Kalabalık kaldırımlarda herkesi geçip ilerleyenler hemen fark ediliyor. Ortada yetişilmesi gereken randevu yokken bile tempo hiç düşmüyor. Kitapçıda dolaşırken, parkta yürürken, hatta telefonla konuşurken adımlar hep aynı hızda kalıyor. Uzmanlara göre yürüyüş temposu, tesadüf sayılmayacak kadar istikrarlı davranış kalıbı sunuyor. Psikoloji alanındaki araştırmalar, hızlı yürümenin zihinsel süreçler hakkında güçlü ipuçları verdiğini gösteriyor.
İspanyol psikolog Leticia Martín Enjuto, hızlı yürüyüş alışkanlığının çevresel koşullardan bağımsız geliştiğini vurguluyor. Sessiz kasabada da yoğun şehir merkezinde de adımlar aynı ritimde ilerliyor. Dış etkenler değil, içsel tempo yön belirliyor. Yürüyüş, uyum sağlama çabası değil, kişisel ritmin dışavurumu olarak görülüyor.
Enjuto’ya göre aynı durum iş ve gündelik yaşamda da kendini gösteriyor. Denetlenmeden çalışma eğilimi, sosyal onaydan bağımsız hareket etme isteği ve iç standartlara bağlılık öne çıkıyor. Psikoloji literatürü, içsel motivasyonla hareket eden profillerde bağımsızlık düzeyinin yüksek seyrettiğini ortaya koyuyor.
Britanyalı psikolog Richard Wiseman, yürüyüş hızı ile zihinsel uyarılmışlık seviyesi arasında güçlü bağ bulunduğunu belirtiyor. Wiseman’ın büyük şehirlerde yürüyüş temposu üzerine yaptığı gözlemsel çalışmalara göre, hız arttıkça zihinsel tetikte olma hali de yükseliyor. Klinik kaygı tanısı gerekmese bile, içsel baskı hareketle dengeleniyor.
Uzmanlara göre hızlı yürüyüş, rahatlama biçimi olarak işlev görebiliyor. Zihinsel yoğunluk fiziksel hareketle boşaltılıyor. Aynı nedenle bu profiller acil durumlarda daha soğukkanlı davranabiliyor. Zorlanan alan ise yavaşlama gerektiren anlar oluyor.
Gün içindeki küçük gecikmeler bile gözde büyüyebiliyor. Kuyruk, trafik, yavaş ilerleyen kalabalık, adımların ritmini bozduğu için zihinsel gerilimi artırabiliyor. Bu nedenle 'süre kazanma' değil, 'akışı kesmeme' ihtiyacı öne çıkıyor. Tempo düşürmek zor geliyor, hareket kesildiğinde odak dağılabiliyor.
Verim hassasiyeti de aynı tabloya ekleniyor. Yavaş ilerleyen süreçler, gereksiz tekrarlar, uzayan hazırlık aşamaları sabırsızlık yaratabiliyor. Kaldırımda öne geçme isteği ya da tempoyu koruma çabası çoğu zaman farkında olmadan gerçekleşiyor.
istemsiz kendiliğinden hızlı yürüyenlerde şunu gözlemlemiştim; endişesi yüksek, dışa biraz kapalı, iletişimi biraz eksik ve sohbet esnasında göz temasından kaçınan. bu benim gözlemlediğim tabi, kimseyi genellemiyorum.