellikle çıplak dolaşan kabile bireylerinin eline giyecek şeyler geçtiğinde, bu giysiler daha çok erkekler tarafından kullanılıyor. Kimi erkeklerin güneş gözlüğü ve motosiklet kullanarak modern dünyayı kucakladığını söylemek de mümkün.
Kadınlar küçük çocuklarını mısır nişastası ve keçi sütünü kaynatarak elde ettikleri mama ile besliyorlar. Kabilede çocuk sahibi olan kadınlar kendi çocukları dışında birbirlerinin çocuklarıyla da ilgileniyorlar. Onları sevgiyle büyütüyorlar. Himbalar her çocuğun kendi şarkısıyla birlikte dünyaya geldiğine inanıyorlar. Çocuklar bir suç işlediklerinde ve cezalandırılmaları gerektiğinde bu yine sevgiyle oluyor. Kabile üyeleri tarafından çembere alınan çocuğa kendi şarkısını söylüyorlar ve ona gerçek kimliğini hatırlatmaya çalışıyorlar.
Himba kadınları boş zamanlarını balçık, gübre ve palmiye yaprağından yaptıkları evlerinde geçiriyorlar. Bu evlerde sadece yatak ve mutfak işlerinde kullanılan birkaç parça eşya bulunuyor. Kadınlar birbirini ziyarete gidiyor ve sohbet ediyorlar.
Bu genç adam basit bir yaydan yaptığı enstrümanıyla keçileri otlatırken bile müzik yapıyor. Himbalar birlikte şarkı söyleyip dans etmeyi seviyorlar.
Himbalar Angola sınırından vizesiz geçebiliyor. Bu geçişlerin amacı genellikle kabilenin sınırın diğer tarafında yaşayan bireylerini görmek oluyor.
Gökkuşağıyla taçlanmış bu manzara Angola ile Namibya sınırı üzerindeki Epupa Şelaleleri'ne ait. 80'lerde kuraklık yüzünden terk etmek zorunda kaldıkları topraklarına 90'larda tekrar kavuşan Himbalar, o dönemden sonra çoğunlukla doğal koruma alanlarında yaşamaya başladılar. Kaybedilen topraklar ve sürülerle birlikte eski geleneklerini ve yaşam tarzlarını da kaybettiklerine inanıyorlar.