Özel sektörde çok denk geldim. Kadın bazen adamın evli olduğunu bile bile ilişki yaşıyor çünkü bırakması daha kolay. Veya adam kadının evli olduğunu bile bile ilişki yaşıyor. Önemli olan cinsiyet değil burada. Asıl tartışacağımız konu neden ?? Neden insanlar bunu yapar?? Yapacaksan eğer ayrıl kardeşim eşinden, günah değil mi ona? Yok o evde beni beklesin ben her istediğim haltı yiyim, yok öyle bir dünya! Hemcinslerime bu konuda çok üzülüyorum ve and içmişim şahit olduğum her aldatılmayı gider söylerim. Sessiz kalmak ortak olmaktır.
Adam da kadın da suçludur ya, şu durumda kadına suç bulmayan insanların insanlığını sorgularım. Evli bile değil ama uzun süreli ilişkisi olan, artık evlenmeleri falan beklenen birine aşık olmuştum bir zamanlar. Kızı hiç tanımıyordum bile ama adam benim üniversitede neredeyse her gün gördüğüm birisiydi. Onurumdan, onların birbirine olan sevgisine saygımdan hiçbir zaman bunu o kişiye söylemedim, hiçbir zaman ayrılmalarını da dilemedim. Mutlu olsunlar çok yakışıyorlar dedim içimden hep. Benden bağımsız bir şekilde bir gün ayrıldılar, ve onun üstüne bile sonraki aylarda hislerim açığa çıktığında ondan bir şey beklemedim; atlatsın, aşsın o kişiyi diye. Sonra ben ona duyarlı davranıp zaman tanıdığımı sanırken gitti başkasıyla ilişkiye başladı falan bu arada. Ben hiçbir şey kazanmadım belki ama onurumu kaybetmedim, sonuç olarak bu.
Aldatacaksanız evlenmeyeceksiniz. Bunun nesini anlamıyosunuz acaba?
Özel sektörde çok denk geldim. Kadın bazen adamın evli olduğunu bile bile ilişki yaşıyor çünkü bırakması daha kolay. Veya adam kadının evli olduğunu bile bile ilişki yaşıyor. Önemli olan cinsiyet değil burada. Asıl tartışacağımız konu neden ?? Neden insanlar bunu yapar?? Yapacaksan eğer ayrıl kardeşim eşinden, günah değil mi ona? Yok o evde beni beklesin ben her istediğim haltı yiyim, yok öyle bir dünya! Hemcinslerime bu konuda çok üzülüyorum ve and içmişim şahit olduğum her aldatılmayı gider söylerim. Sessiz kalmak ortak olmaktır.
Adam da kadın da suçludur ya, şu durumda kadına suç bulmayan insanların insanlığını sorgularım. Evli bile değil ama uzun süreli ilişkisi olan, artık evlenmeleri falan beklenen birine aşık olmuştum bir zamanlar. Kızı hiç tanımıyordum bile ama adam benim üniversitede neredeyse her gün gördüğüm birisiydi. Onurumdan, onların birbirine olan sevgisine saygımdan hiçbir zaman bunu o kişiye söylemedim, hiçbir zaman ayrılmalarını da dilemedim. Mutlu olsunlar çok yakışıyorlar dedim içimden hep. Benden bağımsız bir şekilde bir gün ayrıldılar, ve onun üstüne bile sonraki aylarda hislerim açığa çıktığında ondan bir şey beklemedim; atlatsın, aşsın o kişiyi diye. Sonra ben ona duyarlı davranıp zaman tanıdığımı sanırken gitti başkasıyla ilişkiye başladı falan bu arada. Ben hiçbir şey kazanmadım belki ama onurumu kaybetmedim, sonuç olarak bu.