Bir kişinin karakteri çocukken oturur lafını duymuşsunuzdur. Hepimiz içinde büyüdüğümüz ailenin bir yansımasıyız. Bazı ebeveynler kendilerinin eksik ve hatalarını çocuklarına yansıtabiliyor. Böyle bir ortamda büyüyen çocuklar da sosyal hayatlarında pek başarılı olamıyor ve kendilerini çok fazla eleştiriyor. Bizler de kendi iç dünyanızı daha iyi anlayabilmeniz için bu içeriği oluşturduk. Hadi buyurun 👇
Manipülasyon toksik ailelerin kullandığı en büyük kontrol yöntemidir. Her gün manipülasyona maruz kalmaz normal bir durum değildir ve buna duygusal şiddet denir. Sürekli olarak manipüle edildiğinizde insanlara olan güveniniz azalır ve yeni insan ilişkileri kurmakta zorlanırsınız. Ayrıca ailesi tarafından manipüle edilen insanlarda kaçınma davranışı da görülür.
Gergin bir ortamda büyümek çocukların psikolojisinde izler bırakır. Gereken ilgiyi görememiş veya sürekli tetikte hissederek büyümüş olabilirsiniz. Eğer böyle bir ortamda çocukluğunuz geçtiyse insanlara güvenmekte ve onlara kendinizi açmakta güçlük çekebilirsiniz.
Fiziksel veya duygusal olarak şiddete ve kötü muameleye maruz kalan veya görmezden gelinen çocuklar büyüdüklerinde bağlanma sorunları yaşayabilirler. Ailelerinden sağlıklı bir ilişki nasıl olur görmedikleri için bu insanların sağlıklı bir ilişki kurmaları zordur.
Toksik bir ortamda yetişen çocuklar kendilerini değersiz hissederler ve yeteri kadar iyi olmadıklarını düşünürler. Bu insanların ebeveynleri, çocuklarından çok fazla ey beklerler ve çocukları beklentilerini karşılamadıkları zaman onları suçlarlar. Bu da çocukların kendilerini yetersiz ve öz güvensiz hissetmelerine sebep olur. Böyle bir ortamda büyümüş çocuklar başarısızlığı hazmedemez ve başarısız olduklarında kendilerini kaybederler.
Çocukların sevildikleri ve sevildiklerini hissettikleri bir ortamda büyümesi onların psikolojik gelişimleri açısından oldukça önemli. Ailesiyle sorunlu bir ilişki yaşayan çocuklar kendi iç dünyalarına dönerler. Sevilmediklerini düşündükleri ve sürekli eleştirildikleri için kendilerini olduklarından daha kötü görürler. Bu sorunlar da ileriki zamanlarda kaygı bozukluğu ve depresyona dönüşebilir.
Sorunlu bir ailede yetişen çocuklar kendilerini değersiz hissederler ve daha iyisine layık olmadıklarını düşünürler. Bu yüzden bu çocuklar sürekli olarak kendilerini eleştirir ve her konuda çekinceleri olur.
Sorunlu ebeveynler çocuklarının duygularını görmezden gelirler. Çocuklar duygularından bahsettikleri zaman da kötü muameleye maruz kalırlar. Bunun sonucu olarak da çocuklar öfkesini, kırgınlığı ve acısını saklamaya alışır. İlerleyen zamanlarda da başkalarının duygularını ve ne düşüneceklerini ön planda tutarlar.
Duygularını bastırmak kimli sorunlarına da yol açabilir. Bu insanlar kim olduklarını, neyi sevdiklerini, hayattan ne istediklerini ve nasıl hissettiklerini bulmakta zorluk çekerler.
Sorunlu aileler, çocuklarının artık bir yetişkin olduğunu kabul etmekte zorluk çekerler. Çocukları kaç yaşında olursa olsun onlara hep yardıma muhtaç biri gibi davranırlar. Bu sayede çocuklarını kontrol altında tutarlar ve istediklerini yaptırırlar. İstediklerini yaptıramadıklarında da küsmüş gibi davranarak çocuklarını suçlu hissettirirler.
Eğer bir çocuk kendi kararlarını vermez, özgür biri gibi hissetmez ve ihtiyacı olan özel alan ona tanınmazsa bu durum çocuğun psikolojisini kötü etkiler. Böyle bir ortamda yetişmiş çocuklar büyüdüklerinde kaygı sorunları yaşarlar, yeni bir şeye başlamaktan korkarlar ve toplumda kendilerine bir yer bulmakta zorlanırlar.
Sorunlu ailelerin çocuklarında genellikle anksiyete bozukluğu görülür. Kaygı bozukluğu olan çocuklar da odaklanmakta güçlük çekerler ve sürekli olarak gergin ve tedirgin hissederler.
Hayatı fırtınalı bir ortamda başlayanın hayatında fırtınalar hiç eksik olmuyor.
8 de 8 yaptım.
8de 10 daha fazla çıkar.