Araştırmacılara göre beyin bölgeleri arasındaki bağlantılar, psikiyatrik bozuklukların daha iyi anlaşılmasında anahtar rol oynayabilir. Biz de bu yazımızda bu konudan bahsediyoruz.
Araştırmacılara göre beyin bölgeleri arasındaki bağlantılar, psikiyatrik bozuklukların daha iyi anlaşılmasında anahtar rol oynayabilir. Biz de bu yazımızda bu konudan bahsediyoruz.
Yazarlar bulguların, neden bir psikiyatrik hastalık için tedavi edilen bu kadar çok hastanın diğer hastalıkların kriterlerini karşıladığını açıklamaya yardımcı olabileceğine inanıyor. Geçmişte teknoloji, bilim insanlarının beyinde kaygı ve depresyon gibi psikiyatrik bozukluklarla ilişkili olabilecek belirli yerleri kolayca tespit etmesine izin vermiyordu - ama artık durum böyle değil.
Çalışma, 15 binden fazla kişiden beyin yapısına ilişkin bireysel verileri içeren, önceki 193 çalışmadan derlenen bir veri seti ile başladı. Bunlar arasında normal kontroller ve altı farklı psikiyatrik hastalık teşhisi konan hastalar vardı: şizofreni, bipolar bozukluk, depresyon, bağımlılık, obsesif-kompulsif bozukluk ve anksiyete.
Bu bölgelerin psikiyatrik hastalıklarla ilişkili olduğu bilinmekteydi ancak nörodejeneratif hastalıklardan da etkilenebilen bu kısımların tanımlanan atrofi modelleri, incelenen tüm psikiyatrik hastalıklarda tutarlı değildi. Çalışmaların geri kalan üçte ikisinin bu belirli beyin bölgelerinde değişiklik göstermeme sorunu da vardı. Daha fazla araştırma yapmak için araştırmacılar nispeten yeni bir tekniğe yöneldiler. Beynin belirli bölgelerinde atrofi farklı olsa bile, tüm bu bozukluklarda ortak bazı beyin devreleri olup olmadığını görmek için, esasen insan beyninin bir kablo şeması olan bir bağlantı haritası kullandılar.
Daha da önemlisi bu azalma, nörodejenerasyonla değil yalnızca psikiyatrik bozukluklarla ilişkilendirilmekteydi. 194 kişiden alınan beyin görüntüleme verilerini kullanan ve delici bir kafa travması yaşayanlarla yaşamayanları karşılaştıran ileri analiz, yaralanmanın bir sonucu olarak ağda meydana gelen hasarın, birden fazla psikiyatrik bozukluk geliştirme riskinin daha yüksek olmasıyla ilişkili olduğunu buldu. Ekip için en şaşırtıcı bulgu, yaygın inanışın aksine ön singulat ve insuladaki gri madde körelmesinin aslında psikiyatrik hastalığa neden olmayabileceğiydi.
Yazarların makalelerinde yazdıkları gibi, “bir psikiyatrik bozukluk için kriterleri karşılayan hastaların yarısı, aynı zamanda bir diğerinin kriterlerini de karşılamaktadır. Bu hastaların teşhis ve tedavisi zordur.” Transkraniyal manyetik stimülasyon (TMS) gibi psikiyatrik semptomları hafifletmek için doğrudan beynin bölümlerini hedeflemeyi amaçlayan tedaviler, tipik olarak bir seferde yalnızca bir bozukluğa odaklanır. Bunun gibi araştırmalar, bilim insanlarının aynı anda birden fazla hastalığı tedavi etme olasılığı ile yeni hedefler belirlemesine olanak sağlayabilir. Henüz o aşamada olmayabiliriz ama Dr Taylor gelecek için umutlu olduğunu ifade ediyor.
Siz bu konu hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!